<<Πως ειμαι, πως ειμαι;>> μπαινει μεσα στο δωματιο μου η Λιλυ χτυπωντας την πορτα δυνατα στον τοιχο.
<<Με τρομαξες, γαμωτο!>> πεταγομαι μεχρι πανω και ρολαρει τα ματια της ενω κοιτιεται στον καθρεφτη της ντουλαπας μου.
Σε 10 λεπτα υποτιθεται οτι θα γινει το δειπνο. Ναι, αυτο που θα ρθει και ο Κριστιαν...
Γιατι εξακολουθω να αισθανομαι τοσο αβολα οσο σκεφτομαι αυτο που εγινε μεταξυ μας;
<<Ή θα φορεσω αυτο το μαυρο ή το αλλο το μωβ που ειναι ακομη πιο κοντο και ωω πιστεψε με θα του αρεσει πααααρα πολυ του Κριστιαν>> κανει σβουρες και με κοιταει μεσα απο τον καθρεφτη γουρλωνοντας τα ματια. <<Τι κανεις; Ακομη εισαι με τις πυτζαμες; Σε 10 λεπτα θα ειναι εδω>>
<<Σορρυ, ξεχαστηκα>> σηκωνομαι απο το κρεβατι και πηγαινω διπλα της. <<Δεν εχω καμια ορεξη, Λιλυ>>
<<Μα γιατι; Αφου θα ρθει και ο Κειλεμπ>> με πιανει απο τους ωμους και με ταρακουναει. <<Λόρα τι συμβαινει; Θες να μου πεις κατι;>>
Ναι!
Φιλησα οχι μια, αλλα δυο φορες αυτον που γουσταρεις ο οποιος τυχαινει να ειναι και ο σωματοφυλακας μου και Ω πιστεψε με μου αρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!
Κουναω το κεφαλι μου. <<Μπα, σαν τι;>>
<<Ξερω γω; Απο τη στιγμη που ηρθες εισαι αφηρημενη. Σου μιλαω και εσυ στην κοσμαρα σου. Εγινε κατι με τον Κειλεμπ;>>
<<Οχι...>> μουρμουριζω και κοιταζω το τελειο μανικιουρ στα νυχια μου. <<Απλα νομιζω...>>
<<Τι;>> με πιεζει και σουφρωνει τα φρυδια της. <<Αυτο που μου ελεγες για γκομενα αλλη και ετσι;>>
Κουναω το κεφαλι μου. <<Νομιζω οτι... οτι μου αρεσει καποιος αλλος;>> ψιθυριζω και γουρλωνει τα ματια της απο την εκπληξη.
<<Ποιος; Απο που; Γιατι; Ο Κειλεμπ;>> κανει απανωτες ερωτησεις και καθομαι ξανα στο κρεβατι.
Κατσε ομως. Οντως μου αρεσει; Εννοω... απλα φιληθηκαμε δυο φορες, δεν εγινε κατι το ιδιαιτερο. Δεν αισθανθηκα κατι. ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
<<Δεν θελω ακομη να μιλησω για αυτο>> της δειχνω το κρεβατι και καθεται διπλα μου.
<<Δεν θα μου πεις ποιος ειναι;>> ρωταει με πεισμα.
<<Λιλυ δεν...>>
