Sır

47- Yangın

Yavuz"İnanın bilmiyorum,Sayıca çok fazlayız ama bu işe yaramıyor.Onlar bir tek karanlık kurtların ve melezlerin zihnine giremiyor.O yüzden Araf buraya gelmeyi planlıyor. Ve inanın büyücüler Araftan çok korkuyorlar. Korkmaları,yapacakları şeylere engel olabilir."

Berk"Ondan korkmayan mı var ki?"

Koridordan gelen yüksek sesle konuşma sesi ile oraya baktım.Ateş telefonu kapatırken salondan içeri girdi.Yüzünde ki ifadeden bir şey olduğu belliydi.

Ateş"Evler yanıyormuş!"

..................

Ateşin dedikleriyle birlikte herkesin ayaklanması bir oldu. Attığım adımla birlikte Karan kolumu tutmuş beni engellemişti.

Karan"Sen gitmiyorsun."

"Evim yanıyormuş, burada kalmamı bekleme benden."

Karan"Orada yapabileceğin bir şey yok Dolunay! Ölümden döndün,seni bir daha o şekilde görmeye hiç niyetim yok."

"Lütfen Karan bana engel olma!"

Herkes çoktan dışarı çıkıp arabalara binmişti bile. Karan küfür ederek arkamdan gelmeye başlamıştı bile. Arabasının kilidini açınca direk ön koltuğa yerleştim,kendisi de şoför koltuğuna geçti. Diğerlerinin peşinden evlere doğru gidiyorduk. Yangının nasıl çıktığını anlamıyordum. Hepimiz buradaydık, evde ocak bile olmadığına göre geriye tek seçenek olarak Avcılar kalıyordu.

Karan"Sence onlar mı?"

"Yangının çıkması için başka bir sebep yok. Durmuyorlar! Her an bize sataşıyorlarken nasıl karşı koyacağız?"

Karan"Çözüm yolu bulucaz. Kendimizi savunmayı bırakıp hamle yapmamız lazım. Yoksa bu şekilde bir sürü can kaybı olucak."

Son sürat giden araba durduğunda vakit kaybetmeden direk indim. Yangın hala devam ediyordu, itfaiyeciler yangını söndürmekle uğraşırken biz sadece onları izliyorduk. İçeride her hangi değerli bir şeyim yoktu. Karan tam arkamda durarak bana gelecek her hangi bir darbe girişiminde devreye girebilmek için bekliyordu. Destek vermek için elini belime sarmıştı.

Afra"Daha yeni taşınmıştık ya! Yeniden yurda dönücez şimdi."

Ateş"Bu aralar yurtta kalmamız daha güvenli,iyi yönünden bakalım olur mu?" 

Emir"Abi daha iki eve de yeni kan depolamıştım ben! Gitti iki dolap dolusu kan!"

Karan'ın boğazından hırıltı sesi gelmişti. Kan kelimesini duyunca içinde ki kurt ister istemez ortaya çıkıyordu. Yavuz bey ve Berk evin arka taraflarına doğru gidiyordu. Büyücüler hala burada olabilirlerdi, etrafı kontrol etmek amaçlı gidiyorlardı.

Karan"Elimizi,kolumuzu bağladılar resmen. Yaptıkları her şeyi bir kabus gibi izliyoruz,elimizden bir şey gelmiyor!"

"Geçecek,bunların hepsi geçecek."

Bir süre sonra itfaiyeciler yangını söndürmeyi başarmış ve gitmişlerdi. Evler kötü haldeydi. Yavuz bey ve Berk etrafta kimseyi bulamayınca geri gelmişlerdi. Afra ve Karanla birlikte bizim eve girmiştik. Odama çıktığımda sağlam kalan nadir eşyalarım vardı. Yatağım, dolaplar, perdem, duvarlar, tekli koltuğum, halım her şey yanmıştı.

Yatağımın yanında ki resmi elime aldım. Afra ile küçüklüğümüzde yurtta çekilen resim. Eski fotoğraf yüzümü güldürmüştü. Diğer bir resimde Karanla olan sahil kenarında ki resmimizdi. İkisini de yatağın üstüne koyup çekmeceden sağ kalan küçük ayıcığı çıkarttım. Bunun yanmamasına çok mutlu olmuştum. Buna çok benzeyen bir ayıcıkta Afra'da vardı. Dolabıma yöneldiğimde bütün eşyalarımın yandığını gördüm. Yatağın üstünde ki iki çerçeveyi alıp dışarı çıktım. Afra'nın odasına girdiğimde bir çantaya bir kaç bir şey koyuyordu.