my ghost feelings ft. Niall Horan

Chapter 18

P.O.V. Noreen

Ik zit op de bank en kijk tv. Ja ik ben weer thuis. We mochten eerder het ziekenhuis uit omdat Louis zo snel vooruit ging. 'Zayn!' Ik hoor iemand de trap af stormen en binnen no time staat Zayn voor mijn neus. 'Vas happenin babe?' 'Kun je me in mijn rolstoel helpen. En wil je dan samen met mij naar het park?' Ik kijk hem smekend aan. Hopelijk heeft hij door waar ik op doel. 'Tuurlijk, babe' zegt hij met een grijns. En hij heeft door wat ik wil doen. We hebben nog geen week een relatie en hij kent me echt al te goed. 'Ik pak je jas en schoenen wel.' 'Ik heb mijn armen niet verlamd hé?' grinnik ik. Hij komt terug en geeft mij mijn schoenen en vest. Ik trek mijn vest aan en Zayn helpt me met mijn schoenen want ja ik heb geen gevoel meer in mijn benen en dus ook niet in mijn voeten. Als we klaar zijn duwt hij me naar de gang en roept tegen de jongens dat we naar het park gaat. Hij zet de extra krukken die ik heb gekregen in de houder aan mijn rolstoel en trekt de deur open om hem meteen weer dicht te doen. 'Misschien had ik eerst een beanie en een zonnebril moeten pakken.' Grinnikt Zayn. Hij loopt naar boven en komt even later weer terug. Hij zet het op en trekt de deur weer open. 'Hier tegen de zon.' Hij geeft mij ook mijn zonnebril. Hij loopt de deur uit en opent het hek. 

Als we in het park zijn gaan we langzaam opbouwen. Eerst helpt Zayn me met staan en daarna laat hij me langzaam los. Als ik blijf staan komt er een glimlach van hier tot aan Verweggistan op zijn gezicht. Hij pakt de krukken en ik probeer een stap te zetten. Het lukt. Ik begin te lachen en let niet goed op. Ik val en lig lachend in de armen van Zayn. 'Babe ik heb een idee. Als ik nou eens een eindje verderop ga staan dan kom jij naar mij toe en krijg je een beloning.' 'En wat is die beloning dan.' 'Dat zie je dan wel weer.' Ik knik en Zayn helpt me weer recht staan. Hij loopt een stukje verder en draait zich om. Ik lach, natuurlijk weet ik al wat die beloning is, maar dat laat ik hem niet merken. Ik begin voorzichtig te lopen en bij elk stapje wordt mijn glimlach groter. Als ik bij Zayn ben drukt hij zijn lippen op de mijne. 'Ik verwachte eigenlijk een ijsje.' pruil ik. 'Jij bent echt net Niall.' 'Wat denk je ik ben zijn tweeling zus.' zeg ik grinnikend. 'Horans.' Hoor ik Zayn mompelen en ik lach. 'ik denk dat ik wel naar huis kan lopen.' 'Is dat wel handig. Ik bedoel je hebt nog niet je conditie terug hé?' 'Als het niet meer gaat, ga ik weer in de rolstoel. Okay papa?' Hij grinnikt en knikt. 

P.O.V. Niall 

Ik zit in het raam van mijn kamer. Mijn kamer is aan de weg dus ik zie alles. Sinds Noreen weer terug is moest ik terug verhuizen naar mijn eigen kamer. Ik kijk naar buiten en zie Zayn Noreen haar rolstoel duwen en Noreen loopt er naast met krukken. Wait what! Noreen loopt?! 'NOREEN LOOPT!' gil ik door het hele huis. Mijn deur vliegt open en in de deur opening staat Harry. Hij kijkt geschrokken. 'Niall je droomt.' 'Niet! Kijk maar.' Ik wijs naar het raam en Harry's ogen worden groot. 'Ze loopt.' zegt hij verbaast. Ik storm de trap af en ren naar de voor deur. Maar ik zou geen Horan heten als het onderweg niet ergens fout gaat. Ik struikel over Louis' vans en val languit aan de voeten van Noreen. 'No je loopt. Kon je dat niet even zeggen.' 'Nee want het was eigenlijk een verrassing Ni.' 'En Louis kan die ook alweer lopen op twee benen?' 'Wat is er met mij? Ik hoorde mijn naam.' Louis komt vanuit de keuken aan gekrukt. Hij blijft staan en kijkt met grote ogen naar Noreen. 'Noreen je staat en loopt!' 'Bedankt voor het melden Lou maar dat wist ik al. Het is namelijk mijn lichaam' zegt ze droog. 'Wist jij dit Zayn?' Louis en ik kijken hem vragend aan. 'Natuurlijk wist ik dit. Ze heeft me zelf gevraagd of ik haar wou helpen met leren lopen.' Noreen knikt. Ik ben nog steeds verbaasd over het feit dat Noreen kan lopen. Ik hoor Noreen grinniken. "Wat is er dat je lacht?" "Je ligt nog steeds op de grond." En ze gaat steeds harder lachen. Zayn kijkt ons raar aan, maar snapt het al gauw. 'Tweeling gedoe.' zegt hij terwijl hij zich naar Louis draait. "Niall je ligt nog steeds op de grond." 'O ja, Fuck.' Ik sta op en word langzaam rood. Liam en Harry komen de kamer binnen en zien Noreen ook staan. Hun monden zakken open en hun ogen worden groot. 'Jongens, jullie vangen vliegen.' Noreen kijkt ze grinnikend aan. 'Sinds wanneer kun jij weer lopen?' Is het eerste wat Liam weet uit te brengen. Ik grinnik een beetje omdat Harry's mond nog steeds half open hangt. 'Sinds dat Zayn me heeft geholpen vanmiddag.' zegt Noreen trots. 'Maar dat gaat veel te snel.' zegt Liam bezorgt. Daar is de Liam die ik ken. 'Ik ga eten pakken.' 'Neem ook wat voor mij mee!' De jongens kijken ons aan. 'Wat we blijven Horans of Noreen nu kan lopen of niet.' Ik draai me om en loop de keuken in. Als ik weer terug ben zie ik dat Noreen al meer aan het oefenen om te lopen. Louis staat naast haar en doet mee. 'Als je zo door gaat Lou, kunnen we volgende week al weer verder met de tour.' Hij schrikt en draait zich naar mij. 'Ja eigenlijk wel hé.' zegt hij grinnikend. Ik ga op de bank zitten en gooi een pakje koekjes naar Noreen toe.