Σχολιακια και αστερακι για να συνεχισω αγαπουλες♥
~~~
<<Πως εισαι;>> ρωταει δειλα ο Τσειν και ανασηκωνω τους ωμους μου απογοητευμενη. Ειμαστε σχεδον 1 ολοκληρη ωρα στην ταρατσα της πολυκατοικιας μου μαζι κοιτωντας τον ουρανο ξαπλωμενη σε μια κουβερτα που πηραμε απο το δωματιο μου. Το λιγο κρυο που υπαρχει με προκαλει ριγος αλλα ταυτοχρονα ειναι ελαχιστο μπροστα σε αυτο που ενιωσα πριν.
Παιρνω μια βαθια ανασα απεγνωσμενη. Δεν το πιστευω οτι ο Κριστιαν ενεδωσε στη Λιλυ. Σιγουρα θα εχουν φιληθει... μπορει κιολας να βρισκονται στο κρεβατι αυτη τη στιγμη. Οσο το σκεφτομαι θελω να πεσω απο την πολυκατοικια 30 οροφων και να βρεθω στον δρομο κανοντας ενα πλατς!
<<Πως λες να αισθανομαι;>> τον ρωταω και εγω τελικα και τον κοιταζω με πρισμενα ματια. Εννοειται πως αυτη την μια ωρα που βρισκομαστε εδω εριξα το κλαμα της ζωης μου.
<<Δεν μου αρεσει να σε βλεπω ετσι Λορουκο μου>> λεει στεναχωρημενος ο Τσειν και χαμογελαω στην προσφωνηση. Στο δημοτικο με ελεγε "Λορουκο" και εγω τον φωναζα "Τσεινουκο". Που πηγαν αραγε εκεινα τα χρονια...
<<Το ξερω>> τον πλησιαζω ακομη περισσοτερο και γερνω το κεφαλι μου στον ωμο του. <<Απλα... απλα δεν μπορω να το πιστεψω>> δικαιολογουμαι και νιωθω να μου φιλαει τα μαλλια.
<<Ουτε εγω να σου πω την αληθεια>> συμφωνει και με χαιδευει με το χερι του. <<Εισαι σιγουρη ομως; Εννοω...>>
<<Δεν νομιζω να ηταν της φαντασιωσης μου>> λεω ειρωνικα αλλα αμεσως το μετανιωνω. Ο Τσειν δεν μου εχει κανει τιποτα, δεν αξιζει να του μιλαω ετσι. <<Συγγνωμη>>
<<Μη ζητας συγγνωμη. Απλα σου λεω, μηπως... μηπως παρεξηγησες αυτο που ειδες;>>
<<Τι εννοεις;>> ανασηκωνομαι και στηριζομενη στους αγκωνες μου τον κοιταω περιεργα.
<<Δεν ξερω, αλλα το μονο που ειδες ηταν τον Κριστιαν και τη Λιλυ να μιλανε. Δεν τους ειδες να φιλιουνται, αυτο εμεις το υποθετουμε>>
<<Μα σου ειπα οτι ηταν πολυ κοντα. Ηταν αμεσως επομενο να φιληθουν>>
<<Δεν τους ειδες ομως>> επαναλαμβανει.
<<Δηλαδη λες οτι ισως να μην...;>>
<<Οχι ισως. Δεν φιληθηκαμε>> η φωνη του Κριστιαν απο πισω μας ακουγεται δυνατα κανοντας εμενα και τον Τσειν να γυρισουμε ταυτοχρονα και να τον κοιταξουμε τρομαγμενοι.
