Başlık bulamadığım için şimdilik böyle bir şey yaptım belki kalıcı olur bilmiyorum şu anlık. Bölümler kısa kısa olucak galiba. İyi okumalar:))))
Yeni bir gün. Yeni okul, yeni insanlar, yeni hocalar ve hayatımın vazgeçilmezi yeni sorunlar. İnsanlar genellikle yeni şeyleri bir şans olarak görüyor ben ise hiç bir öneminin olmadığı kanısındayım.
Etrafıma bakmadan kulağımda kulaklığımla yeni okuluma ilk adımımı attım. Öğrendiğim kadarıyla birinci sınıflardan başlayarak alt kattan üste doğruydu ve bu sebepten ben üçüncü kattaydım. Bunları 13. kez içimden geçirirken sınıfımın kapısına gelmiştim;11-F
Kulaklıklarımı çıkarıp çantama koydum ve hocayı beklemeye başladım. Tuhaf alışkanlıklarımdan biri de buydu; sınıfımda oturacağım yeri kendim seçememem. Bu yüzden her yeni okulumda bu şekilde hocayı bekler sonra da beni herhangi bir yere oturtuşunu izlerdim.
"Canım neden burada bekliyorsun?"
Daldığım düşüncelerden sıyrıldım.
"Yeni öğrenciyim."
"Demek o meşhur öğrenci sensin Afracım."
"Anlamadım hocam."
"Son 3 yılda 10'dan fazla okul değiştiren, okul gezgini."
"Benim arkamdan demek böyle diyorlar; okul gezgini."
"Öyle canım. Umarım burası son değişiklik yaptığın okul olur. Hadi gel sınıfa girelim."
Uzun ve zayıf bir yapısı vardı. Muhtemelen belinin yarısına kadar gelen saçlarını at kuyruğu yapmıştı ve naif birine benziyor. Listeme eklememde şu anlık bir sakınca görünmüyor.
"Arkadaşlar günaydın."
sınıf:GÜNAYDIN HOCAM
"Bu arkadaşınız Afra. Bugün okuldaki ilk günü tanışın, yardımcı olun ve okulumuzu sevdirebilirseniz çok daha fazla memnun olurum."
Arka sıralardan bir çocuk böğürerek
"O iş bizde hoccaağğğm" dedi
İşimiz sana kalacaksa diye mırıldandım.
"Evet Afracım istediğin yere oturabilirsin."
Bir dakika! Bunu beklemiyordum. Dur hayır oturma. Bana nereye oturacağımı söyle. Tamam sakin ol. Kafanı kaldır, etrafına bak; orası boş işte geç hadi. Ama hayır onun önündeki de boş ve bir yanındaki de çok fazla yarım kalmışlık var...
"İstersen yanıma gelebilirsin."
Kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdim; pencere kenarı en ön sırada oturan bir kızdı. Hiç tereddüt etmeden onda doğru yöneldim. Yanına geçmem içşn kalktı. İkimizde oturduğumuzda yüzüne bakmadan "teşekkür ederim" diye fısıldadım.
Hoca edebiyaçıymış. Ders boyunca bir şeyler karaladım; derslerle aram pek iyi değil. İlk teneffüs zili çalmıştı bile. Yanımdaki kız bana döndü; klasikleşmiş tanışma muhabbeti başlayacak diye geçirdim içimden.
"Merhaba Afra ben Vare."
"Vare..Ne değişik bir isim."
"Evet genellikle herkes öyle diyor. Senin isminde çok güzel."
Sessizlik.
"Hangi okuldan geldin?"
"Bilmem. Okulların ismini öğrenme gereği duymadım hiç."
"Pekii o zaman hangi dersleri seviyorsun?"
"Resim ve müzik."
"Aaa ben de ama bunlar dışında edebiyat ve felsefeyi de çok severim."
Fazla enerjik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hiç kimsem yok.~herşeyin var
Teen Fiction"Sonra bir kız çıktı karşıma;hiç kimsem yokken herşeyim oldu."
