Kapıyı açmıştım daha doğrusu açmaya çalıştım çünkü KAPI KİTLİYDİ !
(...) Şakir'in ağzından
Tanrım Lütfen tüm bunlar bir şaka olsun ! Karşımdaki bu şeyse neydi ?! O kadar korkmuştum ki dizlerimin üzerine çöküp ağlamak istiyordum. Lanet olası okulda bir kişi bile sesimi duymadı mı ?! Cidden aklım almıyor, çığlığı sağır sultan bile duymuştur! Ne yapacaktım şimdi... S3keyim daha tonla hayalim var benim dahaca Necmi'ye onu sevdiğimi söylemedim... 'Gerçi artık ne inanır ki bana ! Onu başta yok saydım sevgisini görmezden geldim. Onu her şeyden çok severken şu her gün lanet okuduğum geçmişim yüzünden ona delicesine aşıkken ona en yakın arkadaşım gibi yaklaştım sırf o da benim gibi bu bataklıkta batmasın diye...' Gözlerimi sımsıkıya kapatmıştım. Onu görmesem bile göz kapaklarıma vuran kırmızı yansıması sayesinde burada olduğunu biliyordum... Sonra birden bişi oldu. Kulağımda bir sıcaklık hissettim... "Çok mu korktun Dünyalı... *kıkırdama* şştt meraklanma sana dokunmayacağım senin aksine duygulara zarar veren bir canlıyım Numan" uzaklaştı. "Ancak gözlerime bak... Bak ki benim de görevim tehlikeye girmeden buradan uzaklaşabileyim." İnadına gözümü açmadım. Ahh hadi ama kim gözünün önünde bir uzaylı varken ve gözlerinin içine baktığınız taktirde geleceğinizin silineceği gerçeği ile karşı karşıya kaldığında gözünü açar ki ! "Ahh hadi ama ! Yorma beni zor kullandırma işte... Peki bunu sen istedin ! Birden benden uzaklaştı ve inanılmaz derecede büyük bir enerji akımının içinde kaldım. Sanki ruhum çekilirmiş gibi hissederken birden kapı kırılarak açıldı ve kendimi yerde buldum. Gözümü zorla açtığımda ilk gördüğüm kişi Necmi'ydi. Elinde gördüğüm Oxford sözlüğünü Dünya dışı varlığa atıyordu. Nasıl oldu anlamadım ama uzaylı birden çığlık attı ve yok oldu sanki bir iblise hac işareti tutan papaz misali gibiydi Necmi... Sonra yanıma geldi ve beni yerden kaldırdı ,
"İyi misin ?! Bir yerine bir şey oldu mu ?" Ahh nasılda endişelendi benim için gözünün mavisine mayomu giyip atladığım bey...
"Şakir salak mısın dumura mı uğradın lan !" Hay içimdeki romantizmin katili asalak! Kendine gel Şakır şimdi sırası değil. Plâna sadık kal ! Kendin gel !
"İyiyim ben ne diye kulağımın dibinde böğürüyorsun !" Aynen s3k kafalı böyle onu tersle ki iyice senden tiksinsin...
"Aman iyi be sana iyilik de yaramıyor ! Teşekkür edeceğin yere yaptığın şeye bak"
"Eywallah (!) Senin ne işin vardı burda ?" Artık ayakta karşılıklı duruyorduk.
"Mahmut'a bakıyordum sonra bir çığlık duydum işte baktım senmişsin. Bende yardım ettim işte. Neyse ne iyiysen beni oyalama ortalık it-kopuk hem bu devirde sevdiğini boş bırakmaya gelmiyor hemen kapıveriyorlar aman Allah... Hadi Eyw Dayıoğlu Ben kaçtım !"
Ve hızlıca çıkıp gitti... Bir saniye bu çocuk az evvel bir uzaylı ile dövüştü ve bu sanki hiç olmamışçasına işine mi gitti ?! Bazen cidden anlam veremiyorum... Mahmut... Önümdeki tek engel ! Evet ben Necmi'ye sahip değildim ve asla da olamayacaktım ama benden başka kimse de sahip olamayacaktı !!
Sinirimden çığlık attım. Ahh ben ne halt yiyecektim... Ne halt yerim bilmem ama başka bir şey yediğim kesindir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
