HİCRAN

15. BÖLÜM

Sanki korktuğu kıyameti en sonunda onu bulmuş gibi ayağının altında ki bütün zemin kayıyordu. Konuşmak için dili dönmüyor arkasında bütün sesler kulağına çınlama olarak geliyordu. 5 yıl boyunca beklediği adam, gecelerini onu görme arzusuyla geçirdiği adam kucağında başka bir kadın ile gelmişti evlerine ve az evvel ona asla duymak istemeyeceği şeyi söylemişti.

"Karım!" diye bağırmıştı, bütün konağı titreterek. Kulağında hala aynı ses aynı çınlama vardı.

Alaz'ın karısı oydu. Bu kadın kimdi? İnci artık gözyaşlarına engelleyemezken hala ona bir şeyler deyip sakinleştirmeye çalışanları duymuyordu.

"G-el yavrum-" dedi Çiçek endişeyle. Meryem hanım güzel gelinine korkarak bakıyordu.

"K-ar-ın mı?" kızın sesi o kadar zayıf çıkmıştı ki Alaz ona yakın olduğu halde zor duymuştu. Genç adam kucağında hala uyuyan sevdiği kadını kontrol edip anasına kısacık bir bakış attı.

"S-enin karın benim." Dedi kız elini göğsüne doğru bastırarak. İnci hala bir açıklama beklerken Alaz konağın taş merdivenlerine ulaşmıştı ama değil Alaz'ı Hicran'ı bile uyandırmaya yetecek bir ses duyuldu.

"KİM O KADIN!" Diye bağırıyordu İnci. Çiçek Elmas'a doğru bir işaret edip İnci'yi tutmasını isterken İnci iki kadını iterek ayrıldı.

"Gelin hanım, sakin ol-" dedi korkarak Esma, İnci Esma'yı ittirip Alaz'ın karşısına geçti bu kez. Gözlerinden alevler çıkıyor uyanmaya başlayan kızı dürttü.

"KİM DİYORUM!"

"Sesini kes İnci!" diye uyardı Alaz. İnci düşmemek için taş korkuluğa dokundu, ondan destek almaya çalıştı ama hala bacakları titriyor ve ağladığı için etrafı bulanık görüyordu. Hicran gözlerini açtığında gözleri ilk bulutsuz karanlık gökyüzünü gördü. Yıldızlar o kadar yakından görmek onu bir rüyanın içindeymiş gibi hissettirdi. Usulca uzanıp dokunmak istediği yıldızlar birkaç saniye sonra sanki üstüne düşüyormuş gibi sert çehreli adamın sakallı yüzünü gördü. Öfkesinden burun delikleri bile genişlemiş, onu kollarında o kadar rahat taşıyordu ki, asla bırakmak istemiyormuş gibi. Hicran usulca başını yan tarafta sürekli bağıran, ağlayan kıza çevirdi. İnci.

Bu o kadındı, İnci. Alaz'ın gerçek karısı.

"Çekil İnci!" dedi Alaz uyarıcı bir şekilde, Meryem hanım endişeyle merdivenlere doğru işaret etti.

"Elmas! Esma alın gelin hanımı odaya götürün"

Esma Elmas ablasının onu çekiştirmesiyle ilerledi. Deli gibi ağlayan kızın yanına vardıklarında İnci'nin dağılmış hali yüreklerini sızlatmıştı. Esma korkarak yaşıtı olan kızın koluna dokundu. Konakta en iyi anlaştığı insandı İnci, onu hanımı olarak değil hep dostu olarak görmüştü.

"Hanınım?" dedi Elmas kadın korkarak. İnci hala direnerek ayakta dikilmeye çalışıyor ona cevap bile vermeyen adamdan hesap bekliyordu, ne acı..

Esma kızı kollarında sakinleştirmeye çalışken Hicran hala kollarından kurtulamadığı adamla boğuşuyordu. Ayaklarını sallayıp ona savuramadığı gibi kollarını da sımsıkı tuttuğu için bırakmıyordu.

"İndir beni!" diye bağırdı Hicran ama Alaz kızı bile dinlemeden ikinci katta İnci'nin asla girmediği odasına götürdü. İnci Esma ve Elmas'ı ittirip zorlukla ayağa kalktı.

"İnci yapma." Dedi Esma korkarak. İnci genç kızı dinlemeden ağır ağır çıktı merdivenleri. O odaya asla girmemişti, girmek için geceler boyunca ağlamış ama Alaz onu ne o odaya kabul etmişti ne de gönlüne. Her gece rüyasında onu gelinliğiyle odanın beşiğinden geçireceğini düşlediği adam başka bir kadını kollarında o odaya girmişti.