Z głębi serca wypływa
przerażający smutek
a jednak piękno tego
świata zapisane jest
w oczach ukochanej kobiety
gdzieś pomiędzy bólem
a radością jest miłość
jak liść błąkający się
na wietrze człowiek
podmuchem losu
rzucany jest o ziemię
pomiędzy piekłem
a błękitnym niebem
jest kraina wiecznej
łagodności bliskości
ciał i umysłów
a ja w poszukiwaniu
swojego ducha ponownie
docieram tam gdzie
kiedyś poczułem się
naprawdę szczęśliwy...
(01.01.19)
CZYTASZ
Milczeniem zaschnięte wargi
PoesíaWiersz, jakim jest każdy widzi. Choć dawno nie napisałem mądrej strofy mam ich w dorobku pewną ilość. Nie szukam klucza, może w którymś momencie sam mnie odnajdzie. ~ * ~ Od dziś ułożone alfabetycznie, co nie zmienia faktu, że warto dać również szan...
