Nagpunta ako sa mall para kalimutan yung nangyari kanina. Naglalakad lakad ako hanggang sa may nabangga ako.
"Aray!" Sigaw ko.
"Shit Im so sorry Lei hindi ko sinasadya" sabi nung lalaki. Pagtingala ko si Aga pala.
"Next time wag kang tanga please ang sakit ng noo ko!"
"Halika dadalhin kita sa clinic" Aga.
"No! Uuwi nalang ako, late na din naman"
"Hatid na kita" Aga.
"I can drive alone Muhlach" sabay walk out na.
Aga's POV
I saw Lea sa mall, sinadya ko talaga yung nangyari dahil gusto ko syang makausap. Pero matigas talaga ang puso nya.
Siguro kung hindi ko sya iniwan dati masaya siguro kami kasama ang anak namin. Naalala ko na naman yung babaeng nakabangga ko sa studio last time. Kamukhang kamukha nya si Lea. Magaan din ang loob ko sa kanya.
Napakabait at magalang na bata sino kaya ang magulang nya, napakaswerte naman nila kasi may anak silang ganon.
Ariella's POV
Gabi na ng matapos ko ang pagiimpake ng mga gamit ko.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Naisipan kong bumaba muna para uminom ng gatas, hindi kasi ako makatulog. Dumaan muna ako sa kwarto ni abu. Tulog na ito humalik ako kay abu bago ako lumabas ng kwarto nito.
Nang matapos akong uminom ng gatas i saw mommy sa may salas mukhang kakauwi lang. "Mommy" tawag ko sakanya.
Tumingin lang si mommy sa akin.
"Are you happy now, galit na sa akin si mama. Good job Ariella" with sarcastic tone ni mommy.
"Nagkakamali ka mommy hindi ako masaya kasi nag away kayo ni Abu. Im so sorry kung sa tingin mo masaya ako kasi nag away kayo ni Abu. Sorry for everything mommy. Sorry kasi ako yung may kasalanan kung bakit naging miserable ang buhay mo ngayon. Sorry for being your daughter. Magiging masaya kana mommy. Pinapalaya na po kita. Mawawala na ako na nagpapasakit lang ng ulo mo at walang ibang dinulot kundi puro pagkakamali. Mawawala na yung malas sa buhay mo. Pero kahit ganon yung tingin mo sa akin mahal pa din po kita at never mawawala yon. Sana mahanap mo na si daddy, sana maging masaya na kayo kahit wala ako.I love you both until my last breath." Sabi ko kay mommy habang umiiyak.
"Mom i have one question si Mr. Mulach po ba ang daddy ko?" Tanong ko kay mommy, pero hindi nya ako sinagot.
"Silence means yes" sabi ko kay mommy, nakita ko naman syang umiiyak na.
"By the way mom Thank you for everything" sabi ko kay mommy niyakap ko sya at binigyan ko sya ng kiss.
"I think this is the first and last hug and kiss na ibibigay ko sayo mommy, i hope you will be happy without me. Good night" umakyat na ako sa kwarto ko at doon ko binuhos lahat ng iyak ko.
Hindi ko alam kung bakit hindi sumagot si mommy sa mga sinabi ko. Hindi ko alam kung bakit.
Naisipan kong magsulat ulit sa diary ko.
Dear Diary,
I think eto na yung last time na magiging malungkot ako, aalis na ako. Mapapasaya ko na si mommy. Sasama na ako kay abu sa America.
Alam kong magiging masaya si mommy ng wala ako, at dahil don magiging masaya ako for mommy. Kahit masakit i need to accept it. Kasi acceptance is the key. We need to accept everything. Sasama ako kay Abu hindi dahil gusto ko lang. Sasama ako para sa kasiyahan ni mommy.
