OPPOSITE

part(8)beginning of the problem

မ်က္မွန္ ကို လက္ခလယ္နဲ႔ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ဖက္လက္စ စာအုပ္ ျဖစ္တဲ့ ဆရာမင္းလူရဲ့ ရယ္ေမာျခင္းေပါင္းခ်ဳပ္ စာရြက္တရြက္ကို ထပ္လွန္လိုက္တယ္.. ငါးရက္ဆက္တိုင္ဖတ္ေနပင္မဲ့ အထူႀကီးမို႔ ၄ ပံု ၁ပံုေလာက္ဖတ္ရန္က်န္ေနေသးသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို အနီးမႈန္မ်က္မွန္ေလးနဲ႔ျမင္ရင္ ကိုစစ္ ရီမလားပဲ... အရင္က ကိုစစ္ကို စာသိပ္ဖတ္လို႔ မ်က္မွန္တပ္ရတာ အဲ့တာေၾကာင့္ စာမဖတ္နဲ႔လို႔ တိုက္တြန္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ခုေတာ့ စာဖတ္လြန္းၿပီး မ်က္မွန္နဲ႔ျဖစ္ေနၿပီ.... ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ကဲြလဲြေနၾကအတိုင္း ကိုစစ္က အေဝးမႈန္... ကၽြန္ေတာ္က အနီးမႈန္... ႄကံုေနၾကလိုျဖစ္လို႔ သိပ္ေတာင္မဆန္းေတာ့ပါဘူး...

ရယ္ေမာျခင္းေပါင္းခ်ဳပ္ကိုဖတ္ၿပီး ကိုစစ္ေျပာျပတဲ့ မရီရတဲ့ဟာသေလးေတြကို သတိရမိတယ္...
ဥပမာ-လူတေယာက္က အဘိုးႀကီးကို ကားနဲ႔တိုက္မိတာ..သြာုးၾကၫ့္ေတာ့ မရိွေတာ့ဘူးတဲ့... အဲ့လိုရိုးရွင္းတဲ့ ဟာသေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳသိေနပင္မဲ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ရီေပးခဲ့တာ...အဲ့တာက ကိုစစ္ကိုေလွာင္တာမဟုတ္ဖူး...
ကိုစစ္ေျပာတဲ့ဟာသေတြဟာ ရီရသည္ျဖစ္ေစ မရီရသည္ျဖစ္ေစ ကိုစစ္ရဲ့ဟာသေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ရီေစခ်င္လို႔ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ တာမို႔...
ကိုစစ္က ဟာသညဏ္မရႊင္ပင္မဲ့ သူဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္အေၾကာင္း ကိုေျပာျပတဲ့ ေနရာမွာ သိပ္ကိုေျပာင္ၿမွောက္တာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဝန္ခံပါရေစ...
ခရီးသြားတိုင္း မပ်င္းရေအာင္ ကိုစစ္ဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္အေၾကာင္းေတြကို စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ဆဲြေဆာင္ၿပီးေျပာေလ့ရိွတယ္... စကားေျပာတဲ့ေနရာမွာ လိုအပ္တဲ့ အသံအေနအထား ကို ပါ ပိုင္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာတတ္လြန္းသူႀကီးပါ... ၾသရွရွအသံေလးက မပ်င္းရေလေအာင္ သိပ္ကိုဆဲြေဆာင္ႏိုင္ေလရဲ့...
ကိုစစ္ေျပာျပဖူးတဲ့အေၾကာင္းမွာ...ကၽြန္ေတာ္ ခုထိ မွတ္မွတ္ရရအသည္းထဲစဲြေနတာကေတာ့ ခ်စ္ဦးညို ေရးထားတဲ့ မဏိစႏၵာ ဥဒါန္း ဆိုတဲ့စာအုပ္အေၾကာင္းပဲ...

<<က်န္စစ္သားနဲ႔ မဏိစႏၵာေခၚ ခင္ဦးတို႔ရဲ့ ပထမဆံုးေတြ့ဆံုခ်ိန္မွာ ခင္ဦးႀကဲလိုက္တဲ့ပန္းတပြင့္ကို ခ်စ္ရတဲ့အေမာင္က လွံသြားေလးနဲ႔ေကာက္ယူသြားသတဲ့