Don't Leave Me In The Dark

Κλερ

Εξαφανισμένη τόσα χρόνια από την πόλη που μεγάλωσε αποφάσισε πως ήρθε επιτέλους η ώρα να επιστρέψει. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και έπρεπε να γυρίσει πίσω για να τους ενημερώσει. Δεν είχε καμία επικοινωνία τόσα χρόνια με κανέναν και σαν πάτησε ξανά το πόδι της στο σπίτι της στην Νέα Ορλεάνη ένιωσε παράξενα. Τόσα χρόνια ταξίδευε και όπως έπαιζε και λίγο με τους άντρες για να μην ξεχνα τις παλιές της συνήθειες. Είχε αλλάξει όμως. Δεν ήταν η γυναίκα που ήταν κάποτε και σίγουρα δεν είχε μέσα της την κακιά και την εκδικητικότητα που είχε κάποτε. Ο χρόνος γιατρεύει πληγές έτσι δεν λένε; Κατάλαβε τι λάθος είχε κάνει για την μητέρα της και μετάνιωσε για κάποια πράγματα που είχε κάνει αλλά όχι για όλα. Πιο πολύ είχε μετανιώσει για τον Έιντεν. Ήταν αδερφός της και είχε κάνει τόσα. Αλλά και για τον Ίθαν. Ήθελα να τους δει και να μάθει νέα τους. Δεκαοκτώ χρόνια είχαν περάσει. Πρώτα από όλα όμως ήθελα να γνωρίσει την ανίψια της. Θα ήταν ολόκληρη γυναίκα τώρα. Ηξερε για αυτο το σπάνιο γεγονός που είχε τύχει πάνω στην ανίψια της και δεν είχε ακουσει άλλον να αποτελεί και τις τρεις υπερφυσικες ικανοτητες. Αν η Σελένα τόσα χρόνια δεν είχε αλλάξει σπίτι θυμόταν καλά που έπρεπε να πάει. Για καλή της τύχη αναγνώρισε το αυτοκίνητο της έξω απο το σπίτι αλλά και του Έιντεν. Πήρε το θάρρος και χτύπησε την πόρτα χωρις να γνωρίζει τι αντιδράσεις θα υπήρχαν μετά από τόσα χρόνια με την εμφάνιση της. Την πόρτα άνοιξε μια νεαρή και πανέμορφη κοπέλα που υπέθεσε πως ήταν η ανίψια της. Μα τι όμορφη που ήταν. Μακριά και σγουρά καστανά μαλλιά τα μάτια της πράσινα. Έμοιαζε περισσότερο στην μητέρα της αλλά φαινόταν πως δεν είχε πάνω της τίποτα ανθρώπινο. Κάποιος σαν εμάς μπορεί να το καταλάβει καλύτερα από έναν απλο άνθρωπο.

<<Εσυ πρέπει να είσαι η αδερφή του μπαμπά μου... σε είδα να έρχεσαι>> της είπε και για λίγο την άφησε χωρις λόγια.

Τι εννοούσε ότι την είδε να έρχεται;

<<Τι θες να πεις;>> την ρώτησε γεμάτη περιέργεια.

<<Δεν ξέρεις τίποτα για εμένα αλλά εγώ σε ξέρω>>

<<Ξέρω για εσένα... μπορεί να έλειπα χρόνια αλλά δεν αδιαφόρησα>>

<<Άρα ξέρεις τι είμαι... μην ρωτάς πως ξέρω ότι θα ερχόσουν... Το ένιωσα απλά>>

<<Είσαι ίδια η μαμα σου>>

<<Η οποία δεν ξέρει ότι είσαι εδώ κανεις δεν το ξέρει... σε κανέναν δεν το είπα>>