GAYS IN HIGH SCHOOL OF CHAOS

Necmi Nerde?

Mahmut'un ağzından

Gece boyunca Necmi'yi beklemiştim. Ama ne gelen vardı ne giden. Off şu an Şakir'le ne yapıyolar acaba. Çok merak ediyorum.
Saat'e bakmak için elimi telefona uzattım. Saat 21.30 du. Neyse az sonra gelir dışarda kalcak hali yokya.
Çalan telefonla uyanmıştım. Gecenin bir yarısı kim ararki beni. Gözlerim uykulu olduğundan kim olduğuna bakmadan açmıştım.

- Merhaba kiminle görüşüyorum acaba?
- Ee... M-Mahmut ben. Siz kimsiniz acaba?
- MAHMUT MU?
Neye bu kadar şaşırdı ki kim bu yaa. Telefonun ekranına bakmamla bu kişinin Necmi olduğunu anlamıştım ama neden başka bi adam vardıki anlamak için tekrar telefonu kulağıma tuttum.
- Alo..
- Kusura bakmayın biraz şaşırdım. Neyse ben sizi **** Hastanesinden arıyorum. Sevgilinizi sahil yakınlarında birisi bulup hastanemize getirmiş. Annesi ve Babasının numarasını bulamadık.
- H-HEMEN GELİYORUM.

Telefonu kapatmayla hızla odadan çıktım.
Ne olmuştu böyle anlayamıyordum. BİR DAKİKA NE! konuşmaları tekrar hatırlamaya çalışıyorumda sevgiliniz mi demişti o. Cidden artık bazı şeyler karışmaya başladı. Şakir yerine benimi aradılar. Eğer biraz daha düşünürsem beynim patlayacaktı. Hızlı bir şekilde yurttan çıkmam ve her şeyi öğrenmem gerekiyodu. Ama nasıl yapmam gerektiğini bilmiyordum. Kapıdan dışarıya bakınca yurt görevlisinin dışarda beklediğini görmüştüm. Tamam Mahmut yapabilirsin. Birilerine haber vermem gerekiyordu. En yakın oda plan Mehmet Ali ve Celal'in odasına girdim. Keşke girmeseydim.

  Ordan çıktım ve hiç istemesemde hızlı bir şekikde yurttan ayrılmam gerektiğini Gökhan'a söyledim ve koşar adımlarla dışarı çıktım. Görevlinin arka bahçeye gittiğini görerek yurdun bahçesinden de çıkmıştım. Koşarak yolda ilerliyordum. Cebime baktığımda taksi için yeterli para almadığımı fark ettim. Harika. Koşamya devam ettim hastane o kadarda uzak değildir umarım.
20 dakika koşunun ardından hastaneye ulaşmıştım. Saate baktığımda 10.46 olduğunu gördüm. Hastaneye girdim ve Necmi'nin odasını sordum. Ama bana öyle birinin olmadığını söylediler.

- Nasıl olmaz hanımefendi. Beni aradılar ve buraya getirdiklerini söylediler.

- Size anlatamıyorum galiba bu gece hastanemize sizin söylediğiniz gibi birisi gelmedi.

Tam sözlerini bitirmiştiki başka bir görevli geldi.

- Sizin anlattığınız gibi biri geldi ama kayıt işlemleri yapılmadan bir kişi tarafından hastanemizden çıktılar.

Hiçbir şey demeden hastaneden çıkmıştım. Nasıl olur anlayamıyorum. Onun için çok endişeleniyordum.
Her şey dahada karışmaya başladı. Aklıma gelen şeyle hemen Şakirin evine gitmek geldi. Ama gece evine gidip ailesini rahatsız edemezdim. Yarını beklemeliydim. Okula geri döndim ve dışarıda oturmaya başladım.

Gözlerimi açtığımda uyuya kaldığımı anlamıştım. Neyseki kimse gelmemişti.
Yavaş yavaş gelmeye başlarlarken Şakir'in ve yanındaki polislerle rehberliğe gittiğini gördüm. Biraz beklemenin ardından Şakir odadan çıkmıştı hızla yanına gittim.

- Nerde lan Necmi?

- Biraz sakin olur musun? Nerde olduğunu bilmiyorum?

- NASIL BİLMİYOSUN YA ONUNLA DEĞİLMİYDİN GECE NASIL BİLMİYOSUN NASIL?

O kadar sinirliydimki merakımdan deliye döncektim. Yere çöküp ağlamaya başladım. Herkes bize bakıyordu. Şakir hiçbir şey demedin yüzüme bakıyordu. Ondan bi açıklama bekliyordum ama ne bir şey diyordu ne de çekip gidiyordu. Hızla ayağa kalktım.

- Eğer ona bişi olursa.... Bana şimdi her şeyi anlatıyosun dedim ve onu sürüklemeye başladım. Yüzünde kızgın bir ifade vardı. Sanki ben suçluydum. Telefonuma gelen mesaj sesiyle bir anda durmuştum. Kilidi açtım ve bilmediğim numaradan gelen mesaja tıkladım.

Gelen fotoğrafı görmemle olduğum yerde kalmıştım.....