"Huhu dünyadan Afra'ya beni duyuyor musun?"
Sabahtan beri sıradan kaldırmadığım başımı kaldırdım.
"Hele şükür görebildik yüzünü"
"Vare'ye katılıyorum Afra neyin var senin iyi misin?"
"Rahat bırakırsanız daha iyi olabilirim."
Tekrar kafamı gömdüm sıraya ve konuşulanları duymamazlıktan geldim.
"Afra güzelim hadi anlat neyin var?"
"Bana anlatmıyorken sana mı anlatacak? Aa sen de iyice kendini Afra'nın en yakını belledin. O ilk benimle arkadaş oldu ve biz daha yakınız tamam mı?"
"Vare cidden şimdi bunu mu tartışıcaz?"
"Hayır tabiî ki de şu an Afra odak noktam ama sen böyle yaptıkça da çıldırıyorum."
"Diğer tenefüs tekrar gelicem."
Ders her zamanki gibi edebiyattı ve hoca bana takmıştı. Kötü anlamda değildi ama beni bu kadar düşünmesi rahatsız ediyordu.
"Afra daha iyi misin?"
Kafamı kaldırmadım cevap vermek istemiyordum.
"Hocam o uyuyor şu an."
Vare kurtarıcım.
"Pekala öyle olsun bakalım. Bir şeye ihtiyacı olursa bana gelmesini söyle tamam mı canım?"
"Tamam hocam söylerim."
Vare'nin beni sarsmasıyla gözlerimi açtım.
"Hocaya öyle derken gerçekten uyuduğunu düşünmemiştim. Çıkış zili çaldı hadi gidelim evinde uyumaya devam et."
"O kadar çok mu uyudum ya?"
"Evet tatlım şimdi de Mert'le beraber evine gideceksin çünkü benim servise yetişmem ve senin de bu halde yalnız kalmaman lazım."
Yanaklarıma kocaman öpücüklerini bırakıp gitti. Bu istemsizce gülümsememe neden oldu.
"Ne dedi az önce o?"
"Jeton yeni düştü heralde"
Güldü. Ben ise ciddi ifademi korudum
"Senin gelmene gerek yok ben kendim giderim"
"Öyle bir şey yapmıyoruz güzelim. Ben seni evine bırakıyorum yolda giderken de konuşuyoruz ve sen de neler olduğunu anlatıyorsun"
Ayağa kalktım.
"Eğer beni rahat bırakmazsan seninle arkadaşlığımı bitirir ve bir daha yüzüne bakmam"
Bu ani çıkışım onu şaşırtmış olacak ki yüzü anlamsız bir hale büründü. Evet belki aşırı tepki vermiştim fakat eğer böyle bir cümle kurmasaydım beni bırakmayacağına adım gibi emindim.
"Öyle olsun." Biraz duraksadı. "Ama bugünlük" ve sınıftan çıkıp gitti.
Olduğum yere çöktüm ve elimle yüzümü kapattım. Bu kadar duygusal olmak zorunda mıydım?
Sonra derinlerden gelen bir ses 'Sen hep böyleydin ne çabuk unuttun. Birkaç gün mutlu oldun diye her şeyin yoluna gireceğini mi düşündün?' Zamanı geldi değil mi? 'Çoktan geçti bile' Bu sefer farklı olsa 'Bunun olacağına gerçekten inanıyor musun?' Sessiz kaldım 'Ben de öyle düşünmüştüm. Bu okula hiç gelmemeliydin kabul et."
Artık cevap vermek istemiyordum. Ayağa kalktım ve koşar adımlarla okuldan ayrıldım. Hala derinlerdeki o ses konuşuyordu ve bu... beni delirmenin eşiğine getiriyordu.
Yurda geldiğimde hızla çantamı odanın bir köşesine fırlattım ve başımı ellerimin arasına aldım.
Sus artık! 'Onlara neden alışmak istemediğini biliyorsun' Sus dedim sana 'Haklısın Afra seni suçlamadığımı biliyorsun' O zaman neden bana bunu yapıyorsun? 'Afra gitmelisin' Biliyorum 'Şimdilik gidiyorum ama eğer yapman gerekeni yapmazsan tekrar geleceğim ve o zaman hiç hoş şeyler olmayacağını sen de biliyorsun değil mi?' Evet
Sonunda susmuştu. Kendimi yatağa bıraktım ve üçüncü gecemi de ağlayarak kapattım.
Diğer bölümlerde hep kaos okuyacaksınız ve
"Bu Afra napıyor aq delirdi mi kız" diyeceğinize eminim yazarken ben de aynı tepkiyi verdim çünkü xmnklsd
Bugün birkaç bölüm daha gelebilir çünkü şu an bunu yayımlarken bir yandan da diğer bölümleri yazıyorum
Tamam çok fazla boş yaptım gidiyorum
öpüldünüzzzz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hiç kimsem yok.~herşeyin var
Teen Fiction"Sonra bir kız çıktı karşıma;hiç kimsem yokken herşeyim oldu."
