Don't Leave Me { Completed }

Part - 4

{ Zawgyi version }

မင္းျမင္လား...မင္းေျကာင့္က်ခဲ့ရတဲ့ငါ့မ်က္ရည္ေတြ..
ဘယ္ျမင္ပါ့မလဲ...ငါ့ရဲ့နာက်င္ငိုေျကြးမွုကမင္းရဲ့ေပ်ာ္ရြွင္မွုမလား...

💓💕💓💕💓💕💓💕💓💕💓💕💗💕💓

''သား...ဒီေန့ေက်ာင္းမသြားဘဲ အိမ္မွာပဲေနလိုက္ေလ''

''ရပါတယ္ommaရဲ့...ဒီေန့အေရးျကီးတဲ့အတန္းခ်ိန္ေတြရွိတယ္''

''ဒါေပမဲ့ သားမွေနမေကာင္းတာ''

''Taeေနေကာင္းပါတယ္...စိတ္မပူပါနဲ့...Taeသြားေတာ့မယ္ေနာ္''

Tae'ommaလဲေျပာမရတဲ့အဆံုးေခါင္းသာညိမ့္ျပလိုက္သည္။စိတ္ပူတာေပါ့Taeကသူမအတြက္အရမ္းခ်စ္ရတဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးမဟုတ္လား...

Taeတစ္ေယာက္မေန့ကျဖစ္ရပ္ေတြရဲ့ ရလဒ္အေနျဖင့္ဖ်ားေနျပီျဖစ္သည္။ေျခေထာက္ကဒဏ္ရာကလဲေရာင္ေနျပီးလမ္းေလ်ွာက္ရတာအဆင္မေျပ။တစ္ေခါင္းလံုးလဲခ်ာခ်ာလည္မူးေနျပီးတစ္ကိုယ္လံုးလဲနွံုးခ်ိေနသလို။သို့ေသာ္ ေက်ာင္းသို့ေရာက္ေအာင္သြားရမည္။Taeကေက်ာင္းမွာစာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါလား။ဒီေန့ေက်ာင္းမွာအေရးျကီးအတန္းခ်ိန္ေတြရွိတဲ့အတြက္Taeလဲေျဖးေျဖးခ်င္းသာလမ္းေလ်ွာက္ရင္းေက်ာင္းသို့ဦးတည္သြားခဲ့တယ္။

🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶🚶

ဘဝတက္လမ္းအတြက္ေလွကားတစ္ခုျဖစ္သည့္တကၠသိုလ္ဆိုတဲ့ေက်ာင္းဝင္းျကီးကိုသူတို့တတ္ေနျကရသည္။တကၠသိုလ္ကဘြဲ ့ရျပီးသူတို့ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ရည္မွန္းခ်က္အသီးသီးကိုေလ်ွာက္လွမ္းျကသည္။

Taeမွာလဲရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုရွိတယ္။တစ္ေန့ဘြဲ ့ရျပီးအလုပ္ရတဲ့ေန့ Jeon Jungkookဆိုတဲ့လူသားအိမ္ကေနommaကိုေခၚျပီးထြက္သြားမည္။

Taeလဲကိုယ့္အေတြးနဲ့ကိုယ္ေလ်ွာက္လာရင္းေက်ာင္းေရွ့ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ေက်ာင္းထဲကိုဝင္လာရင္း...

''Taehyung... ေဟ့!...Kim Taehyung''

အေနာက္ကေခၚသံေျကာင့္Taeလဲလွည့္ျကည့္လိုက္တဲ့အခါ...

''ေအာ္... Nam Joon''

''မင္းကလဲေခၚလိုက္ရတာ...ဒါနဲ့မင္းေျခေထာက္သက္သာလား''