AŞK ÇEKİMİ

Part 12

-Mi...mi...miray'ı yoğun bakıma aldılar enes.
Ben benim hatam hepsi benim hatam.

-Nerdesinin hangi hastanedesiniz annesinide alıp oraya geleyim hemen.

-Ben bilmiyorum hic birşey bilmiyorum sadece arabayı hizla sürdüm. Bir dakika, hastanenin adını ve adresini ögrenip arayacağım seni yada konum atarim.

-Tamam çabuk ol senden haber bekliyorum.

-Tamam.

Enesle kutay arasında geçen konuşma,enesin ne düşüneceğini bilmemesine ve kafasının karışmasına neden olmuştu.
peki simdi nilay hanima ne diyeceğim diye düşündü.
Pat diyede kiziniz yoğun bakimda denmez ki!

Yavaş adımlarla nilay'ın yattığı odaya doğru yöneldi enes.
Kapıyı açtığında nilay yatakda oturur vaziyette enesi bekluyordu zaten.

-Oh çok şükür!Oğlum neler oluyor kızım nerde ,bana ne oldu?

-Tekrar merhaba Nilay hanım.
Korkulacak bişey yok ,ıııı şey sanırım yani umarım yoktur.
Beni az önce Kutay aradı şimdi onun yanına geçelim olur mu siz hazırlanın bende hastaneden çıkış işlemlerimizi yaptırayım.

Nilay neler olduğuna anlam veremiyordu. Kutay gecenin bir yarısı evine gelmiş,miray'ı kanlar icinde alıp götürmüştü. Ve... ve herşey biranda olmuştu.
"Miray intihar mı etti yoksa !Aman Allahim hayir bunu yapamaz ,benim kizim yapmaz,yapmamalı."

Nilay hanım iç sesi ile şiddetli bir kavgaya tutuştuğu sırada enesin ona seslendiğini duymamıştı.

-Nilay Hanim hazır mısınız ?
-Nilay Hanıııım!

-Ha evet, evet ben hazırım.

-iyi misiniz?

-Evet iyiyim sorun yok,sadece kızımı merak ediyorum.

-İnanın bende miraya ne olduğunu bilmiyorum. Kutay'ın yanına gittiğimizde öğreneceğimizi umuyorum.

Nilay çaresizce başını onaylarcasına sallamıştı.
-Hazırsanız çıkalım.

-Peki.

Yol boyunca tek kelime etmediler.
Nilayın zaten konuşacak hali de kalmamıştı.
Tek düşündüğü şey kızıydı.
Duaların birini bitiriyor diğerini okumaya başlıyordu.
-Geldik.

Enesin sesi derin sessizliği bölmüştü.
Arabadan inip hastanenin buz gibi soğuk,ilaç kokulu koridorlarında ilerlemeye başladılar.
Enes hasta girişine doğru yöneldi
Miray'ın oda numarasını öğrenecekti ama sekreter soy ismini sorunca dona kaldı.
Nilay hanıma döndü.
-Nilay Hanım sizin soy isminiz neydi acaba?
-Doğan!
dedi tiz bir sesle. Şuan aklı enes de değildi zaten hâlâ mırıldanarak dualar okuyordu.
"Hayır"dedi sekreter " böyle bir kaydımız bulunamamıştır."

Enes bir yandan kutayı arıyordu.
"Yok açmıyor yine şu lanet olası telefonu..."diye söylendi.

-Nilay Hanım bakar mısınız?
Enes sinirle nilaya doğru seslenmişti.
Artık nilayın silkelenip kendine gelmesi gerekti.

-E..e.efendim!

-Çıkmıyor burda.Miray doğan diye bir hasta yok diyorlar.

-Miray doğan mı!Hayır hayır miray doğan değil.

-Tövebestağfurullah.Nilay hanım siz dediniz ya soyismimiz Doğan diye.

-Şey benim soy ismim Doğan evet.
Ama miray'ın ki kılıçarslan.