Gözlerim şok içinde önümdeki kişiyi izliyor, bedenim korkudan ve şoktan tir tir titriyordu ve ben bu soruyu kendime 9 yıl sonra tekrar soruyordum,
'Gerçeklik neydi?'
" Sen... " dedim titreyen elimi havaya kaldırıp nutkum tutulmuş bir şekilde bilgis...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık adresini ezberlediğimiz hastaneden çıkarak otele doğru yürümeye başladık. Cebimde titreyen telefonumla beraber elimi cebime sokup telefonu çıkarttım. Mark arıyordu.
" Neva! " diye bağırdı aceleyle, sesi oradaki binbir sese karışırken.
" Ne oldu? " dedim sesimde meraklı bir tını oluşurken.
" Hemen buraya gelmelisiniz! Acil! "
" Tamam, geliyoruz! " dedim nedenini sormadan. Acil ise bu çok ciddi bir durumun olduğunu söylüyordu.
" Çocuklar, hemen binaya gitmeliyiz. " dedim telefonumu tekrar cebime sokarken. Kafalarını sallayarak hemen bir taksi tuttular. Taksiye aceleci tavırlarla binerek, şoföre binayı söyledik. Yol boyunca tek düşündüğüm şey acaba yine hangi kötü senaryonun olduğuydu. Çünkü artık bir yerden sonra zihnimin ve vüdumun yaşadığım şeyleri kaldırmadığını farketmiştim. Kendimi şu bir kaç aydır öylesine zorlamıştım ki, artık kötü şeylere fazla tahammülüm yoktu. Çünkü artık vücudum bu yaşadıklarımı, kendini resetleyerek unutmaya çalışıyordu ki, bu beni oldukça fazla yoruyordu. Gülmek için bile aşırı çaba sarf ediyordum. Binaya vardığımız gibi, içeride üçümüzü dört gözle bekleyen kalabalıkla karşılaştık. Kaşla göz arasında ajan Mark ile ajan Paul kalabalıktan sıyrılıp yanımıza gelirken, yüzlerinde daha önce hiç tanık olmadığım bir endişe mevcuttu.
" Sizi hiç memnun etmeyecek görüntüler geldi elimize. Daha çok da seni memnun etmeyecektir Neva. " dedi ajan Mark bana bakarak. Heyecandan ve korkudan boğazım kururken, yutkunarak kendimi dizginlemeye çalıştım. Kalabalığı yararak aralarından ilerledik. Bütün herkesin gözleri bizi takip ederken, bir masaya yöneldik. Ajan Mark bize bilgisayardan bir kamera kaydı açarken, koltuğa oturdum. İzlemeye başladığımızda, burasının evim olduğunu anlamam zor olmadı. Evin önünde beliren bir kaç kişiyle beraber, korkuyla ekrana yaklaştım. En önlerinde Dan vardı ve eve doğru yaklaşıyordu. Ajan Mark görüntüyü büyütürken, elinde küçük bir kumanda olduğunu gördüm. Kaşlarımı çatarak görüntüyü izlemeye devam ettiğim sırada Paul yanımızdan konuştu.
" Elindeki kumanda, tespit ettiğimiz kadarıyla bir kaç bombayı tetikleyecek bir kumanda. Ortadaki kırmızı noktaya basıldığı an, kumanda bombalara uyaran bir dalga gönderecek ve bombaları patlatacak. "
" B-bu bombalar nerede peki? " dedim korkuyla ajan Paul ' a dönerek. Paul derin bir nefes aldı.
" Senin evinde. Bundan bir iki gün önce döşenmiş. Oradaki birimimizden aldık haberi. "
Yüreğim korkuyla çarparken, görüntüye bakakaldım.
" Tahmin ettiğimiz kadarıyla, bölüm kaybedildiğinde insanların canını almakla kalmayacak, evi de patlatacak. "
