Don't Leave Me In The Dark

Χόουπ

Ξύπνησε με έναν πόνο στο κεφάλι της. Δεν μπορούσε να κουνηθεί. Αισθανόταν όλο της το σώμα να ακίνητο... όταν ανέκτησε πλήρως τις αισθήσεις της κατάλαβε πως ήταν δεμένη σε μια καρέκλα και τα δάχτυλα των χεριών της καλυμμένα. Είχε δει να το κάνουν αυτό σε μάγισσες ώστε να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν την μαγεία τους. Αυτός που την είχε εκεί ήξερε και υποψιαζόταν και ποιος μπορεί να ήταν.

<<Επιτέλους... περίμενα πολύ ώρα να ξυπνήσεις>> της είπε και την πλησίαζε όλο και περισσότερο.

<<Υποθέτω πως πρέπει να συστηθώ παππού>> του είπε σχεδόν ειρωνικά και εκείνος την κοίταξε με ένα βλέμμα όλο απέχθεια.

<<Δεν είμαι ο παππούς σου και ο πατέρας σου δεν είναι γιος μου>> της είπε με θυμό αλλά εκείνη παρέμεινε σταθερή χωρις να δείχνει ίχνος φόβου απέναντι του.

<<Όπως και να έχει θες να σκοτώσεις κάτι που θεωρητικά είναι αιμα σου... μπορεί ο πατέρας μου να μην είναι γιος σου αλλά είναι αδερφός των παιδιών σου.... Πόση καρδιά έχεις για να σκοτώσεις;; Η μήπως δεν έχεις;>>

<<Δεν σε φοβάμαι μικρό τέρας>>

<<Και πολύ καλά κανεις.... δεν είμαι εγώ ο δολοφόνος... εγώ δεν έχω πειράξει κανέναν... όλη μου την ζωή κρύβομαι μέσα σε ένα σπίτι και ζω στην απομόνωση για αυτό που είμαι... αντί να προσπαθείς να με σκοτώσεις κάνε κάτι για να με απαλλάξεις από αυτό το μαρτύριο>>

<<Μην μιλάς... δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αλλάξει αυτό που είσαι>>

<<Θα με βρει>>του είπε ενώ εκείνος είχε γυρίσει την πλάτη του σε εκείνη.

<<Τι;>> Την ρώτησε και γύρισε ξανά να την κοιτάξει.

<<Δεν ήμουν μόνη μου στο δάσος.... θα με βρει>>επανέλαβε και διέκρινε ένα ειρωνικό γελάκι στο πρόσωπο του.

<<Ο φιλαράκος σου;>> της είπε ειρωνικά και γελώντας. <<Που ξέρεις ότι δεν σε έχει βρει ήδη;>>

<<Τι λες;>> ρώτησε προσπαθώντας να καταλάβει αν εννοούσε αυτό που έλεγε η αν έπαιζε παιχνίδια μαζί της.

<<Σε πρόδωσε μικρή... και εσυ ήσουν τόσο ανόητη που τον ακολούθησες.... ήταν οι φίλοι του αυτοί που ήταν έξω εκείνο το πρωί... εκείνος είχε αφήσει αναμμένα τα φώτα... σε παγίδευσε και εσυ τσίμπησες σαν ένα μικρό ανόητο ψαράκι>> της είπε ενώ εκείνη τον κοιτούσε κατάματα και δεν ήθελε να τον πιστέψει.

<<Δεν ξέρεις τι λες>> του φώναξε ενώ εκείνος συνέχιζε να γελάει.

<<Ρωτα τον και μόνη σου>> της είπε και στο οπτικό της πεδίο φάνηκε εκείνος.

Δάκρυα άρχισαν ασυνείδητα να τρέχουν από τα μάτια της όταν εκείνος έφευγε και την άφηνε μόνη μαζί του.

<<Συγγνώμη μωρό μου... Δεν είχα άλλη επιλογή... έπρεπε να το κάνω>> της είπε και το βλέμμα του έδειχνε μετάνοια.

<<Μωρό μου;;; Τολμάς ακόμα και με αποκαλείς έτσι;; Μου είπες ψέματα... με κορόιδεψες και εγώ σε πίστεψα σαν ηλίθια... έχει δίκιο... ποσό ανόητη και ποσό αφελής είμαι>>

<<Άκουσε με...>> είπε αλλά εκείνη τον διέκοψε.

<<Δεν θέλω να ακούσω τίποτα... φύγε... σε μισώ>>

<<Χόουπ... δεν.....>>

<<Θα με σκοτώσει ηλίθιε... θα με σκοτώσει.... κρυβομουν από αυτόν και εσυ με έστειλες κατευθείαν στο στόμα του λύκου.... σε μισώ>> του φώναξε ενώ δάκρυα συνέχιζαν να κυλάνε από τα μάτια της.

<< Τι λες;;;>>

<<Τι σου είπε; Ότι ψάχνει να βρει την εγγονή του από αγάπη;>>

<<Δεν μου είπε τίποτα... με εκβίαζε>>

<<Τότε μάλλον και οι δυο είμασταν θύματα.... εσυ δικό του και εγώ δικό σου>>

<<Όχι κανεις λάθος... σ αγαπάω... σου ορκίζομαι σε ότι πιο σημαντικό έχω σε αυτόν τον κόσμο>>

<<Δεν θέλω να σε ξέρω... έκανες το καθήκον σου και εσυ ελεύθερος.... φύγε... άσε να κανει και αυτός το δικό του>>

<<Ποτε μου δεν σου είπα ψέματα να το θυμάσαι αυτό>>

<<Ναι θα μου φανεί πολύ χρήσιμο όταν θα βρίσκομαι κάτω από το χώμα εξαιτίας σου>>

<<Δεν θα τον αφήσω να το κάνει>>

<<Φύγε Ντέιβιντ... Φύγε>> του φώναξε και εκείνος εξαφανίστηκε τρέχοντας από μπροστά της αφήνοντας την παρέα με τα δάκρυα της που δεν έλεγαν να σταματήσουν να τρέχουν όσο και αν εκείνη προσπαθούσε να τα εμποδίσει.