*STONY ONE SHOTS*

2040 vs 2016 (IV/?)

Eskiler ağlıyor yeni gelenler "aaa erken geldi yb" diyor...
Bölüm hatta tüm AU sevgili PBhyun 'a ithafen. Bu kadar büyük bir sabır ile beklediğin için teşekkür ederim💓
Part 3'ü okuyun çünkü orjinalinden değişik! Ve hikayenin ilerlemesini değiştiriyor. :)
-

İlk tepki gelecekte ki Tony'nin derin bir nefes alıp küfür etmesi olmuştu. Yorgunca şakaklarını parmakları ile okşadı ve arkasına yaslandı. Bakışları yerdeydi ve birden çok yorgun görünüyordu.

İkinci tepki ise Peter'in hızla hologramın önüne geçip Steve'e bakması olmuştu. Genç çocuk az önce Harley'in bulunduğu yere gelmişti ve babasının dolu mavi gözlerine korkusuzca bakmıştı. Herkes bağırmasını beklerken Peter son derece sakin bir şekilde konuşmaya başladı,

"Eğer Harley'i bulamazsam veya başına bir şey gelirse emin ol seni pişman ederim." Ellerini cebine soktu ve alayla gülüp gözlerinden akan yaşları umursamamaya çalıştı. Ve ironiktir ki, sesi son derece ciddiydi.

Tony büyük ihtimal çocuğun Harley gibi mütant olduğunu düşündü. Bu yüzden kaptan amerika ile dövüşmek onu pek korkutmuyordu.

"Harley'i bulmanız lazım." dedi sonsuz bir sessizlikten sonra Tony. Yaslandığı yerden kalkmış ve Peter'e yaklaşmıştı. "Şuan korktuğunu biliyorum ve inan bana benim ne kadar korktuğumu hayatta tahmin edemezsin ama lütfen, lütfen sinirini ve korkunu bir kenara koyup abini bulmaya çalış."

Peter kafasını salladığında gelecekte ki Steve hala donuk bir şekilde bakıyordu diğerlerine. Tony kocasının omuzuna ellediğinde Steve rüyadan uyanmış gibi sıçradı. Boğazını temizledi ve diğerlerine son bir bakış attıktan sonra kaybolmuştu.  Tony ise yeniden şakaklarını ovaladı ve geçmişte ki kendisine yaklaşması için işaret yaptı.

"İki Jarvis'te şuan birbirine bağlanıyor ve Harley'i olabildiğince hızlı bulmanız gerekiyor. Bakın şuan hiçbiriniz bir şey anlamıyorsunuz ama önemli olan tek şey Harley-"

"Öyle mi?"

"Peter, babanın korktuğunu biliyorsun-"

"Bir halt bildiğim yok!" diye bağırdı tüm gücüyle. Natasha ve Rhodey bir kaç adım yaklaşmıştı. "Harley şuan bilmediği bir zamanda tek başına dolanıyor ve bunun tek suçlusu o çok bilmiş babamız!" Sinirle kaşlarını çattı. "Beni duyduğunu biliyorum! Yüce İsa, Harley cidden şuan seni hak etmediğini düşünüyor ama işin aslı şu ki; sen onu hak etmiyorsun!"

"Peter Benjamin Rogers-Stark!"

Peter net bir şekilde sustu ve alayla güldü. "Hala onu savunuyorsun."

"Kimseyi savunduğum yok!" dedi sert bir dille. "İkiniz de çocuk gibi davranmayı bırakın. Önemli olan tek şey Harley'in bulunması." Geçmişte ki kendisine bakışlarını çevirdi. "Jarvis sayesinde istediğimiz her an birbirimizle iletişim kurabileceğiz. Herkesin yardımına ihtiyacım var. Ve lütfen, lütfen elinizi çabuk tutun."

"Onu bulacağız." dedi tebessüm ederek.

"Umarım." diye fısıldadı çaresizce.

-

3 ekip halinde aramaya başlamışlardı. Rhodey ve Sam havadan ararken Natasha ve Bucky etrafta ki kameraları araştırıyorlardı. Tony ve Steve ise Peter'i takip ediyordu.

"Gelecekte de büyük kafalı olduğunu bilmek güzel." diye homurdandı Tony kolunda ki saatten bakışlarını ayırmazken.

"Tony..."

"Ne? Çocuğu kaçırtan sensin, gelecek veya geçmiş hala kendi duygularını öne koyuyorsun."

"Duygularımı öne koymadım." diye söyledi güçsüzce Tony'e yaklaşırken. "Bucky-"

"Oğlun kayıp ve senin tek düşüncen aramızda ki saçmalığı konuşmak mı?" Bakışlarını sonunda saatinden ayırıp mavi gözlere dikmişti. "Dediğim gibi; hala bencilsin."

Steve susup dişlerini sıktığında Tony zaferle gülümsedi. Peter aniden durduğunda ikiside kaşlarını çattı.

"Burda değil." Sesi son derece güçsüz ve mutsuz çıkmıştı.

"Ne biliyorsun? Daha içine bile girmedik."

"Örümcek hislerim." dedi kısaca. Sanki dünyanın en normal şeyiymiş gibi.

"Ne hislerin?"

"Örümcek hislerim baba- pardon Steve. 4 yaşımdayken Bruce amca deney yaparken radioaktiv örümceklerden birisi beni ısırdı. O günden bu güne mütant sayılırım."

"Çocuklarımız çok cool!" dedi heyecanla ve hemen ardından dilini ısırdı. Steve ile evlenmek gibi bir hata nasıl yapmıştı bilmiyordu ama en azından çocukları cooldu. Steve'in gülen yüzüne ise yumruk atmak istiyordu.

"Aklıma takılan bir şey var, nasıl oluyorda sen Harley gibi benim DNA'mı taşımıyorsun?"

"Ugh bu konuşma için oturmamız lazım." dedi Peter ve anında yere çöktü. Tony ve Steve birbirine 'bu çocuk aynı senin gibi değişik' bakışları atarken sokağın ortasına onlarda oturdu.

"Olay şu ki, Harley'i siz 3 aylıkken buldunuz. New York'ta yeni bir patlama oluyordu, klasik. Ve yıkılmış bir binanın altındaydı. Steve buldu. Hemen diğerlerine göstermek için Harley'i aldı ve tek kurtulma şansı süper bir ilaç felandı."

"Benim serumum..."

"Bingo! O yüzden Tony ve Bruce amca gereken işlemleri hızlıca yaptı ve DNA'n Harley'e aktarıldı, daha çok serumun ama herneyse. Ben ise ikinizin çocuğuyum. Bunu size nasıl anlatırım bilmiyorum ama teknoloji gelişiyor?" dedi tek kaşını kaldırıp onları şoka uğratmamaya özen gösterirken. Bir de gelecek yüzünden deliren babalara ihtiyacı yoktu. "Yani kimse hamile kalmadı ama tuhaf bir şey işte! İkinizinde DNA'sına sahibim ama ben oluştuğumda serum işlememişti. Niye diye sorarsanız bilmiyoruz. Sadece olmadı. Yani tamamen olmadı, diğer çocuklara karşın daha güçlüydüm ama Harley kadar değildi. Ta ki 4 yaşında ısırılmama kadar, şuan yaklaşık 10 tonu rahatlıkla kaldırabiliyorum. Bir keresinde 28 ton kaldırmıştım!" dedi heyecanla ve babalarının yüzlerinde gördüğü korku ifadesini fark ettiğinde dudaklarını ısırdı.

"Yani benim kanım Harley'i ölümden kurtardı?"

Peter onaylarcasına kafasını salladığında Tony'nin gözlerinin fal taşı boyutunu aldığını fark etti.

"Ve sen çocuğa keşke serum başkasına gitseydi dedin!"

"Tony-"

"Aman Tanrım cidden salağın tekisin."

Peter katılırcasına bir ses çıkarttığında Steve gözlerini devirdi ama küçük bir gülümseme vardı yüzünde. Gelecekte ki kendisine kızmıştı ama eh, aynı kişilerdi ve korkusunun bunları söylettiğini biliyordu.

-
2040

"Hala bir haber yok mu?"

Tony hayır anlamında kafasını salladığında Steve kendini koltuğa atıp gözlerini kapattı. Büyük sıçmıştı. Şuan tek yapmak istediği şey Harley ve Peter'e sıkı sıkı sarılmak ve Harley'den saatlerce özür dilemekti.

"Arıyorlar!" diye Tony heyecanla bağırdığında Steve hızla kocasının yanına doğru koştu. Anında 2016 ile hologram görüşmesi gerçekleşirken Steve diğerlerinin yüzünde gördüğü ifade ile hasta olduğunu hissetti. Güç alırcasına Tony'nin elini tuttuğunda esmer adam ona korku dolu bakışlar ile bakıyordu.

Natasha ve Bucky sessizce kamera kayıtlarını onlar için oynatırken ikisi de ellerini biraz daha sıkmıştı.

Harley'i gördüğü an Steve'in kalbi biraz daha kırılmıştı. Sokakta hızlı adımlar ile yürürken kapşonlu bir adam ona sertçe çarpmıştı ve Harley sinirle bir şeyler gevelemişti. Steve tam olarak bunun önemini soracakken kamera adamın yüzüne konsantre oldu ve Tony ile birbirlerine baktılar,

"Siktir!" diye fısıldadı Tony. "Tek eksiğimiz Skrullardı!"

-

Bilmeyenler için Skrullar bir insanın şeklini kolayca alabiliyor. Normalde iyiler ama biz onları kötü sayalım fjaldkfmdkekkd
UMARIM 5. PART 637373 SENE SONRA OLMAZ AMİN