Sır

51- Mutlu Bir Tablo

Herkes içeri girmeye başladığında Karan beni tutup alnımdan öptü. "Çok merak ettim seni."

"Özür dilerim, gezmek istemiştim."

Karan"Bir dahakine lütfen bensiz dışarı çıkma."

El ele tutuşup eve girdik. Babam ve annem gelmişti. Hayatımda ilk defa onları görmüştüm. Onlarla vakit geçirmek, konuşmak çok güzeldi.

Bu hep devam etse..

Onlar hep yanımda olsalar..

.................

Yavuz beylerin evine girdiğimizde Karanla yan yana bir koltuğa oturmuştuk. Yavuz bey ve babam dosttu. Bunun üzerine geldiklerini gibi bir koyu sohbete başlamıştışar. Berk, Karanın yanına oturmuş konuşulacak şeyleri bekliyordu. Annem ve Selda hanım ise ayrı bir sohbetteydi.

Afra benim ortadan kaybolduğumu öğrenince haliyle çıldırmıştı. Telefonumu açtığımda bir sürü aramasını görüştüm ve direk arayıp iyi olduğumu, Karanla birlikte olduğumu söylemiştim.

Araf"Bir şeyi merak ediyorum. Bütün öğrencilere büyü öğretiliyor mu?"

Berk"Valla bir biz birde kendine büyücü diyen insanlar yapıyor."

Araf"Küçük hanımı bulduğumda büyü yapmıştı. Nerden öğrendin ki?"

"Yavuz bey Karan'a büyü öğretirken bana da kendimi korumam için bir kaç tane öğretmişti."

Bu söylenenler diğerlerini şaşırtmış gibiydi.

Yavuz"Gururlandım bak. Hangisini yaptın?

"Şu dış dünyadan kendini koruma büyüsü, hani ellerden kül çıkan."

Karan"Sen onu öğrenememiştin ki."

Omzumu silkerek tepkisizliğimi korudum. "Demek ki öğrenmişim."

Yavuz"Aferin sana Dolunay. Gücünle ve zekanla iyi yerlere geliyorsun." Bu söylediklerine sevinmiştim. Annemin ve babamın önünde bunların söylenmesi hoşuma gitmişti.

Araf"İyi de dövüşüyorsun."

"Biliyorum bir şeyler."

Karan"Bir şeyler az kalır güzelim. Sevgilim diye demiyorum fena benzetir." Bu dediğine gülmüştüm.

"Ben yurda dönsem iyi olacak. Yiğit hocadan ceza yemek istemiyorum."

Selda"Fazladan odamız var dolunaycım, bu saatte gitmeyin."

"Gerek yok, teşekkür ederim."

Selda"Olur mu öyle şey? Bu gece buradasınız itiraz istemiyorum."

Karana baktığımda olumlu olduğunu gördüm. Burada kalırsam Karanda kalmış, ailesi ile vakit geçirmiş olacaktı. Karanın mutlu olduğu her yerde vardım.

Araf"Biz o zaman müsaadenizi isteyelim."

Yavuz"Tabi müsaade sizin."

Selda"Ben odaları göstereyim."

Herkes ayaklandığında ilk önce Berk çıkmıştı yukarı. Diğerleri de yavaş yavaş çıkarken biz Karanla en arkadan el el çıkmıştık. Selda hanım, annem ve babama odalarını gösterip bana döndü.

Karan"Benim odamda kalır o."

Selda"Olur mu öyle şey senin odanın yanında ki o da boş. Sen geç ben sana benim geceliklerimden getireyim Dolunay."

"Teşekkür ederim efendim."

Selda"Ve lütfen bana artık abla de. Yakında anne diyeceksin hala efendim diyorsun."