Don't Leave Me In The Dark

Έιντεν

Είχε φτάσει η ώρα. Είχαν να δουν την κόρη τους πάνω από μήνα αλλά δεν είχαν άλλη επιλογή. Ο Τόμας ήταν κοντά... πολύ κοντά. Τον περίμεναν ήδη. Ο Έιντεν η Κλερ ο Ίθαν η Σελένα και η Κίρα είχαν μαζευτεί στο παλιό πατρικό των Άντερσον και περίμεναν από στιγμή σε στιγμή να φανεί ο Τόμας. Σε αυτό το εγκαταλελειμένο κτήριο έχουν γίνει όλα και ήλπιζαν αυτό να ήταν το τελευταίο που θα συνέβαινε.

<<Έρχεται.... ακούω βήματα>> είπε η Σελένα και ο Έιντεν χαμογέλασε ασυνείδητα.

Είχε αρκετά χρόνια από τότε που την είχε αλλάξει όταν του το ζήτησε αλλά πάντα είχε ένα πρόβλημα στο να ελέγξει τις ικανότητες που είχε αποκτήσει... Τα πηγαίνε όμως συνεχώς καλύτερα.

<<Βρε βρε... όλη η οικογένεια μαζεμένη εδώ>> σχολίασε ο Τόμας μόλις στάθηκε ακριβώς απέναντι τους.

<<Δεν θα βρεις αυτό που ψάχνεις>> του φώναξε η Κίρα πριν προλάβει κάποιος άλλος να μιλήσει.

<<Το ξέρω... ξέρω ότι την έχετε στείλει μακριά... άλλωστε γι' αυτό είμαι εδώ... για να μάθω που είναι η μικρή>>

<<Πιστεύεις ότι θα σου πούμε που είναι;>>

<<Ίθαν... έχεις αλλάξει παρα πολύ>>

<<Κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν... άλλοι πάλι όχι>> είπε και απευθυνόταν σε εκείνον.

<<Κλερ... εσυ πάντα μου έκανες όλα τα χατήρια>> είπε και απευθύνθηκε σε εκεινη κοιτώντας την στα μάτια.

<<Κάποτε>>

<<Κάνε μου ένα τελευταίο.... πες μου που είναι η μικρή>>

<<Είναι εγγονή σου... γιατί θες να την βλάψεις;>>

<<Δεν είναι εγγονή μου... όπως και αυτός δεν είναι γιος μου>> είπε και έδειξε τον Έιντεν.

<<Πάλι καλά... δεν θα πέθαινα να έχω έναν τέτοιο πατέρα>> πήρε τον λόγο ο Έιντεν και ο Τόμας τον αγριοκοίταξε.

<< Για τελευταία φορά πείτε μου που είναι για να τελειώνουμε... δεν θα σας ξανά ενοχλήσω>>

<<Καλά μην παίρνεις και όρκο>>

<<Πείτε μου που είναι η μικρή>> είπε φωνάζοντας.

<<Ποτε.... όσο είμαι ζωντανός δεν θα μάθεις ποτε που είναι>> του είπε με πείσμα ο Έιντεν ενώ ο Τόμας τον κοίταξε γελώντας ειρωνικά.

<<Αυτό δεν θα είναι και πάρα πολύ δύσκολο>>

<<Τολμα να τον πλησιάσεις>> είπε η Σελένα και μπήκε μπροστά του.

<<Σελένα>> της είπε εκείνος αλλά εκείνη παρέμεινε μπροστά του.

<<Ήρθε η νέα να διώξει τον παλιό.... αν πλησιάσω... έχεις πεθάνει σε λιγότερο από ένα λεπτό>>

<<Δεν θα προλάβεις... είμαστε πέντε και είσαι ένας... μην το ρισκάρεις>> είπε η Κίρα και στάθηκε δίπλα στην Σελένα ενώ όλοι οι υπόλοιποι την μιμήθηκαν.

<<Πολύ καλά.... να ξέρετε όμως ότι δεν τελειώσαμε ακόμα.... θα την βρω.... και όταν θα την βρω τίποτα δεν θα με σταματήσει>> είπε και έφυγε γυρίζοντας την πλάτη του σε αυτούς.

<<Είναι καλά εκεί που είναι.... μην φοβάσαι>> την καθησύχασε ο Έιντεν αλλά εκείνη ακόμα φαινόταν ανήσυχη.

<<Θέλω να πάω να την δω>>

<<Αγάπη μου.... δεν μπορούμε.... όχι τώρα.... θα μας παρακολουθεί σίγουρα... δεν μπορούμε να το ρισκάρουμε... εκεί που είναι έχει προστασία... δεν μπορεί να μπει μέσα αν δεν τον αφήσουν...ηρέμησε>> είπε και την αγκάλιασε.

Το μυαλό της εξακολουθούσε να τρέχει στο παιδί της όπως και το δικό του. Είχε τις ίδιες αγωνίες με εκείνη το ίδιο άγχος τον ίδιο φόβο αλλά κάποιος έπρεπε να μένει σταθερός και να κρατά τις ισορροπίες.... Δεν μπορούσε να καταρρεύσει και εκείνος.... ένιωσε ένα χέρι να ακουμπά την πλάτη του και γύρισε πίσω να κοιτάξει.

<<Θα τα καταφέρουμε... θα είναι δύσκολο αλλά θα τα καταφέρουμε>> του είπε ο Ίθαν και εκείνος χαμογέλασε .<<Τα βάλαμε με την Έβελιν.... όλα τα αλλά θα είναι παιχνιδάκι>> συνέχισε ο Ίθαν.

<<Δεν θα διαφωνήσω σε αυτό>> συμφώνησε μαζί του ο Έιντεν.

<<Είναι καλά εκεί... κανεις εκτός από εμάς δεν ξέρει που είναι και δεν μπορεί να μάθει.... έχει άμυνα... είναι δυνατή... όσο η Χόουπ είναι μακριά εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να βρούμε τον τρόπο για να ξανά γυρίσει κοντά μας>> είπε ο Ίθαν και ο Έιντεν άφησε την Σελένα και απομακρύνθηκε λίγο μαζί με τον Ίθαν.

<<Πρέπει να φύγει από την μέση>>

<<Μόνο η Χόουπ μπορεί να το κάνει αυτό>>

<<Αλλά για να το κάνει πρέπει να είναι ασφαλής για να γυρίσει>>

<<Θα τον παγιδευτούμε Έιντεν.... αυτό πρέπει να γίνει>>

<Τότε ας μην χάνουμε άλλο χρονο.... πρέπει να οργανώσουμε ένα σχέδιο... και δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας>>

<<Τι εννοείς;>> απόρησε εκείνος.

<<Θα χρειαστούμε μια μικρή βοήθεια... και θα πάρουμε ρίσκο>>

<<Δεν σε καταλαβαίνω>> είπε ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε και να τον καταλάβει.

<<Θα ξυπνήσουμε την Έβελιν Ίθαν>>