Bir hafta daha geçmişti Mert denen o çocuk her gün bir şeyler bulup benimle uğraşıyordu. Bunun yanında Vare hep yanımdaydı ve beni destekliyordu. Bu garip bir şekilde bana kendimi iyi hissetmeye başladı. Bugün hafta sonuydu ve beraber bir şeyler yapmaya karar verdik. Buluşacağımız parka gelmiş onu bekliyordum şu an.
"Afra"
El sallayarak yanıma geldi ve sarıldı.
"Beklettim mi seni?"
"Hayır ben de yeni geldim"
"Sevindim. Ne yapıyoruz?"
"Buluşalım mı dedin olur dedim gerisi sende bana hiç fikir sorma."
"Tamam öyleyse. Mağazaları gezelim ilk."
"Ben pek sevmiyorum"
"Emin ol benimle seveceksin."
...
"Vare napıyosun?"
Soyunma kabininden giydikleriyle bir şarkıcı edası uyandırırken üstüne bir de bağırarak şarkı söylüyordu.
"Tamam hadi çıkar artık üstündekileri"
"Dur sen bir de diğer kombinimi gör."
"Vare hayır dur"
Tabi ki beni dinlemedi ve tekrar kabine girdi. Yaklaşık yarım saattir o bir şeyler deniyor ben ise onu izliyorum.
"Hazır mısın? Geliyorum... Ta daa"
Altında kırmızı şalvara benzer bir tulum üzerine de yeşil yine bol bir tişört kafasında nerden bulduğunu anlayamadığım palyaço peruğu... o an o kadar komik görünüyordu ki dudaklarım istemsizce kıvrıldı.
"Hadi ama bu kadarcık mı? Seni güldürebilirim diye düşünmüştüm."
"O kadar komiksin ki bu bile istem dışı olan bir şey. Yani canını sıkma bu gülmeme eş değer."
"Böyle gülme mi olur ya"
"Olur olur. Çıkalım mı artık burdan?"
"Olur kıyafetlerimi giyeyim."
...
"Acıkmışım valla yürümek yordu heralde"
"Heralde yoksa ben daha acıkmazdım"
"Ee şimdi napalım?"
"Sahil yakın mı?"
"Evet gidelim mi?"
"Evet"
"Şiştim ya. Kalkalım mı?"
"Olur"
Yaklaşık yarum saat kadar yürüdük ve sahile geldik.
"Ben biraz çizim yapacağım manzara çok güzel."
"Tamamdır ben de seni izliyim bari"
"Eğer sıkılacaksan yapmayabilirim."
"Yok yap sen sıkılmam."
Manzara o kadar güzeldi ki gözümü kırpmadan çizim yapıyordum beni kendime getiren yine Vare'nin sesiydi.
"Sen gerçekten çok iyisin."
"Teşekkür ederim."
"Hakan Abi beni almaya gelecekmiş seni se bırakalım."
"Yol baya uzun sürecek yoruldum da buluştuğumuz parka bıraksan yeter."
"Evine de bırakabilirim."
"Hayır gerek yok"
"Peki sen bilirsin."
Yurda geldiğimde duşumu aldım ve direkt uyudum.
Bölüm geciktiği için kusura bakmayın iki üç bölüm atıcam telafi etmek için
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hiç kimsem yok.~herşeyin var
Teen Fiction"Sonra bir kız çıktı karşıma;hiç kimsem yokken herşeyim oldu."
