<<Το παρτυ ειναι υπεροχο καλη μου>> μια ασχετη κοπελα μου μιλαει οση ωρα καθομαι σε ενα σκαμνι στο μπουφε και χλαπακιαζω τα τυροπιτακια. <<Το συγκροτημα ειναι υπεροχο, οι καλεσμενοι ακομη πιο υπεροχοι, η φιλη σου η Λιλυ->>
<<Ασε με να μαντεψω>> λεω μπουκωμενη. <<Και αυτη υπεροχη;>>
<<Χαχα>> κυριολεκτικα λεει χα-χα. Δεν γελαει, αν ειναι δυνατον. <<Που το καταλαβες;>>
<<Ειδες; Με κοβει ωρες ωρες>> μονολογω και αρπαζω ενα ακομη τυροπιτακι ενω παρατηρω οτι ο σερβιτορος με κοιταζει απορρημενος.
Τι κοιτας ρε; Δικο μου παρτυ ειναι, τρωω σαν το βοδι. Θα φαω και εσενα αν θελω!
Η κοπελα, που ειλικρινα δεν μπορω να θυμηθω πως την λενε, αφου λεει κατι ακομη που δεν ακουω, αποφασιζει να φυγει επειδη δεν υπαρχει ανταποκριση. Επιτελους, θα φαω λιγο ησυχη.
<<ΛΟΡΑ>> ο Τσειν με φωναζει τη στιγμη που δαγκωνω και μουγκριζω παρολο που δεν με ακουει αφου η τερμα μουσικη το εμποδιζει. Φιου...
<<Τσειν...>>
<<Καλα τι κανεις; Τρως μωρη γουρουνα; Θα βαλεις 500 κιλα και θα γινεις σαν αεροστατο>> κλεβει το τυροπιτακι απο τα χερια μου και μενω με το στομα ανοιχτο. <<Κλεισε το στομα. Αλλο δεν θα φας αποψε>> το βαζει ολο στο στομα του και με κοιταει υπερηφανος.
<<Τσειν, δεν περναω καλα>> παραπονιεμαι και στηριζω το κεφαλι μου πανω στον ωμο του ενω κοιταω τριγυρω.
Το διαμερισμα εχει γεμισει. Ηρθαν τοσα ατομα που κυριολεκτικα καποιοι εχουν μεινει εξω στον διαδρομο,ενω καποιοι αλλοι ανεβοκατεβαινουν συνεχεια με το ασανσερ. Η Λιλυ θα ειναι σιγουρα υπερηφανη με τοσο κοσμο.
Βασικα... που ειναι η Λιλυ;
<<Τσειν, η Λιλυ που ειναι;>> ρωταω μολις συνειδητοποιω σιγα σιγα τι γινεται.
Εχει γουστο να ειναι μαζι με τον... Κριστιαν;!
<<Α δεν ξερω. Την τελευταια φορα που την ειδα ηταν στην κουζινα και μιλουσε με καποια αγορια>>
<<Οταν λες "καποια";>> ρωταω και σηκωνομαι ορθια ετοιμη να παρω δραση.
<<Που θες να ξερω. Δεν μου λες, τι επαθες τωρα εσυ;>>
<<Τσειν, μπορει αυτη τη στιγμη η Λιλυ να βρισκεται με τον Κριστιαν καπου>> λεω το αυτονοητο και γουρλωνει τα ματια του.
