The Hourglass

Chapter 5 - Something New

CIELLE

"I've always seen Art of Mimicry as a joke." Aila huffed out.

"Damn, that was in no way, a regular Artees." Jett said and rested his back against a trunk.

"Obviously. An ordinary Artees can't mimic two reptiles and make it larger than it should be. Unless the Artees' a genius." Gray pointed out. "We have more or less five minutes until those things break the ice. Sigurado akong totoo yung crystal ball na nasa dalawang yun. Hindi ko lang alam paano nila nailagay 'yon."

Suddenly, their eyes were on me.

"Why are you all looking at me?" Naiilang na tanong ko sa kanila.

"You're more familiar with this thing. Halos wala kaming idea sa nangyayari dito dahil missions ang ginagawa namin." Sagot ni Aila.

"Looks like we shouldn't have been too stubborn on not mingling with the other students. Nagmumukha tayong tanga sa gan'tong bagay." Dagdag ni Jett.

"Don't worry, matagal ka na mukhang tanga." Angil ni Aila at pinandilatan s'ya ng mata ni Jett.

Magsisimula na naman ata sila sa pagtatalo nang may marinig kaming umubo.

"We have to destroy them quickly and in one go. Or else, babalik at babalik lang yung kung anong masisira natin." Paliwanag ko.

"Like what happened earlier?" Tanong ni Gray at tumango ako. "So I really should have frozen their body instead of whatever was on the ground."

Tumango ulit ako sa sinabi n'ya at napalingon naman ako dahil may umalingawngaw na sigaw. Pero nalingat lang ako at wala na yung tatlo sa pwesto nila kanina.

Agad ko silang hinanap gamit yung mata ko at ayun. May basag-basag na yelo sa paanan nila habang may tag-isang hawak na crystal ball si Jett at Aila.

That makes three crystal balls.

And that definitely made me think that I shouldn't get on Gray's bad side. Baka ako pa yung sumunod na basag-basag na yelo sa paanan n'ya.

"Yun na 'yon?" Tanong ni Jett.

"Makareklamo ng ganyan parang hindi nagpa-panic kanina ah?" Pang-aasar ni Aila.

"Nag-panic ka rin kaya kanina, Pandak."

"Wala naman akong sinabing hindi ah! Diba Cielle?"

"Dinamay mo pa yung taong nananahimik lang Aila."

And for the nth time of the day, nagsimula silang magtalo ulit.

Sa paglalakad namin sa jungle, ilang hayop din na-encounter namin na hindi makatotohanan at ilang crystal balls na sumabog nang matagal naming nahawakan. Bukod sa pagtatalo nila na hindi ko mabilang, pati yung mga sumabog na crystal ball hindi ko na rin nagawang bilangin.

Hanggang sa napunta kami sa isa sa dreaded terrain na ayaw kong mapuntahan: ang disyerto. Halos nanuyo pa yung lalamunan ko dahil nagka-sand storm sa isang direksyon na tinahak namin. Gabundok sigurong buhangin yung nasinghot ko.

Kahit tahimik lang ako halos bukod sa occasional squeals dahil sa kung anu-anong nae-encounter namin, halos ako din yung nakakaalam kung malapit na kami makaalis sa terrain. Although halos wala akong ginawa kapag may kung anong hayop na aatake sa amin dahil sobrang bilis nung tatlo kumilos. Especially Gray.

Madalas pa na hindi s'ya gumagalaw sa kinatatayuan n'ya kapag may umaatake. Hinihintay lang n'ya na makalapit sa kan'ya hanggang sa isang kurap lang nagyelo na.

Pagkatapos namin sa disyerto, sa isang bamboo forest kami napunta.

I'm not sure how long it took but the large scale practical class was over when a passageway leading out of the dimensional building opened in front of us. When we finally returned to the real dimension, I can say we didn't have the worst of the dimension.