Χόουπ

242 30 30
                                    

Ήταν τρεις μήνες εκεί και ένιωθε πιο μόνη από ποτε. Δεν είχε κάνει φίλες όσο και αν κάποιες προσπάθησαν να την πλησιάσουν. Ήταν πάντα απόμακρη και έτσι σταμάτησαν να προσπαθούν να την πλησιάσουν. Από την μια έλεγε στον εαυτό της να κάνει μια προσπάθεια να κάνει μια φίλη βα μπορεί να της μιλήσει αλλά μετά το μετάνιωνε και κλεινοταν ξανά στον δικό της χώρο παρέα με τα βιβλία της που κάθε μήνα  σχεδόν ζητούσε και κάτι καινούριο γιατί είχε για διαβάσει όσα είχε. Την είχε κουράσει αυτή η καθημερινότητα. Μέσα σε αυτό το διάστημα των τριών μηνών είχαν έρθει να την δουν μόνο δυο φορές. Δυο φορές... δεν παραπονέθηκε όμως παρόλο που την πονούσε το γεγονός ότι ένιωθε πολύ μόνη. Μόλις είχε τελειώσει το καθημερινό μάθημα μαγείας και πήγαινε ξανά να χωθεί στον χώρο της παρέα με τα βιβλία της όταν ξαφνικά έπεσε πάνω σε κάποιον.

<<Όου... κάποια μάλλον βιάζεται πολύ>> ακούστηκε μια αντρική φωνή και σήκωσε το κεφάλι της για να τον αντικρίσει.

Αναγνώρισε αμέσως το νεαρό αγόρι που έβλεπε καθημερινά σχεδόν αλλά ήταν και ο ίδιος που είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω της τρεις μήνες πριν όταν είχε πρωτοέρθει εδώ.

<<Σορρυ>> είπε απότομα και συνέχισε τον δρόμο της αλλά εκείνος την σταμάτησε.

<< Είσαι πάντα τόσο βιαστική;>> την ρώτησε ακολουθώντας την.

<<Μόνο με όσους με ενοχλούν>> απάντησε και συνέχισε τον δρόμο της αδιαφορώντας για εκείνον που συνέχιζε να την ακολουθεί.

<<Εσυ έπεσες πάνω μου>>

<<Είπα συγγνώμη θες κάτι άλλο;>>

<<Σκληρή... αλλά ναι θέλω κάτι... θέλω να μάθω το όνομα σου>>

<<Με το θέλω θα μείνεις>> του είπε χαμογελώντας και χτυπώντας τον ειρωνικά στην πλάτη.

Εκείνος χαμογέλασε λόξα και σταμάτησε να την ακολουθεί ενώ εκείνη συνέχισε τον δρόμο της προς το δωμάτιο της. Έκλεισε την πόρτα του δωματίου της και φάνηκε σκεπτική.

«Μήπως ήμουν πολύ απότομη;» Σκέφτηκε. «Στην τελική εγώ έπεσα πάνω του... δεν μου έκανε και τίποτα» συνέχισε τον μονόλογο με τον εαυτό της.

Κούνησε το κεφάλι της βγάζοντας κάθε σκέψη από αυτό και έπεσε στο κρεβάτι της με σκοπό να διαβάσει ένα από τα βιβλία της αλλά αντί γι' αυτό βυθίστηκε σε ήταν βαθύ ύπνο.

Ξύπνησε απότομα από ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Σηκώθηκε για να ανοίξει και μπροστά της αντίκρισε μια από τις μάγισσες που είχε στο μάθημα της μαγείας.

Don't Leave Me In The Dark Where stories live. Discover now