*STONY ONE SHOTS*

Since Siberia

BURALARI ÇOK BOŞLADIM SORRY
-
Lay by me - Ruben (Tony'nin Steve'in odasına girdiği sahne açın lütfen 🥺)
-

İşin ironik tarafı hava soğuk bile değildi! Tony kendi hislerine güvenmeyip Jarvis'e bile hava durumu sürekli soruyordu ama cevap hala oluyordu; "Hava durumu oldukça iyi efendim, 27 derece bir sıcaklık-"
Tony ise aynı bilgiyi tekrar ama tekrar almasına rağmen anlamlandıramıyordu.

Steve siktiğimin Rogers'i ortalıkta kazak ile dolaşıyordu!

Ekip yeniden bir araya geleli yaklaşık altı ay oluyordu ve Tony ile Steve pek konuşuyor sayılmazdı; daha doğrusu Steve her konuşmaya çalıştığında Tony buz kesiyor ve bir kelime etmeden -koşarak- uzaklaşıyordu. Buna rağmen ikisi hala savaş alanında mükemmel işler çıkartıyordu. Iron Man ve Kaptan Amerika'nın özel hayatı hiç bir zaman savaş alanında konu olmuyordu. Eski zamanlardaki gibi tüm ekip beraber hareket ediyordu Tony ve Steve'in emirleri ile. Kuleye Bucky geldiğinde Tony vücudundaki tüm saçma duyguları kapatmış ve sempati ile yaklaşmaya çalışmıştı. Bucky'e yeni bir kol yapmış -hadi ama öylece bırakacak değildi hemde adamın kolunu kopartan kendisiydi- ve 2.aydan itibaren beynini Hydra'dan kurtarma yolu bulmuştu.

Bucky ve Tony, Steve ve Tony'den daha yakındı ve bu boktan bir olaydı.

Tony derin bir nefes alıp karşısında ki sarışın askere baktı. Sam ile sohbet ediyordu ama gergin görünüyordu. Duruşu bale dansçılarını kıskandıracak bir şekilde düzgündü. Gülümsüyordu ama yorgun bir ifadesi vardı ve siktiğimin saçma bir kazağını giyiyordu!

"Sormalısın bence."

Tony önündeki meyve sepetinden elma alan Natasha'ya bön bön bir kaç saniye baktı. Sonra usulca kaşlarını çattığında kızıl ajan gözlerini devirdi.

"Neden kazak giydiğini. Ben sordum ama geçiştirip duruyor, sana büyük ihtimal cevap verir."

"Bana niye cevap versin?"

Natasha sanki Tony dünyanın en saçma ve salak şeyini söylemiş gibi ona bakmaya başladığında Tony dudaklarını ısırdı. "Hadi ama Tony, Steve'den şuan koşarak avrupa turu yapmasını istesen soracağı tek şey gelirken bir şey istediğin olur mu olurdu."

"Ya tabii, o yüzden kalkanını düşünmeden kalbime sapladı. Haklısın, bana aşık." Alaylı çıkan sesi ve yüz ifadesi anında buz tuttu Steve'i görünce. Siktir. Steve ağlayacakmış gibi bakıyordu ona. Tony aptallığına binlerce küfür ederken Steve sakin bir şekilde Tony'nin arkasındaki dolaptan bir bira alıp sessizce odasına doğru çıkmaya başladı. Mükemmel. Kaptan Amerika'yı depresyona sokan adam ile anılacaktı.

"Üzülüyor biliyor musun." diye mırıldandı Natasha ve belli ki onunda keyfi kaçmıştı. "Ekip bir araya gelmeden önce, Thanos'tan önce, beraberken bizim tanıdığımız o Star Wars ve Grey's Anatomy çılgını olan keyifli Steve gitti ve yerine emir vermek yerine konuşmayan bir Steve geldi. Bucky'nin yanına gittiğinde bile konuşmuyordu, durumu hakkında bilgi alıyordu ve sonra kayboluyordu." Bakışlarını Tony'den çekti ve masaya sanki dünyanın en enteresan şeyiymiş gibi izlemeye başladı.

"Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Gittikçe, gün geçtikçe içine daha da kapandı ve inan bana, Tony inan bana, o saçma telefon olmasa şuan hayatta olur muydu onu bile bilmiyorum."

Tony hissettiği duygunun abdomenine atılan bir tekme gibi olduğunu düşündü. Yutkunup başını hafifçe salladı ve sessizce laboratuvarın yolunu tuttu.