Yaşamak, karmaşık bir bilmece kadar zor,Adresi tarif edilemeyen bir mecra kadar tekinsiz,
Yaşamak kendi kanına bulanmış bir bıçağı defaatle tenine saplayacak kadar hissiz.
Gözyaşından soğuk, acıdan keskin ölümden sessiz.
Yaşamak göğsünde çırpınan çılgın bir yürek kadar özgür ama hürriyetsiz.
Aldığın nefes kadar değerli ve bir o kadar ehemmiyetsiz,
Yaşamak yine de yaşamak,
Her şeye rağmen yaşamak,Küçük bir çocuğun gülümsemesi kadar eşsiz,
Ve sanki hiç ölmeyecek kadar doludizgin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLEN ADAMIN PORTRESI
PoesiaBizi yaşamadıklarımız değil yaşama ihtimalimiz varken yaşayamadıklarımız öldürdü.