my ghost feelings ft. Niall Horan

chapter 4

P.O.V Noreen

Vanmiddag zijn de jongens van 5SOS aangekomen. Het is super akward om Luke weer te moeten zien. Niall heeft me de laaste tijd echt de hele tijd gevraagt of ik wel echt mee wil. En telkens heb ik hem vertelt dat ik er okay mee ben dat Luke er ook is, maar ergens weet ik dat ik dat alleen maar zeg om Niall niet weer te hoeven missen. En nu zit  ik op mijn kamer en wacht ik tot we gaan eten.

Feeling used but
I'm still missing you
And i can't see the end
Of this
Just wanna feel your
Kiss against my lips
And all this time is passing
By but, i still can 't see to
Tell you why it hurts me
Everytime i see you

(Hate u, love u, Olivia O'Brien)

Er wordt op mijn deur geklopt. Als ik niet reageer gaat de deur open en komt Luke binnen lopen. 'Ik hoorde je zingen en ik dacht ik ga even kijken.' Ongemakkelijk komt hij naar me toe en gaat naast me zitten. Ik schuif een stukje op en kijk hem aan. 'Je bent nog steeds boos op me hè?' Gaat hij ongemakkelijk verder. 'Nee, maar het is gewoon raar om je zo te zien. Na al die tijd elkaar te hebben ontweken. En nu moeten we samen op tour.' Ergens kijkt hij opgelucht, maar ook pijnlijk. Hij weet dat ik het uitgemaakt heb omdat hij vreemd ging, maar zijn liefde voor mij is volgens mij nooit op gehouden. ' beetje hulp graag, Niall. Please?' En vlak na dat ik dat gedacht had komt Niall de kamer binnen. 'FOOOOOOOD!' 'Duidelijk, we gaan eten.' Zonder nog maar iets te zeggen tegen Luke lopen ik achter Niall de kamer uit. In gedachten bedank ik Niall voor zijn timing.

Aan tafel ga ik expres tussen Louis en Asthon in zitten. Louis kijkt me raar aan,maar wanneer ik met mijn ogen naar Luke ga snapt hij het. Alleen de andere jongens van 5SOS snappen  het niet. Niet dat dat nodig is. Luke en ik word niks meer. En ik ga op tour zo gewoon  mogelijk proberen te doen. Luke was altijd bang dat ik na hem iets met de jongens van 1D wat zou beginnen maar, dat kan ik niet want ze voelen als broers voor me.

Na het eten gaat iedereen zijn spullen pakken. Vannacht gaan we weg zodat we op tijd in Manchester zijn. 'Mag ik binnen komen?' Niall vraagt het maar weet dat hij altijd binnen  mag komen. 'Tuurlijk.' Hij komt binnen en sluit de deur achter zich. 'Ik vroeg me af of je misschien nog wat hulp kon
Gebruiken?' 'Van jou altijd' lach ik.  Hij komt naast me staan en pakt wat kleding van de stapel en doet die in mijn voetbal tas. 'Waarom was Luke vanmiddag hier?' 'Hij kwam gewoon binnen en vroeg of ik nog steeds boos op hem ben.' 'En, ben je nog steeds boos op hem?' 'Ik weet het niet. Het was mijn beste vriendin waarmee hij vreemd ging.' Ondertussen zit mijn tas vol. 'Wil jij je voetbalschoenen ook mee?' Verandert Niall het onderwerp wetend dat ik het onderwerp "Luke" haat. 'Ligt eraan of Lou ze ook mee neemt anders heb ik niemand om mee te voetballen.' 'Hey, ik kan ook voetballen' zegt Niall quasi beledigt. Ik lach en loop met mijn tas naar beneden, naar de bus. Daar staan Louis en Harry samen de tassen in te laden. 'Lou neem jij je voetbalschoenen me?' 'Ja hoezo?' 'Gewoon dan neem ik die van mij ook mee.' 'Ja, dan kunnen we samen voetballen. Neem ook je skateboard mee dan kunnen we ook samen skateboarden.' 'Okay.' 'Zeg, Lou, ga jij me nog helpen of hoe zit dat?' Harry kijkt Louis vragend aan. Ik lach zacht en loop weer naar binnen. Als ik binnen ben bots ik tegen iets op. Als ik op kijk zie ik dat het Luke is. Shit. 'Gaat het?' Hij steekt zijn hand uit om me te helpen opstaan. Ik pak die aan en ga staan. 'Ja het gaat' zeg ik kort af.

We zijn nu net twee uur onderweg en ik kan niet slapen. Ugh. Ik sta op en loop naar Niall. Als ik daar ben zie ik dat hij wel slaapt. Tuurlijk slaapt hij wanneer niet? 'Niall, mag ik bij jou slapen?' 'Ja hoor.' Ik ga bij hem liggen en val in slaap.