16 & pregnant

Η εκατοστή λιποθυμία της Κατερίνας...😒

Ωραία... Τώρα μπορω να κλάψω ελεύθερα.... Κάτσε... Τι στο... Κάτι δονιζςι στην τσέπη μου... Και ναι οκ είχα βάλει το κινητό στην κωλοτσεπη της πιζαμας οκ?? Αλλά δεν το είχα φορτισει... Εκτός αν το είχε φορτίσει το μωρό μου... Για να δω...

Και... Ναι ναι ναι ναι έχει μπαταρία ο μαι γκαντ!! Καλά πόσο ηλιθιοι είναι... Απαγάγουν κάποιον και δεν ελέγχουν καθόλου αν έχει κινητό?!!

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Αγγελος... Και πρόλαβα και έκρυψα το κινητό κάτω από το μαξιλάρι ενώ ξάπλωσα στο κρεβάτι κάπως πρόχειρα...

-εεε πριγκίπισσα-

-μην με λες έτσι!!

-συνεχίζω... Και δεν νομίζω ότι είσαι σε θέση να μου λες τι να κάνω... Λοιπόν πως είναι το δωμάτιο, βολεύτηκες??

Και γέλαγε

-ρε σαλτα και γαμησου αγοράκι μου!!

-μόνο μαζί σου... Και μην μου μιλάς εμένα έτσι! Γιατί αν βάλω τους άλλους από τώρα να ξεκινήσουν! Λοιπόν Καληνυχτα!

-Να κλάνεις όλη νύχτα!!!

Καιι παιδιά αυτή η ταπα ήταν για νηπιαγωγείο... Ναι...

Και καθώς έβγαινε από το δωμάτιο γέλαγε! Κοίτα δω θράσος!!!!

Ανοιγω το κινητό μου και εκείνη την στιγμή ανοίγει την πόρτα ο Μάριος

-εεεεπ μικρή τι κάνεις?

Αφού τον κοιταξα με ένα βλέμμα αν δεν σκάσεις θα σε δολοφονήσω...
Του είπα...

-Στην πετάω και την πιάνεις! Δεν με παρατάτε όλοι εδώ πέρα λέω γω?!!!

-ωωωω μικρή από τώρα βιάζεσαι... Νταξει αν θες εγώ μέσα αν και θα σου το συνιστούσα για αύριο γιατί θα είναι η τελευταία μέρα στην ζωή σου χωρίς... Και με κοίταξε πονηρα...

Σηκώθηκε από το κρεβάτι που είχε κάτσει... Και πήγε να βγει ενώ εγώ ήμουν ακόμα με το κινητό στα χέρια...

Αλλα αυτός άνοιξε την πόρτα κοίταξε απ εξω στον διάδρομο κια δνε ήταν κανείς και έκλεισε την πόρτα πίσω του... Τι φάση ο τύπος θα ξεκινήσει από τώρα?!!

Και άρχισε να μου μιλάει ψιθυριστά...

-εεε μικρή εγώ είμαι...

Τον κοιταξα δε φάση... Παίρνεις κάτι αγόρι μου?? Και προφανώς δεν έφυγε από την μούρη μου και το δολοφονικό βλέμμα...

-ρε μικρό ηλιθιο εγώ είμαι δεν είμαι μαζί τους....

Και το βλέμμα μου μετατράπηκε σε βλέμμα της αγελάδας...

Τι φάση...!!?

- Εεε ρε είναι και αργόστροφο... Σου λέω είμαι εδώ για να σε σώσω... Ξέραμε ότι κάποια στιγμή θα γινόταν αυτό για αυτό και εγώ είχα μπει στην συμμορία τους

Μετά από 500 λεπτά... Κατάλαβα τη εννοούσα και έβγαλα αυτό το αγελαδισιο βλέμμα από πάνω μου... Και πήρα την φάτσα με το χαμόγελο του Τζόκερ φάση...

Και τον αγκαλιασαα

Ο μαι γκαντ δεν θα πεθάνω με τον ηλιθιο..!!!

-και γιατί δεν μου είπατε τι είχε γίνει?? Και πάλι για εκατοστή Πέμπτη φορά με έχετε αφήσει στα μαύρα σκοτάδια???!!

-γιατί ρε μικρή έλα παραδέξου το ότι αν στο λέγαμε δεν θα ήσουν πιστευτη...

-ναι... Νταξει έχεις δίκιο... Πότε φεύγουμε??

-τώρα... Βασικά τώρα... Τα ξημερώματα τέλος πάντων...

-μάλιστα...

...

Είμαστε έτοιμοι να φύγουμε και ο Μάριος ανοίγει την πόρτα να φύγουμε και εγώ είμαι πίσω του και ακούγετε ένας πυροβολισμός τι στο-

Αουτς... Νομίζω ότι με πυροβόλησαν στην κοιλιά... Αουτς... Πονάω ααα αα αα βασικά δεν ξέρω δίπλα από την κοιλιά... Δεν έχω ιδέα το μόνο που ξέρω είναι ότι πονάω... Η πόρτα ήταν ανοιχτή... Έπρεπε να τα καταφέρω έξω ήταν ο Στέφανος τον είδα που περνούσε αλλά δεν με είδε... Ο Μάριος παλεύει με καποιον γιατί... Μα καλά πότε εμφανίστηκαν αυτοί...

Προαπσθω να περπατήσω ενώ οι άλλοι πάλευαν... Βγαίνω έξω και βλέπω τον Στέφανο που παλεύει με έναν... Ίσα ίσα που μπορώ να περπατήσω δεν τα παρατάω έτσι εύκολα... Πήγα να φωνάξω αλλά μου βγηκε σαν ψίθυρος το Στέφανε...
Αλλά όχι μπορώ....
Αρχίζω να ζαλίζομαι υπερβολικά πολύ...

-Στεφανεεε

Μολις τελείωνε με αυτόν που πάλευε και τον είχε απότελειωσει όταν άκουσε την φωνή μου και έτρεξε σε εμένα και μετά είδε τα αίματα.. Λίγο πριν αγκαλιαστουμε έπεσα στα χέρια του και από κει και πέρα όλα μαύρισαν...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μικρό το ξερωω αλλά κάνω ότι μπορωωω δεν έχω καθόλου χρόνο τώρα αλλά είπα να μην σας αφήσω έτσι... Δεν θα αργήσω 😉❤️