Ece kalktığında ben de hemen arkasından kalktım. Ne kadar bencilce olsa da ondan başka konuşacağım kimse yoktu.
"Müzik odasına gidelim mi?"
Dalgındı sanırım sesimle irkilmişti çünkü.
"Sen miydin fark etmemişim, olur gidelim"
Hiç konuşmadan sınıfa çıktık. Sessizdi fazla sessizdi ve bu doğal değildi hele ki Afra'yla garip bir şekilde yakın olmuşlarken.
"İyi misin?"
"Evet iyiyim, sen?"
Yanlış anlayıp umutlanmasından korktuğum için yakınlaşmamaya özen gösteriyorum ama nedense şu an buna ihtiyacı olduğunu düşündüm ve sarıldım. Ve tam o an hiç beklemediğim bir şey oldu. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. İçim acıdı o an. Ece'ydi sonuçta o öyle kolay ağlamazdı ki.
"Bana anlatabileceğini biliyorsun değil mi?"
"Korkuyorum...Anlatamamak beni mahfetse de seni kaybetmekten korkuyorum"
Yutkundum aklıma gelen düşünce ile oysa hiç ihtimal bile vermemiştim böyle bir şeye ama son zamanları bir gözden geçirince her şey netletmişti. Yavaşça kendimi geri çektim.
"Afra'yla ilgili değil mi?"
Kafasını salladı aşağı yukarı ve konuşmaya başladı.
"Haksızım biliyorum çok ileri gittim ama çok pişmanım Vare. Afra...Afra'yı bilmiyordum ama o üç gün içinde ben cezamı da aldım. Afra affetti beni hatta...hani demişti ya belki sizden bile değerli diye...hak etmiyorum işte ben bunu en çokta bu yakıyor canımı ve size en azından sana anlatasıya kadar kendime gelmem mümkün değil o kadar boktan bir durumdayım ki nolur bana sırtını çevirme. Gitme...Affet sen de beni"
Ne diyeceğimi bilemedim o an. Afra'nın bize anlatmayıp Ece'ye anlattığı şey...bizden dah değerli olmasını sağlayan şey neydi ki?
Ben bunları düşünürken Ece kendini toparlamıştı.
"Sen ne konuşacaktın benimle? Buraya neden çağırmıştın?"
"Ruh halim birbirine girdi. Bundan on dakika önce heyecanımı paylaşacaktım fakat şimdi...ne kadar doğru bilmiyorum"
"Boşver sen beni anlat dinliyorum. Afra'yla ilgili büyük ihtimalle. Cidden beni düşünme ben artık çekildim aranızdan tek isteğim senin onu sevdiğin gibi onun da seni sevmesi"
Ece iyi biri bunu gözündeki pişmanlıktan anlayabiliyorum ve çok güzel seviyor. Kendime engel olamadım ve tekrar sımsıkı sarıldım ve saçlarına bir öpücük kondurdum.
"Çok güzel seviyorsun Ece benim de tek isteğim tekrar birine aşık olman ve delice sevilmen."
Ayrıldım. Gülüyordu ben de güldüm ve konuşmaya başladım.
"Galiba emin değilim ama galiba Afra benden hoşlanıyor"
O an Ece'nin gözünün içinin güldüğü gördüm. Yemin edebilirim. Yere oturmadan önce ben de önüne çekti ve beraber bağdaş kurup oturduk karşılıklı. Elimi tuttu ve konuşmamız boyunca bırakmadı.
****
Arkamdan birinin geldiğini ayak seslerinden anlamıştım ama dönüpte bakmıyordum fakat içten içe Afra olmasını diliyordum, her ne kadar sinirli olsam da.
Bahçenin arka tarafına gidip banka oturdum ve gözlerimi kapattım.
Ece'den hoşlanmıyordum her ne kadar kanıtlayamasam da Afra'ya olanlarda Ece'nin bir parmağı olduğuna eminim. Kimi kandırıyorum en aptalı bile anlardı ne kadar mantıklı birden bu kadar yakın olmaları?
"İyi misin?"
Çok tanıdık gelen sesi duyunca şaşırmıştım. Tamam kabul en son beklediğim şey bile değildi Ayça'nın arkamdan gelmesi.
"Evet. Seni beklemiyordum"
Omuz silkip yanıma oturdu ve o da bir süre gözünü kapattı tekrar açıp konuşmaya başlayasıya kadar istemsizce yüzünü inceledim. Sonra yaptığımın saçmalığını fark edip önüme döndüm.
"Afra'yı düşündüğünü biliyorum aynı zamanda Ece'ye güvenmediğini ki ben de seninle aynı fikirdeyim ama..."
Yüzünü bana çevirdi ve gözlerimin içine baktı. O an da dikkatimi çekti sanki az önce ağlamış gibi kıpkırmızıydı.
"Ama öyle bile olsa Afra'ya güvenmeyi denesen? Sence Ece gerçekten kötü biri olmuş olsa Afra onu kendi aranıza kadar mı size bu kadat değer verirken? Ben cevap veriyim katmazdı."
Gözlerini tekrar kapattı ve yutkunduktan sonra açıp gülümsedi. Canımı yakmıştı bu nedensizce.
"Afra'yı seviyorsun değil mi? Her ne kadar imkansız gibi gözükse de Ece'yle birden bu kadar yakın olmalarının sebebinin onu sevmeye, aşık olmaya başlama ihtimali deli ediyor seni. Az önce belki sizden bile değerli dediğinde o yüzden bu kadar sinirlendin."
Aklımdan bir türlü çıkmayan bu düşünceyi sesli duymak...Cevap veremedim. O ise aniden bana sarıldı ve kafasını boynuma gömdü.
"Korkma Ece'ye aşık falan değil ama seni de arkadaştan fazlası olarak göreceğini zannetmiyorum galiba..."
Ayrıldı ve ayağa kalktı.
"Galibası ben de kalsın hala emin değilken canını yakmayı istemem. Ama sen de denesen..."
Durakladı ve gözünden bir damla yaş düştü. Telaşla hemen sildi.
"Afra'yı arkadaş olarak görüp başka birini sevmeyi denesen canın daha az yanar hem de daha az yakarsın"
Ve arkasını dönüp gitti. O an garip bir şey oldu sol tarafımda. Afra'yı ilk gördüğümde olan şeyden daha farklıydı. O an ilk defa sorguladım gerçekten aşık olup olmadığımı.
Diğer bölüm Ece'yle ilgili. 40.bölüme geldik sayılır fazla uzamış gibi hissettim o yüzden diğer karakterlerin bari hayatını düzene sokayım dedim xmnkldf
umarım beğenirsiniz
sizi seviyorummm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hiç kimsem yok.~herşeyin var
Roman pour Adolescents"Sonra bir kız çıktı karşıma;hiç kimsem yokken herşeyim oldu."
