Don't Leave Me { Completed }

Part - 6

{ Zawgyi version }

ေက်းဇူးျပဳ ျပီး...ငါ့အေပၚမႏူးညံ့ပါနဲ့...
  မင္းရဲ့ႏူးညံ့မွုေအာက္...ငါ့အမုန္းတရားေတြ...
ေျမခသြားမွာငါေျကာက္မိတယ္...

💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓

တကၠသိုလ္ဝန္းရဲ့ ကန္တင္းတစ္ခုမွာ Taehyung, Jiminနဲ့ Hoseokတို့ထိုင္ကာစကားေျပာေနျကသည္။

စကားစေျပာမည့္သူမရွိ...တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့သူတို့ဝိုင္းေလး။ တိတ္ဆိတ္မွုကိုျဖိဳ ခြဲလိုက္သူကPark Jimin....

''HoSeok hyungက က်ေတာ္တို့ေက်ာင္းကိုဘာလာလုပ္တာလဲ...''

''ေဩာ္...ကိုယ့္အေဖကဒီေက်ာင္းရဲ့ရွယ္ယာဝင္တစ္ေယာက္ေလ...အခုအေဖကဂ်ပန္ေရာက္ေနေတာ့ဒီေက်ာင္းကကိစၥတစ္ခု ကိုယ့္ကိုလြွဲေပးထားလို့ေရာက္လာတာ''

''ဒါဆိုhyungကေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတာေပါ့''

Jiminရဲ့အေမးစကားျကားေတာ့Hoseokတေယာက္ ရယ္ရင္းျပန္ေျဖေလသည္။

''အဲ့ေလာက္လဲမဟုတ္ပါဘူး..ကဲ...ေျမွာက္မေနနဲ့...အခုျကိဳက္တာမွာစား ကိုယ္ရွင္းေပးမယ္''

''ဝါးးးး...တကယ္ေနာ္...စားျပီေလ''

''ဒါေပမဲ့...Jiminကလည္း...hyungကိုအားနာစရာျကီး''

''အားမနာပါနဲ့...Taeရယ္...ကိုယ္ကTaeတို့နဲ့မိတ္ေဆြျဖစ္ခ်င္လို့ပါ...''

Tae??

''ဒါနဲ့...ကိုယ္TaehyungကိုTaeလို့ပဲေခၚမယ္ေနာ္...ရတယ္မလား''

''ရပါတယ္hyungရဲ့...hyungအဆင္ေျပသလိုေခၚပါ''

''ဟုတ္တယ္...hyungျကိဳက္သလိုသာေခၚ...က်ေတာ္တို့လဲTaeလို့ပဲေခၚတာ...ဒါနဲ့hyung... ''

''ေျပာေလ Jimin ''

''က်ေတာ္ေခါက္ဆြဲေျကာ္တစ္ပြဲထပ္မွာလို့ရလား...ဟီးးးးးး''

Jiminစကားေျကာင့္ မ်က္လံုးျပဴ းရသည္မွာTaeပင္။

တကယ္ပါ။ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္ပါေလ။ေခါက္ဆြဲေျကာ္မွာျပီး ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကလဲအမ်ားျကီး။hyungကလဲတစ္ခုမက်န္jiminသိခ်င္တာမွန္သမ်ွျပန္ေျဖေပးရွာသည္။

Taeကေတာ့ျကားထဲကေနhyungကိုအားနာေနရျပီ။

ခဏျကာေတာ့... Taeတေယာက္အေအးေသာက္ေနရင္း စိတ္ထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကစိုက္ျကည့္ေနသလိုခံစားလာရသည္။ေဘးဘီကိုတစ္ခက္ျကည့္လိုက္ေတာ့...