*STONY ONE SHOTS*

Steve Rogers's worst nightmare

OFFFF HAZIR MIYIZ KALBİMİZİN PARAMPARÇA OLMASINA??? (happy end ama çünkü i dont wanna suffer hadi bye cnmlar)
-
sad takılın bromlar
-

Civil War'ın üzerinden bir sene ve dört ay geçmişti. Ekip neredeyse yedi aydır tekrar bir aradaydı. Tony ilk başlarda kime nasıl davranacağını bilmese bile bir kaç ay içinde işler eski haline dönmüştü. Thor hala çok fazla yemek yiyor, Clint ve Sam günlük piçlik kotalarını aşıyor, Bruce ve Natasha hala yoga yapıyor ve Bucky ise... Bucky ise elinden geldiğince Tony'e yük olmamaya çalışıyordu. Tony bir gün Bucky'i karşısına alıp açık bir şekilde onu suçlamadığını söylemek zorunda kalmıştı çünkü eski asker bir türlü bunu kafasına sokamıyordu.

Yani anlayacağınız Tony'nin arası ekip arkadaşları ile düzelmişti veya düzelme yolundaydı... bir kişi hariç.

Steven Grant Rogers.

Tony Yüzbaşının etrafında nasıl davranması gerektiğini bilmiyordu. Dili düğümleniyor, hareketleri bir birine giriyor ve saçma sapan bir şey yapmamak için Steve'in bulunduğu odadan hızla ayrılıyordu. Steve ise -Tanrı onu kutsasın- asla Tony'i bir şey yapmaya zorlamıyordu. Tony'nin tüm hareketlerine saygı duyuyor ve ara sıra üzgün bir gülümseme ile ona bakıp, "Günaydın Tony" diyordu.
Yaklaşık yedi-sekiz aydır operasyon hariç bir konuşma geçmemişti aralarında.

O yüzden şuan, Steve kablolara bağlı bir şekilde hastane yatağında gözleri kapalı ve soluk bedeniyle yatarken Tony ne demesi gerektiğini bilmiyordu.

Tüm ekip ona bakıyordu, Barnes hariç, o Steve'in yüzüne bakıyordu. Tony derin bir nefes aldı ve dudaklarını ıslatıp hızlıca herkese kısa bir bakış attı.

"Steve'in kanında bu bulunmuş."

Tony kaşlarını çatıp Bruce'ün uzattığı tüpü eline aldı. Kırmızı kana bulaşmış parlak yeşil sıvıya uzun bir süre baktı.

Araba çarpmış gibi birden sıçradı ve gözlerini olabildiğince açtı. "Hassiktir." diye mırıldandı aceleyle telefonunu alıp istediği numarayı bulmaya çalışırken. Elleri titremeye başlamıştı ve numarayı bulamayacağını anlayınca sinirle dudaklarını ısırdı.

"Jarvis?"

"Buyrun Efendim."

"Bruce Wayne ve Clark Kent acilen New York'a gelsin."

"Mesajınız Alfred'e ulaştırılmıştır Efendim."

Tony derin bir nefes aldı ve gözlerini Steve'in yara bere içinde olan yarı çıplak bedenine odakladı.

-

"Tones?"

Saatler geçmişti ve kimse odadan çıkmamıştı Bruce ve Clark sonunda geldiklerinde. Tony rüyadan uyanır gibi sıçradı ve oturduğu koltuktan hızla kalktı. Bruce'ü gördüğü an derin bir nefes aldı ve kendini arkadaşının kollarına bıraktı.
Bruce Tony'e sıkıca sarıldı ve kısa bir süre içinde ayrıldılar. Tony ardından Clark'a samimi bir şekilde gülümsedi.

Avengers ekibi neden Batman ve Superman'ın hastane odasında şuan bulunduklarını bilmiyordu ama herkes bunu sorgulamayacak kadar akıllıydı.
Tony saatlerdir elinde duran tüpü Clark ve Bruce'e gösterdiğinde ikiside derin bir nefes aldı.