MOONSUN(문선)💖문별이💖김용선💖 💖 JENLİSA 💖

BÖLÜM~3~

Bende merak ettim bu kadar kötü ne hastalığı olabilirdiki...

Babam hemen söze girdi ;
"Kızım sakın telaşlanma ama senin insanlara karşı bı rahatsızlığın var yani bizde tam bilmiyoruz ama direk birisiyle temas ettiğinde vücudun değişik tepkiler veriyor bu nedenle ilerde neyse bunu demek için daha erken" dedi.

Daha 7 yaşındaydım okula başlıcaktım bir sürü arkadaş edinip güzel vakit geçiricektim ama babam çıkıp bana insanlara alerjim olduğunu söylüyor . Şok olmuştum nasıl olabilirdiki böyle bı hastalık varmıydıkı yani hiç arkadaşım olmicakmiydi hep yalnız mı kalicaktim.

Babam sözlerine devam etti "hiç bir insana temas etmemen gerekli herkesten uzak durmalısın . "

Hemen babama dönüp "Ne yani şimdi ben okula gidemeyecekmiyim?  Eğer insanlara karşı bı tür hastalığım varsa neden size deydiğim zaman bişey  olmadı "

Babam sorumu yanıtladı " Maalesef evet okula gidemiyeceksin en azından şimdilik, bu duruma alışana kadar evde özel ders alıcaksın. "

Annem hemen araya girip "Kızım bize dokununca bişey olmamasının nedeni daha o zamanlar hastalığın bu kadar değildi hatırlasana 6.yaş gününde sana aldığımız hediyeyi çok beğenmiştin ve hemen bize sarılmıştın ondan sonra vücudun kızarmaya başlamıştı ama biz yediğin bişeyden olmuştur diye düşünmüştük daha o zamanlar hastalığın ilk evredeymiş yani artık şuan dan itibaren bizede dokunamazsın kızım  ." Dedi sesi aglamakliydi "sana dokununca bişey olurmu bilmiyoruz ama bunu deneyerek seni  riske atamayiz " dedi.

Yani bundan sonra hayatımı hep tek başına yaşamak zorundaydım .
Ne kadar çevremde insanlar olsa da onlarla rahatça vakit geçiremeyecektim. Bu benim için bı son muydu? Yada daha her şey yeni başlıyor du.

~~~~~~~
solar 'dan
~~~~~~~

Yarın okulun ilk günüydü o yüzden çok heyecanlıydım sabah kalktığımda geç kalkmamak için ne giyeceğimi akşamdan hazırlamıştım. Sabah annem odaya geldi ve yanağımdan öperek "Hadi kızım uyanma vakti bak sonra ilk günden okula geç kalıcaksın ."

Hemen kalktım ve anneme hazırlanıp geleceğimi söyledim oda bana kahvaltı nın hazır olduğunu ve acele etmem gerektiğini söyledi .
Yataktan kalkıp lavaboya doğru yürüdüm musluğu açıp elimi yüzümü yıkadım hemen odaya geri dönüp dün akşam dan hazırladığım çiçek desenli elbiseyi ve benim için çok özel olan babamın bana aldığı üstünde adımın ve benim kullanmayı sevdiğim takma adımın yazılı olduğu bilekliğimi taktim saçlarımı anneme yaptırıp hemen kahvaltı etmek için mutfağa ilerledim.

*****

Kahvaltı yaptıktan sonra ayakkabılarımı giyip arabaya bindim okulun ilk günü olduğu için bugün beni okula babam bırakacaktı .
Okulun önüne geldiğimiz de kalabalıktı bir sürü kişi vardı baştan biraz korktum babamın yanımda durmasını istedim ama sonra bazı arkadaşlarımdan cesaret alarak babama gidebileceğini söyledim.

Babam gitmişti bende zaten mahalleden tanıdığım bir kaç arkadaşımla okulun bahçesinde oynamaya başladım .
Topla oynarken arkadaşım WHEEİN topa çok hızlı vurdu ve top okulun giriş kapısına kadar gitti bende topun peşine koştum . Top kapıdan içeri giren anne ve babasının elini tutan bı kıza çarptı ve kız yere düştü .

Hemen yanına gidip özür diledim kız kafasını yerden kaldırıp bana baktı ve gülümsedi çok tatlı bı gülümsemesi vardı kolları tüllü çok güzel bı elbise giyiyordu elimi uzatıp kalkmasına yardım etmek istedim ona elimi tutup kalktı ama nedense bı anda kızın yüzü değişti zor nefes almaya başladı ve kızardı sonra ise bayıldı . Anne ve babası telaşla hemen kucaklarına aldı ve araba binip hastaneye götürdüler .
Sadece arkalarından baka baldım umarım kıza birşey olmaz diye düşünüyordum arkadan HWASA nın sesini duydum beni çağırıyordu.

Bende topu almak için uzandım ve o an bir şey fark ettim bilekligim kolumda yoktu...
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
~~~BÖLÜM SONU~~~