My husband is a Mafia Boss

Chapter 11: She's Back

Diannara POV

Maaga akong nagising para mag handa na sa pag uwi ko. Hindi ko na muna inisip ang mga nakita at nalaman ko, dahil alam kong darating din ang panahon na magkikita't makakaharap kami ulit.

'Lagot ka sakin pag nagkita tayo ulit.' I said to my self. Your dead to me when the right time come's and we'll meet again. Old hag.

I do my morning rituals. After i finish taking a bath, i just wore a jeans at a black shirt with a print of stitch. Hindi na ako kumain at nag handa na lang para sa pag uwi ko.

......

Pagtapak ko sa bahay ng 'asawa' ko. Syempre kasal na nga kami, so might as well accept the truth that were married already and go with the flow, ill just enjoy this having a husband who i just meet recently.

Nakita ko syang nakaupo sa sofa kaharap ang tatlong lalaki na nakita ko na noon. At yung isang naghatid sa akin. And i remember his name is Seth.

"Where have you been woman?" Zak said angrily.

"Im tired, okay. So please have mercy on me." Mahinahon kong sabi. I don't want to argue with him. I dont know why, but i like to be close to him and i don't want us to argue to a nonsense matter.

"No. Just answer me were have you been?" His still mad. I know because i left and escape, but i texted him that i'll be back.

"Okay fine. I went to my parents house." Lumapit ako sa kanya at kumapit sa braso niya. "Please, lets just talk later. I havent eaten breakfast." Pinalambing ko yung boses ko. Mukha namang gumana dahil parang nanigas pa siya sandali at bahagya ko pang nasilayan yung ngiti niya pero nawala din agad.

"What you havent eaten breakfast yet? Its already 10 am. For godsake Narra." He hissed angrily.

"I know. Okay, can we just eat. Please? Im hungry to death." I said while pouting my lips.

"Ok. Come, lets eat together." Hinawakan niya yung bewang ko na ikana igtad ko. "Manang prepare our breakfast." He said with full of authority. Saka siya humarap sakin hang naka akap parin ang isang kamay sa bewang ko, saka niya ako hinalikan ng mabilis sa labi.

Nagulat ako sa ginawa niya pero hindi na ako nag react. "Sit here. So we can eat." Tumango na lang ako at umupo sa upuang hinanda niya sakin.

"Thank you."

Magana akong kumain dahil ang sarap ng pagkain at gutom na gutom na rin ako. Tinignan ko sya na magana ding kumakain. His handsome, i can tell. Tumikhim ako para agawin ang atensyon niya.

"Ahm." Tumingin siya sakin na nagtatanong ang mga mata. "Can i go to my restaurant later?" Nagbabakasakali kong tanong.

"Yeah sure." Hindi ko akalaing papayag siya agad. "But, ill come with you." Binalingan ko sya na nanlalaki ang mata.

"What? No. I mean, ano namang gagawin mo dun. Magtratrabaho ako po." Pinandilatan ko pa siya ng mata.

"I'll come with you or your not gonno go out of this house again. You choose." Seryosong sabi niya. Napabuntong hininga na lang ako.

"Ok. You'll go with me na." Nakasimangot kong sabi dito. Pero hindi niya na ako pinansin.

Pagkatapos naming kumain nag ready na kami para pumunta sa restau ko. Kailangan kong pumunta para ibigay yung mga sahod nila.

Tumungo kami sa sasakyan niya, nakatayo doon yung lalaking nakikita na kasama niya minsan. I don't know his name.

Yumuko siya sakin, kaya napataas yung isang kilay ko. "I'm Steve miss, at your service." Saka niya binuksan yung pintuan ng sasakyan sa likod.

Nang nakasakay na ako, saka naman siya sumunod sakin. Magkatabi kami sa likod ng sasakyan. Si Steve yung nagmamaneho.

Napatingin ako sa kanya ng hawakan at pagdaopin ang mga palad namin. He's cold, and sometimes snobish so nagtataka ako kung bakit siya medyo sweet. Medyo lang naman. But i like that his sweet with me.

Tinitigan ko lang siya habang nakapikit ang mga mata niya. Hindi niya naman siguro mahahalata na nakatitig ako.

Dahil sa kanya nakalimutan kong heart broken ako, dahil sa kanya nakalimutan kong nasaktan ako. Who are you really Zakkarias Gazem?
Bakit kapag malapit ka lumalakas ang tibok ng puso ko? Hindi ko na alam ang nararamdaman ko sayo, ginugulo mo ang buong sistema. Pati puso ko nalilito na dahil sayo.

"Staring is rude wife." Dahil sa pagkakatulala ko sa kanya hindi ko na pansin na nakadilat na pala siya. Kaya mabilis akong nag iwas ng tingin.

"Ahm.. hindi naman kita tinitignan." Mahinang sambit ko sa kanya.

"Really huh. Okay if you say so." Mihinag aniya saka pumikit ulit at saka niya isinandal yung ulo niya sa balikat ko.

Napatingin ako sa harapan ng  mahinang tumikhim si Steve. Nakita kong nakatitig sya sakin tapos kay Zak, kaya nahihiyang napayuko na lang ako at marahang sinuklay ang buhok niya gamit ang kamay ko.

"Were here miss." Maya-maya'y sabi ni Steve, Nauna na rin siyang bumaba ng sasakyan.

"Zak gising na, nandito na tayo." Kahit anong gising ko kay Zak hindi parin siya na gigising. Ilang beses ko na siyang kinalabit pero wala parin.

Binuksan ko ng dahan-dahan ang pinto ng sasakyan, para hindi bumagsak ang ulo niya, saka ko sinilip si Steve na parang natatawa.

"Excuse me, pwede bang ikaw na lang ang gumising kay zak? Ayaw niya kasing gumising."

Umiling ito saka nag taas ng kamay na parang sumusuko. "Ayoko pang mamatay miss Tucson."

Sinara ko na lang ang pintuan saka siya ginising ulit. Ang weird din ng Steve na yun. Gigisingin niya lang naman si Zak, pano siya mamamatay?

"Zak ano ba, gumising kana sabi."

"Zakkarias, naman ehh." Nagpapadyak na ako dahil sa inis ko sa lalaking to. Imposible kasing hindi siya magising eh kanina ko pa siya niyuyugyog. Nakakainis na.

Hinampas ko siya sa dibdib niya dahil sa inis ko, " Hubby naman gumising kana kasi. Hubby." Parang naiiyak na ako sa ginagawa niya. Nakita kong umangat ng konti yung labi niya.

"Hubby.*sniff*. Hubby." Umiyak na talaga ako. Narinig ko pa siyang mahinang nag mura saka ako niyakap.

"Hey, sorry okay. Im just teasing you. Come on, stop crying baby." Natigil ako sa pag-iyak at napatingin sa kanya. Nagulat kasi ako sa tinawag niya sakin.

'Baby?'

______

✌✌ thank you sa nagbasa ng story ko na to.

Sorry matagal yung update ko.😘✌
LoveLots.😍😘