Σχολιακι και αστερακι για να συνεχισω♥
~~~
<<Εγω πιστευω οτι πρεπει να το κρατησουμε για λιγο ακομη κρυφο>> ψιθυριζω χουχουλιασμενη στην αγκαλια του Κριστιαν οσο ειμαστε στον κινηματογραφο και παρακολουθουμε μια ταινια.
<<Ποιο;>> ρωταει ενω ειναι αφοσιωμενος στην οθονη και μασουλαει ποπκορν.
Υποτιθεται οτι κανονικα εγω τωρα ημουν για καφε με τον Τσειν και ο Κριστιαν ειχε μια δουλεια απο του ειχε αναθεσει ο Ριτσι. Ειναι πλεον ο μονος τροπος να συναντιομαστε εξω χωρις να το καταλαβει η Λιλυ. Εδω και σχεδον 4 εβδομαδες μετα το παρτυ, βρισκουμε συνεχεια δικαιολογιες για να βρισκομαστε.
<<Κριστιαν... συγκεντρωσου. Το "μεταξυ μας πραγμα">> ανακαθομαι και ακουω καποιον απο την πισω σειρα να ψιθυριζει τη λεξη "ησυχια".
<<Ααα... ναι εχεις δικιο>> μουρμουριζει και αναστεναζω. Κακη ιδεα ηταν να του προτεινω να παμε για ταινια. Που να ξερα οτι θα του αρεσε τοσο πολυ η συγκεκριμενη.
Σταυρωνω τα χερια μου και μουλαρωνω. Τον σπρωχνω απο πανω μου και σηκωνομαι ορθια προκαλωντας αναστατωση στους γυρω.
<<Παω στο μπανιο>> του λεω και εκεινος κουναει απλως το κεφαλι του εκνευριζοντας με ακομη περισσοτερο.
Περναω αναμεσα απο τα ατομα που κουνιουνται στη θεση τους ενοχλημενοι που τους κοβω τη θεα της ταινιας.
Για αυτο ποτε δεν ερχομαι στους κωλοκινηματογραφους!
Ανοιγω την πορτα και βγαινω επιτελους εξω απο την αιθουσα ενω εκεινοι που ειναι στην καντινα με κοιτανε απορρημενοι. Τους προσπερναω και προχωραω προς τα εξω.
Καθομαι στο πεζουλακι κοντα στην εξωπορτα και στηριζω το κεφαλι μου στα χερια μου.
Ηθελεστα και παθεστα, Λορα.
Τωρα θα κατσεις εδω περιμενοντας να τελειωσει η ταινια μπας και μπορεσεις να κανεις μια φυσιολογικη συζητηση με τον Κριστιαν.
Κοιταζω τριγυρω τον κοσμο που τρεχει στο πεζοδρομιο για να προλαβει το λεωφορειο, τα αυτοκινητα που πατουν κορνα για να προχωρησουν πριν γινει παλι το φαναρι κοκκινο και... την Λιλυ να βγαινει απο μια καφετερια;
ΤΙ;
Κατσε, κατσε.
Η Λιλυ ειχε πει οτι ειχε ραντεβου με τη δισκογραφικη για να κανονισει ποτε θα γινει το λαιβ του Νοεμβριου στην πολη.
