Wish Granted (gayxgirl)

Chapter 15

Letty

"So yan yung nangyayari sayo? May mas malala pa bang nangyari sa'yo dahil sa pamilyang iyon?" Tanong ni Von.

I know why he's overreacting and in my whole life, first time kong naexperience yun. I was bullied when I was little, well, not totally, sadista lang talaga ang classmate ko'ng yun kasi hindi lang ako yung kinukurot niya dati.

"First time na nangyari yung kanina. Huwag na nating pag-usapan yan." Irritado kong sagot.

He sighed. Nandito na ulit kami sa penthouse niya. Nakaupo ako sa kama niya habang siya naman ay parito't paroon. Nakapameywang ang kanang kamay niya while his left hand ay lumilipad sa ere habang nagsasalita.

"Gagamutin natin yang sugat mo." He said at akmang tatalikod para kunin ang medicine kit pero pinigilan ko siya.

"Huhugasan ko lang to. Mamaya ko na lalagyan ng betadine." Tumayo na ako at dumiretso ng banyo niya. May narinig pa akong mga sinasabi niya pero hindi ko na pinansin pa.

Ayun nga , I washed this scratch from that bitch. I literally hate how they reacted from the party. Ayokong ilabas ang attitude ko, really. I sometimes act like a bitch to those bitches. Shit lang, hapdi nito ah. Mamaya na pagkauwi ko sa mga Montecillo ko ito lalagyan ng betadine. I don't know if how will they react if makita nila ako doon. Kahit yung mga Montecillo, will those nuts hurt me again? Ang totopak nila. Namuhay din naman kami na kuntento lang ah. I have never lived into such mga luho sa buhay. The fact that I was never a gold digger. My family provided me with all my needs. It was just me who bought my wants. Ugh! Kainis! Nagtitimpi lang ako kanina. Anak ng tekwa!

"L, come outside." Narinig ko si Von. Labas na nga lang ako, total tapos ko na ding hugasan to ng Safeguard.

"Patingin nga." He checked my wound. Pero in fairness, gwapo pa rin ni Von. Hehe.

"Okay na yan. Mahapdi lang. Alis na ako." I told him.

"What? Saan ka pupunta?" He asked me nang tumalikod na ako sa kanya.

"Uwi na ako." Sabi ko sa kanya habang binubuklat ko yung damit ko na pinalabhan niya.

"Uuwi ka pa doon? Bukas na kaya? Or else huwag na lang?" He hysterically suggested. Loko to parang bakla. Overprotective oh. Naku! Baka mainlove ulit ako. Naka move on na kaya ako sa'yo.

"Kung hindi ako uuwi doon, mas lalong pag iinitan ako ng magkapatid na makapal ang kilay. Baka lalong sasabihin na gold digger ako. Ayoko nun. Siguro hindi naman na nila ako sasaktan. If sumobra na sila, eh di aalis na ako. Trip ko pa kaya silang paglaruan. Hehehe. Kaya don't worry, okay? Tutulungan ko na din ang pamilya ng mga Montecillo na marealize nila ang ginagawa ng mga higad na yon. Okay? Pa kiss nga." Mahabang paliwanag ko at ngumuso.

"Ayan ka na naman. Past is past." Sabi niya.

"Ano kaya kung naging tayo ano?" Tukso ko sa kanya.

"Hmmm. Ewan ko sa'yo. Umuwi ka na nga!" Sabi niya at tumalikod na din. Hinuhubad ko na kasi yung gown ko.

"Kanina ayaw mo akong pauwiin tapos ngayon pinapauwi mo na ako? Ano ba naman yan! Tingin ka nga muna dito." Tukso ko sa kanya.

Lumingon naman siya at tinakpan ang mga mata niya. Nakapanty lang kasi ako. Hahaha! Anak ng tekwa! Nahohorny ba ako? Hahahaha! Langya! Makapagbihis na nga!

"Yuck! Ewww!" Reklamo naman niya. Mukha neto!

"Mukha mo! Tingin na! Daliiii! Hahahahaha!" Tukso ko lalo pero syempre nagbibihis na ako no. Sarap talaga nitong lokohin. Hahaha! That's the best thing about my best friend. He never took advantage of me. That's why I love him. Way back then when we were in high school. He used to hold my hand when we walk. We held hands when we see each other tapos maghihilahan bago bumitaw. I miss the old days pero parang hindi na din iyon maibabalik pa. He's committed and I feel like he has found the girl of his dreams and I'm happy for him. Kaya nga whenever niloloko ko siya na kung naging kami dati, nabobother din ako. Baka kasi nababasa ng girlfriend niya which ayokong makagulo ng relationship. I love him as my best friend and as my a.k.a. TWIN BROTHER. That's all. I tell him that I love him and I miss him whenever we chat. Pero minsan chika lang yun, di naman totoo na namimiss ko siya. For the sake lang na may ichat. Hehehe. But that's just it. He's my best friend and it will never change.