Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Renkleri dökülmüş duvarlara soruyorum seni,
Karanlığa hapsolmuş yıldızlara
Kimse duymamış adını kimse görmemiş oysa,
Bir ben biliyorum seni bir de sokağımdaki şu lamba.
Gecenin içinden duyuyorum adımı seslenişini,
Issız yollarda arıyorum ayak izlerini
Cismin arşınlarken zihnimin dehlizlerini,
Kayboluyorum git gide beklerken bir türlü gelmeyen hayalini.
Çıkmaz sokaklarda buluyorum kendimi her seferinde,
O çıkmaz sokaklar bir gün sana çıkar diye,
Gözyaşlarımı saklıyorum ümitsiz bekleyişlerime,
Yokluğuna yokluğumu katıyorum be adam!
Sen de artık beni bekleme.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLEN ADAMIN PORTRESI
PoetryBizi yaşamadıklarımız değil yaşama ihtimalimiz varken yaşayamadıklarımız öldürdü.
