Vare
"Ahu ben."
Ahu, o Ahu olamaz dimi? Kafamı çevirip Afra'ya baktım. Donmuş gibiydi, yüzünden hiçbir mimik okunmuyordu. Eğer oysa niye buraya gelmişti? Neden Afra'ya güzel olduğunu söylemişti? Ya Afra... O nasıl bir tepki verecekti? Ben bunları düşünürken elimin sıkılmasıyla kendime geldim.
Afra gözlerini kapatmış elimi sımsıkı tutuyordu.
Afra
Aklımdaki düşüncelerin saçmalığını bir kenara bırakıp kendimi toparlamak için gözlerimi kapatıp Vare'nin elini tuttum.
"Ahu? Daha açık bir şekilde tanıtır mısın kendini."
O sırada zil çaldı.
"Teneffüste yanına gelirim o zaman konuşuruz"
Yanımdan giderken istemsizce ona seslendim.
"Ahu!"
"Efendim?"
"Sen misin?"
"Benim Afra"
Sınıfa çıktığımızda derse bir türlü odaklanamamıştım. Vare de aynı şekilde. İkisini kıyaslamak aklımdan bile geçmiyor, şu an sadece... Sadece neden buraya geldiğini bilmek istiyordum.
Teneffüs zili çaldığında Vare'ye dönüp bir elimi yanağına götürdüm.
"Sen benim herşeyimsin sakın aklımın karışacağını sana olan sevgimi sorgulayacağımı düşünme. Sadece neden burada onu öğrenmek istiyorum.
Dudağına küçük bir öpücük kondurup geri çekildim. O sırada da Ahu'yu gördüm.
İstemsizce iç çektim. Yalnız konuşmalıydım onunla. O bir şey demeden ben söze girdim.
"Bahçeye çıkalım mı?"
"Olur"
Bahçeye inip bir banka oturduk.
"Neden buraya geldin?"
"Seni görmek için"
"Neden?"
Başımı çevirip yüzüne baktım, ağlamak üzereydi.
"Eğer o gün kaçıp gitmeseydin benim de seni ne kadar çok sevdiğimi öğrenecektin. Ama sen kaçtın ablam çok kötü bir şey yaptı ve seni kaybettim. Şu an da gördüğüm kadarıyla geç kaldım sana"
Konuşurken sesi titriyordu. Şaşırmıştım galiba çünkü beni sevme ihtimali aklımdan hiç geçmemişti.
Elimi tutup bana baktı.
"İnan kötü bir niyetim yok sadece seni görmek senin yanında olmak istiyorum. Onunla mutluysan beni düşünme idare ederim ben ama aklında bi yerlerde yerim varsa buradayım ben bunu da unutma olur mu?
Bilmiyorum belki bu zamana kadar başka birini sevmemiş sevgili dahi olmamış olmam sana saçma gelebilir ama denedim, olmdı yapamadım seni o günü bir türlü aklımdan çıkaramadım."
Hâlâ aynı o çocuktu. Sarıldım sımsıkı ve konuşmaya başladım.
"Adı Vare ve onunla mutluyum bana iyi geliyor seni gördüğümde ne yapacağımı bilemedim doğru ama aklım karışmadı. Sen benim ilk aşkımdın ama Vare herşeyim onsuz yapamam artık. Yine de senin de yanında olduğumu bil ama bu abla kardeş ilişksinden başka bir şey olamaz, özür dilerim."
Benden ayrıldı ve gözünden akan yaşları sildi.
"Hayır hayır özür dilemene gerek yok. Yanındayım ya küçük kardeşin olmaya da razıyım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hiç kimsem yok.~herşeyin var
أدب المراهقين"Sonra bir kız çıktı karşıma;hiç kimsem yokken herşeyim oldu."
