Don't Leave Me In The Dark

Σελένα

(Η ιστορία πλέον αναφέρεται σε δεκαοχτώ χρόνια μετά... Έτσι θα δούμε την Χόουπ σε μεγάλη ηλικία)

Η μικρή μεγάλωνε μέρα με την μέρα και μαζί της ανακάλυπταν και εκείνοι για το τι ήταν ικανή. Είχαν ανακαλύψει όταν ήταν ακόμα μικρή πως αποτελούσε εξαίρεση στον υπερφυσικό αυτόν κόσμο γιατί διέθετε και τις τρεις υπερφυσικές δυνάμεις πράγμα που πριν την γέννηση της θεωρούνταν αδύνατον. Από έξι χρονών η Άστριντ βρισκόταν συνεχώς μαζί της βοηθώντας την να μπορεί να ελέγξει την δύναμη που διέθετε σαν μάγισσα ενώ ο πατέρας της προσπαθούσε να την βοηθήσει να μπορεί να ελέγξει την δίψα της για το αιμα και φυσικά την προετοίμαζε κάθε μέρα για την αλλαγή που θα έπρεπε να υποστεί μετά την ενηλικίωση της. Σαν παιδί η μόνες ικανότητες που διέθετε ήταν η δύναμη της μάγισσας και οι ικανότητες που έχει ένας βρικόλακας... μπορεί να ήταν και λύκος αλλά για να ενεργοποιήσει την αίσθηση αυτή έπρεπε πρώτα να ενηλικιωθεί και να αλλάξει όπως είχε αλλάξει και ο Έιντεν στην ενηλικίωση του. Ήταν κάτι που δεν θα ήθελε να περάσει το παιδί ποτέ.  Είχε περιγράψει στην Σελένα αυτή την στιγμή. Καθώς μεταμορφωνόταν σε λύκο ένιωθε όλα του τα κόκαλα να σπάνε και να φεύγουν από την θέση τους. Ο πόνος η φρίκη... Είχε προετοιμάσει την Χόουπ ότι θα γινόταν. Έπρεπε πρώτα να ενηλικιωθεί και η νύχτα που θα άλλαζε θα ήταν με πανσέληνο. Έμεναν μόνο πέντε μήνες μέχρι αυτή την στιγμή. Φοβόταν αλλά δεν το είπε ποτε. Εκείνη όμως το καταλάβαινε. Τι μάνα θα ήταν αν δεν καταλάβαινε τα προβλήματα του παιδιού της;

<<Έιντεν κάτι πρέπει να κάνουμε με το παιδί>> του είπε ένα βράδυ που η Χόουπ είχε κοιμηθεί και ήταν οι δυο τους αγκαλιασμένοι στο σαλόνι.

<<Σου είπα να μην ανησυχείς... θα γίνει μόνο μια φορά και θα είμαι μαζί της... μόνο η πρώτη φορά είναι επώδυνη... μετά αν θέλει μπορεί να μην ξανά αλλάξει ποτέ. Εκείνη έχει αυτό το δικαίωμα ένας λύκος όμως μόνος του δεν το έχει... αλλάζει σε κάθε πανσέληνο>>

<<Έιντεν... είναι ένα παιδί>>

<<Και εγώ παιδί ήμουν... και να σκεφτείς ότι εμένα εγινε και δεύτερη φορά χωρις να το θέλω όταν με άλλαξε η Κλερ... και κανείς δεν με είχε προετοιμάσει γι' αυτό... Η Χόουπ ξέρει... και θα είναι κάποιος δίπλα της μέχρι να βγει ο ήλιος>>

Δεν είπε τίποτα άλλο και έπεσε στην αγκαλιά του. Η δύναμη της Χόουπ μεγάλωνε μέρα με την μέρα και φοβόταν πολύ πως κάποια στιγμή δεν θα μπορούσε να το ελέγξει. Ήταν πολύ μικρή για να διαθέτει τόσο μεγάλη δύναμη και κατά καιρούς της απαγόρευε αυστηρά να χρησιμοποιεί την μαγεία της οπουδήποτε αλλού εκτός από το σπίτι που ήταν πάντα κάποιος μαζί της. Η Άστριντ όμως τηα είχε μάθει πολλά και ήταν από μικρή υπάκουο παιδί. Δεν χρησιμοποιούσε τις ικανότητες της χωρίς λόγο και πλέον στα δεκαεπτά την ήταν ένα αρκετά ώριμο παιδί που μπορούσε να ελέγξει τις δυνάμεις της όσο γινόταν αλλά και την δίψα της για το αίμα. Παρόλο που σταμάτησε να αναφέρει το θέμα με την Χόουπ αυτό δεν σημαίνει πως δεν το σκεφτόταν και δεν πονούσε στην σκέψη ότι το παιδί της θα το περνούσε όλο αυτό. Από την άλλη όμως ο Έιντεν είχε δίκιο...Και εκείνος ήταν παιδί και το είχε περάσει όλο αυτό μόνος του χωρίς κανέναν να τον προετοιμάσει και να είναι δίπλα του εκείνη την στιγμή. Η Χόουπ θα έπρεπε να είναι πολύ περήφανη που είχε έναν τέτοιο πατέρα. Πάντα την πρόσεχε. Από μικρή που ήταν της μάθαινε πράγματα και τις έλεγε ιστορίες για τον κόσμο του. Η Χόουπ κυριολεκτικά κρεμόταν από τα χείλη του όταν ο Έιντεν της έλεγε ιστορίες για το παρελθόν του. Της άρεσε να ακούει και να μαθαίνει. Πριν πάει για ύπνο πέρασε από το δωμάτιο της. Ο Έιντεν την ακολούθησε. Δεν μπήκε στο δωμάτιο απλά την κοιτούσε από την πόρτα που κοιμόταν..

<<Ποσο γρήγορα μεγάλωσε>> του είπε σαν να νοσταλγούσε την περίοδο που ήταν ακόμα μωρό και την είχε στην αγκαλιά της.

<<Σαν χθες ήταν που την είχαμε μωρό εδώ εδώ και έτρεχε μέσα στο σπίτι>> συμπλήρωσε ο Έιντεν και την αγκάλιασε.

<<Ολόκληρη γυναίκα έγινε>>

<<Και πανέμορφη... σαν την μάνα της>> της είπε και την φίλησε μεταφέροντας την στο δικό τους δωμάτιο.

Την έριξε στο κρεβάτι και την κοίταξε στα μάτια.

<<Θέλεις να παντρευτούμε;>> την ρώτησε και εκείνη τα έχασε με την ερώτηση του.

Η αλήθεια ήταν ότι δεν περίμενε κάτι τέτοιο και ειδικά τώρα... μετά από τόσα χρόνια.

<<Ορίστε;>> τον ρώτησε ξαφνιασμένη.

<<Σε ρωτάω αν θες να με παντρευτείς>>

Ποτέ τόσα χρόνια δεν είχε σκεφτεί τον γάμο ούτε καν σαν ιδέα και ο Έιντεν δεν το είχε αναφέρει ποτέ. Τι άλλαξε ξαφνικά;

<<Αγάπη μου δεν είχαμε μιλήσει ποτε για κάτι τέτοιο>>

<<Το ξέρω δεν το θεωρώ καν απαραίτητο απλά έτσι για τα τυπικά... τώρα που το σκέφτομαι θα μου άρεσε να σε δω ντυμένη στα λευκά>>

<<Ααα θα κάνουμε κανονικότατο γάμο.. όχι αστεία>>

<<Γιατί όχι; Και οι βρυκόλακες έχουν δικαίωμα να κάνουν γάμους... φυσικά όχι σε εκκλησίες σε εξωτερικούς χώρους>>

<<Και τώρα ειλικρινά θες να το κάνουμε αυτό;>>

<<Ναι... εσυ δεν θες;>>

<<Δεν είπα αυτό βρε μωρό μου αλλά δεν ξέρω... μου φάνηκε κάπως περίεργο το ότι συζητάμε κάτι τέτοιο μετά από τόσα χρόνια που ζούμε μαζί>>

<<Σου είπα ότι σκέφτηκα πως θα μου άρεσε να σε δω στα λευκά όπως θα μου άρεσε να δείχνω σε όλους και να λέω σε όλους ότι είσαι και επίσημα γυναίκα μου>>

<<Καλό... μ αρέσει>>

<<Τι λες λοιπόν; Θα με παντρευτείς;>>

<<Πως μπορώ να αρνηθώ; Φυσικά και θα σε παντρευτώ>>