BatFamily Gölge Şehir Gotham

kurgu nun finali

5 ay sonra  (Damian dan) //taklitçi nin elinde\\

karanlık soğuk bir hücrenin  içersindeyim. Uzanamayacağım yükseklikteki dışarıya bakan küçük dar parmaklıkların arasından zindanın içerisine dolan ay ışığı aydınlatıyordu tüm hücreyi. Soğuk taş zemine fırlatılarak atılmıştım ellerim ve ayaklarım zincirlerle bağlanmış yüzümde ise kırmızı bir gaz cihazına bağlı olan oksijen maskesi vardı. Yorgundum Gözlerimi aralamakta bile zorluk çekiyordum. Vücudumda fark etmeden oluşmuş yaralar vardı. Beyaz önlüklü gardiyanların yapmış oldukları yaralardı. Gözlerim dolmuştu eski gücümü yitirmiştim. Kalbim artık bu olanlara dayanamıyordu. Canım yanıyor sadece canım yanıyordu. Gözyaşlarım in yüzüme verdiği o sıcaklık unutulacak gibi değildi. Belkide artık bir sona yaklaşmıştı bu acı dolu ruh. Kalbim acıyor Boğazım sanki boğulacakmış gibi hissediyordum. Neden baba neden beni buraya getirdin? Ben sana ne yaptım ki!? sana layık bir oğul olmaya çalıştım, seni hayal kırıklığına uğratmamak için her gece tavana bakarak seni düşündüm. Peki ya sen ne yaptın beni bu lanet olası soğuk ve karanlık olan zindana kapattın. Bana oğlum değilsin dedin. Senin oğlun olmayı ben seçmedim. Benim en büyük Hatam senin oğlun olmakmış baba Benim en büyük Hatam  senin ve annemin yalanlarına inanarak Yaşadığım onca yıllarmış.

BENİM EN BÜYÜK HATAM YAŞAMAKMIŞ

Güvenmiştim, Sevmiştim, bir ailem olduğuna inanmıştım. Hatta dostlarımın olduğuna bile inanmıştım.

Oksijen maskesin den bana verilen gaz ciğerlerimin tahriş olmasını sağlıyordu. Tutulduğum hücrenin önünden geçen gardiyanlar yüzlerinde olan isteksiz sırıtışlarla nöbet tutuyorlardı.

Dayanacak gücüm kalmamıştı. Galiba ben artık pes ediyordum. Gözlerimi yumduğum sırada uzun ve sessiz olan  koridorlar boyunca yankılanan patlama sesiyle gözlerimi araladım.  Buraya yaklaşan birisi Vardı hissediyordum. Adım sesleri heryerden geliyordu. Acı içinde yere yıkılan adamların dehşet verici çığlıkları...

Bulunduğum zindanın Yıkılan tuğla duvarı arasında etrafta oluşan toz bulutları görüşümün bulanıklaşmasına sebeb oluyordu. Başımı kaldırmaya yetecek kadar gücüm kalmamıştı. Yoğun toz bulutunun içerisinden  hançer e benzettiğim bir cisim bağlı olduğum zincirleri parçalamıştı. Toz bulutları içerisinde bana uzanan siyah ve bulanık olan el bana doğru yaklaşıyordu. Bedenim resmen uyuşmuş gibiydi. Siyah eldivenli kişi yüzümde ki oksijen maskesini çıkardığı sırada Sanki boğuluyormuşcasına nefes almaya çalışıyordum sanki bir daha nefes alamayacakmışım gibi.

Toz bulutları dağılmaya başladığına bana tanıdık gelen kişi bana sesleniyordu

Bruce: Damian kendine gel. İyi olacaksın benimle kal Gözlerini sakın Kapama

bunları demesiyle kendimi onun kollarında buldum. Yüzümde hafif ve güçsüz bir gülümseme olduğunu hissediyordum  5 aydan beri ilk defa huzurlu ve güvende hissediyordum. Güçsüz bir ses tonuyla konuşmaya başladım 

Damian: Burdan gitmek istiyorum Baba

Yüzünü bile tam olarak göremiyordum ama sesini duymak bile bana yetiyordu. Gözlerimi tamamen kapattım. Artık güvendeydim babamın yanında ait olduğum yerdeydim.

(Birkaç saat sonra Malikanede)

Gözlerimi nihayet yavaşça aralamıştım. Yatağımda daha doğrusu odamdaydım. Sırtımdaki bandajlar sayesinde rahat bir şekilde doğrulamamış olsam da sırtımı yatağın başlığına yasladım. Odamın içerisindeki tekli koltukta Dick uyuyakalmıştı. Hiçbir şekilde tereddüt etmeden hızlı bir şekilde ona sıkıca sarıldım. Dick korkuyla gözlerini açsa da bana sarılıyordu. Dick gülümseyerek konuşmaya başladı.

Dick: Bende seni özledim Minik D

Ağzımdan kelimeler çıkmasa bile sadece gülümsemekle yetindim. O sırada odaya diğerleri geldi. Jason, tim, stephanie, alfred ve babam. Hatta bu güne kadar nadiren gördüğüm Cassandra bile oradaydı. Onları her ne kadar özlesem de onlardan ayrı kalmak bile beni yıkıyordu. Artık eskisi gibi duygusuz biri değildim. Gülümsüyorduk, mutluyduk artık  hiçbir şekilde bu aile bozulamayacaktı.
 

                  .Ailemi seviyorum.

(Yazar'dan)

Damian'in  kelepçelemiş olduğu demir sedye nin etrafında bulunan beyaz önlüklü, yüzlerinde siyah maskeli olan adamlar zafer çağırışlarında bulunuyordu. Kahkahalar atıp ellerine aldıkları kadehlerdeki Kan kırmızısı olan keyif şarabından içiyorlardı. Zafer Gölge birliğindeydi. Damian vücudunda oluşmuş Kırmızı ve bir insanin görebileceği belirginlikteki  damarlarıyla sedye de sadece tavanı izliyordu. Gözleri nerdeyse kan çanağı olmuş bir şekilde öylece emirlerini bekliyordu. Kim olduğunu bilmiyor niçin orada bulunduğunu, ailesinin olup olmadığını tamamen unutmuştu artık onun tek bir amacı vardı. Şeytan ı memnun etmek

___>__________>________>_______>____

EVVVET YAZARİNİZ BU KURGUDAN ÇOK AMA ÇOK SIKILDI

ARTİK YENİ BİR KURGU YAZMAK İSTİYORUM  BU KİTABİ BIRAKACAĞIM ANLAMİNA GELMİYOR  YENİ KURGUDA GORUSMEK ÜZERE
                        *
                        *
                        *
YENİ KURGU: DAMİAN İŞLEDİĞİ BİR SUÇTAN DOLAYİ BRUCE WAYNE TARAFİNDAN BİR YETİMHANE YE BIRAKILACAK. FAKAT BRUCE UN VİCDANI BUNA EL VERMEYİP ONU GERİ ALMAYA GELDİĞİNDE DAMİAN İN YENİ BİR AİLE TARAFİNDAN EVLAT EDİNİLDİĞİ GERÇEĞİYLE BAŞBAŞA KALACAK

KURGU BOYLE OLACAK YANİ GÖRÜŞMEK ÜZERE