Hızlıca dersten çıkıp iki yan sırada oturan çocuğu kolundan tuttuğum gibi müzik sınıfının yolunu tuttum. İçimde inanılmaz bir öfke vardı. Tanrı şahidim o basamakları nasıl indim bilmiyorum... Bencildim. Çok bencildim ve benim olanı paylaşmak yapacağım son şey bile değildi !
Tanrı şahidim müzik sınıfına yürümek yerine birisi ışınlandın dese inanırdım çünkü o hırsla uçmuş bile olabilrim. Sınıfa vardığımızda kimse yoktu şansıma ki olsa dahi çıkarırım övünmek gibi olmasın çok esaslı bir bilader abim var ;)
"Bana bak çocuk benim sınırımı zorlama ! Aksi halde mazi hatrına bile sana karşı sabırlı olmam yumruğum ile dünya evine girmen yapacağım şeylerin yanında yalnızca devede pire kalır , ayık ol!"
Benim aksime gayet rahat bir şekilde gevşek bir kahkaha attı. Ses tellerine ayrı ayrı mesnevi okuduğumun çocuğu (!)
"Ya Necmi ... Sen görmeyeli baya baya bad boy olmuşsun oysa bundan iki sene önce nasıl da önümde küçülürdün ha ha ha ! Ahh aşk sen nelere kadilsin"
Dişlerimi ne kadar sıktım bilmiyorum ama yumruğumu sıkmaktan parmak boğumlarım beyaza dönmüştü. Mavi gözlerimden alev çıktığını hissediyordum. Ona olan eski aşkımı nasıl bu kadar küçümseyebilirdi. Ben onu unutmak için iki koca senemi harcadım. Tekrar karşıma çıktığı yetmezmiş gibi bir de sevdiğimi elimden almaya çalışıyor üstüne üstlük bir de ona olan eski ama unutulmaz aşkımı da o pis ağzına meze yapabiliyordu... Artık onunla olmadığıma şükretmem falan gerekiyordu herhalde.
"Haklısın senin gibi bir karaktersize aşık olduğum için oldukça güçsüz biri olmalıydım. Neyse ki beni reddettin ve hayatım kurtuldu."
Yeniden gür kahkahası odayı doldurdu. Tanrım , acaba bu çocuk hep böyle s'kten mi gülerdi yoksa artık ondan nefret ettiğim için mi bana öyle geliyordu.
"Ahh Necmi... Oysa eskiden ne güzel şeyler derdin bana. Bana gizli gizli mektuplar da yazardın. Ha ha ha zavallı. Keşke dostluğumuza ihanet etmemiş olsaydın. Seninle uzun yıllar dost kalabilir-"
"Dost mu?" Evet kelimenin tam anlamıyla kükredim. "Sen ne dostluğundan bahsediyorsun be ! Ulan ben sana aşıktım ve bunu her hareketim ile belli ettim. Sen bana her arkadaş gibi davrandığımda seni uyarmama rağmen sen sanki seni sevmiyormuşum gibi beni yok saydın şimdi buraya gelip bana dostluk mu diyosun ! Komiksin cidden komiksin Namık!
Gerildi. Ona gerçek adı ile seslenmemin onu gereceğini biliyordum. O, onun hakkında çok şey bilinmesini sevmezdi ve ben onun hakkında ondan bile daha çok şey biliyordum. Onun bu okulda hiçbir şekilde gerçek kimliğini kullanmadığını da...
"Sakın! Sakın bana öyle seslenme Necmi çünkü biliyosun geçmişimin kurcalanması hiçte hoşuma gitmez"
Her ne işse artık onun hakkında daha fazla konuşmak istemiyordum. Onu daha fazla düşünmek de istemiyordum. Ne hayatıma daha fazla girmesine lüzum vardı ne de daha fazla canımı sıkmasına. O mazide , hiçte gördüğü değeri haketmeyen eski bir dost olarak kalmalıydı...
"Neyse ne seninle mazi konuşmaya gelmedim. Seni hayatıma daha fazla dahil etmeye de hiç niyetim yok."
Ona daha da yaklaştım. Bu kadar mesafede bile artık kalp ritmimde bir miktar dahi değişiklik olmaması canımı yakmıyordu. Alışmıştım.
"Beni iyi dinle eski dostum seni bir daha Mahmut'un yakınında görürsem bu gördüğün bad boy ebene uzun bir mektup yazacak anladın mı ¿"
"Ha ha ha...bak sen bizim küçük turşu bidonuna (!) Hey baksana , o küçük şeyi bırakmaya niyetim yok. Tam benim tipim böyle küçük tatlı çekik gözü yok falan tam benlik yani"
Ahh cidden bu çocuk sınırımı zorluyor. Keşke senin nasıl biri olduğunu ona gösterebilsem... keşke.
"İyi o halde eski yöntemler ile aramızdaki bu küçük sevimli ve çekik problemi çözeriz."
"Öyle olsun aynı yerde yarın Tamam mı? "
"Yarın olmaz. Bugün geliyorsan beklerim. Bu akşam geliyorsun demi Şakir?"
"Evet seni bekliyo olcam... Necmi?"
Hızlıca çıktım onunla aynı havayı daha fazla solumaya niyetim yoktu. Ama bir saniye onun burada ne işi vardı?!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
