POV Selma
'Tot morgen babe.' Zegt zayn en hij geeft me een kus op m'n voorhoofd. Ik wacht tot dat zayn weg is gereden en dan doe ik de deur achter me dicht. Ik loop de woonkamer in en ga naast Liam zitten. Mam zit in de keuken thee te zetten. 'Liam mam heeft mij gezien zoenen met zayn.' Zeg ik fluisterend. Liam begint te lachen. 'Echt een slim zusje heb ik. Heb je aan haar vertelt dat je iets hebt met zayn.' Zegt Liam. 'Nee, nog niet.' Zeg ik. 'Wees niet bang, mam kent zayn en ze heeft mij wel vaker betrapt.' Zegt Liam en op dat moment komt mam binnen lopen met een dienblad. Ze legt het dienblad op tafel neer en ze komt naast me zitten. 'Uhmm..Selma.' Zegt mam. Ik kijk naar haar op. 'Ja..' Zeg ik. 'Je weet toch dat je mij alles kunt zeggen.' Zegt ze en ze kijkt me heel erg vertrouwt aan. 'Dat weet ik.' Zeg ik. Het is even stil. 'Mam...ik heb iets met zayn.' Zeg ik met blozende wangen. 'Echt waar!! Owh liefje toch wat leuk.' Zegt mam over enthousiast. 'Wat ben ik blij om mijn beide kinderen gelukkig te zien.' Zegt ze. 'Owh, dus je weet het ook van Liam en Danielle?' Zeg ik. 'Ja natuurlijk weet ik dat.' Zegt ze en ze heeft een raar oogcontact met Liam. 'O ja, mam ik ga morgen met zayn naar z'n moeder.' Zeg ik. 'Gezellig, doe je de groeten van mij.' Zegt ze en ik knik ja met m'n hoofd.
-----
M'n wekker gaat af. Ik sta op en wankel naar de badkamer. Ik heb vannacht echt slecht geslapen, ik heb weer een nachtmerrie gehad. Ik haat het echt. Ik kleed me uit en spring onder de douche.
Na dat ik lekker een douche heb genomen kleed ik me aan en doe m'n haar in een staart. Ik doe ook wat mascara en eyeliner op en pak m'n tas die ik gister al heb klaar gelegd. Ik loop naar beneden en zie dat Liam al in de keuken staat. 'Goeiemorgen grote broer.' Zeg ik. 'Goeiemorgen klein zusje.' Zegt hij. 'Ik heb wat eten voor je klaar gemaakt voor school.' Zegt Liam en hij geeft me het eten. 'Owhh, dankjewel Liam.' Zeg ik en ik geef Liam een knuffel. 'Whooow Selma gaat alles goed?!' Zegt Liam verbaasd. 'zayn doet je wel goed hè.' Zegt Liam en hij geeft me een knipoog. De bel gaat, ik loop naar de deur en doe 'm open. 'Goeiemrgen babe.' Zegt zayn en hij houd me me bij m'n middel vast en hij geeft me een kus op m'n voorhoofd. 'Ik pak even m'n tas.' Zeg ik en ik loop terug naar de keuken. Zayns adem stinkt naar rook, dit is niet de eerste keer dat ik het ruik maar naast mij heb ik hem maar een keer zien roken maar toen was hij dronken. Ik groet Liam en pak m'n tas en loop terug naar zayn. Ik doe m'n schoenen aan en sta weer op. 'Gaan we.' Zeg ik en ik loop samen met zayn naar z'n zwarte rang rover. We stappen in en zayn kijkt me aan. 'Wist je dat ik ongelofelijk blij ben.' Zegt zayn en hij stuurt me een glimlach waardoor ik moet blozen. Zayn start de auto en begint terijden. 'Selma wat heb je tegen je moeder gezegd.' Vraagt zayn en we beginnen allebei telachen. 'Dat ik iets met jou heb.' Zeg ik. Zayn parkeert de auto en we stappen uit, zayn slaat een arm om m'n middel en we lopen samen de school in. We lopen naar ons kluisje en stoppen onze spullen erin zayn komt speels voor me staan en hij houd me vast aan m'n middel, ik ga met mijn handen door Zayns haar. 'Babe, niet gelijk om kijken maar je vriendinnen kijken niet bepaald aardig.' Zegt zayn en ik draai me om. 'Owh, wat irriteer ik me aan hun!' Zeg ik. 'Hoezo?!' Vraagt zayn. 'Nou hun zijn meisjes die vriendjes helemaal niks vinden en ze mogen jou niet.' Zeg ik. 'Ik voel de liefde.' Zegt zayn en we beginnen allebei te lachen. 'Ik spreek ze vandaag nog wel en dan leg ik het ze wel even uit..' Zeg ik. 'Halloo.' Zegt Sofia speels en ze geeft me een knuffel. 'Heyy.' Zeg ik terug. Sofia stopt een paar spullen in haar kluisje en dan lopen we samen naar het lokaal.
-----
We hebben net onze laatste uur gehad. Ik heb aan Mariska en Larissa vertelt dat ik iets met zayn heb en ze reageerde gelukkig best wel leuk. Ik stap in bij zayn in de auto. 'Zayn bel jij je moeder om te zeggen dat we er aan komen...' Zeg ik.
JE LEEST
You thought you were in a fairy tale with me || zayn malik
FanfictionWaarom moet jou geluk altijd afgenomen worden? Waarom moet het altijd fout gaan als het eindelijk goed gaat? Waarom vertrouw je iemand zo snel of vergeef je iemand zo snel? Waarom blijft het verleden je steeds achter na gaan en genezen de littekens...