Z niebytu w niebyt dzisiaj
wpadam, to nie mój świat,
a jednak go znam, z płatkami
róży na powiekach zasypiasz
tam, choć daleko, to jednak
równie bliska jesteś dziś,
jak wczoraj, co powiesz sercu,
gdy razem z wiosną się burzy,
co powiesz mu, gdy z tęsknotą
w żagle dmie i zawodzi
na wzburzonym morzu,
czy inna jesteś, czy ta sama
nieprzemijająca w królestwie
Niebiańskiego Błękitu..
CZYTASZ
Milczeniem zaschnięte wargi
PoesíaWiersz, jakim jest każdy widzi. Choć dawno nie napisałem mądrej strofy mam ich w dorobku pewną ilość. Nie szukam klucza, może w którymś momencie sam mnie odnajdzie. ~ * ~ Od dziś ułożone alfabetycznie, co nie zmienia faktu, że warto dać również szan...
