Zayi edilmiş bir masumiyetin kanı var ellerimde,
Yitirilmiş bir güvenin hastalıklı ihaneti.
Bir ölünün son gülümsemesi sinmiş dudaklarıma,
Bir riyakarın mezarındayım ayaklarımda prangalarla.
Açılır ve kapanır gözlerim beni boğan karanlığa,
Sebebim iyi niyetlerden;
Adı bile unutulmuş garip bir muhteva
Mutluluk denen şeyi bilemedim hiç
Varsa da uğramamış nankör bana bir defa
Ama inanır mısın bekliyorum onu hala
Yetim bir çocuk gibi boş kalmış avuçlarımda,
Bekliyorum onu günahsız bir mahkum gibi
Bekliyorum,
Bir riyakarın mezarında.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLEN ADAMIN PORTRESI
PoesíaBizi yaşamadıklarımız değil yaşama ihtimalimiz varken yaşayamadıklarımız öldürdü.
