Χόουπ

207 27 19
                                    

Έμεινε σιωπηλή για αρκετή ώρα αλλά και εκείνος δεν φάνηκε να επιμένει στην ερώτηση του.

<<Οκ δεν επιμένω... αλλά δεν μιλάς και πολύ έτσι>> της είπε τελικά και την έβγαλε εντελώς από αυτή την δύσκολη θέση που είχε βρεθεί.

«Δεν θα μιλάς ποτε και σε κανέναν γι' αυτό που είσαι και αυτό που μπορείς να κανεις» θυμήθηκε ακριβώς τα λόγια του πατέρα της.

Το άκουγε από μικρή αυτό. Ποτε και πουθενά. Όσο και να ήθελε να μιλήσει σε κάποιον να του πει αυτό που νιώθει να βγάλει από μέσα της το βάρος δεν μπορούσε.

<<Και που είμαι εδώ μαζί σου τώρα και σου μιλάω πολύ είναι>> του είπε και γέλασε ελαφρά αλλά χωρις να δείχνει κάποια ειρωνία στα λόγια τη.

Η αλήθεια ήταν ότι επειδή από μικρή ήταν απομονωμένη δεν φημίζονταν για την κοινωνικότητα της.

<<Αυτό είναι καλό τώρα;>>

<<Καλό είναι... δεν είχα ποτε φίλους... και γι' αυτό δεν μιλάω και πολύ>>

<<Ναι αλλά μου το εμπιστεύτηκες αυτό... δεν είσαι τόσο αντικοινωνική όσο νομίζεις>> της είπε και της χαμογέλασε και ασυνείδητα χαμογέλασε και εκείνη.

<< Με λένε Χόουπ... παρεπιπτόντως>>

<<Τελικά δεν έμεινα με το θέλω>> της είπε και εκείνη γέλασε.<<Ντέιβιντ>>

<<Ήμουν κάπως υπερβολική ομολογώ  αλλά νομίζω ότι δεν είμαι για εδώ>>

<<Κανεις δεν είναι... θα το συνηθίσεις... και εγώ στην αρχή δεν το ήθελα>>

<<Πως είναι; Να είσαι τόσα χρόνια εδώ; Αποκλεισμένος>>

<<Στην αρχή είναι σαν να είσαι σε κελί αλλά να ξέρεις ότι αν είσαι μόνος δεν την βγάζεις εδώ... μην είσαι απόμακρη, θα τρελαθείς εδώ μόνη σου... πως την παλεύεις τρεις μήνες;>>

<<Αρχικά δεν είμαι απόμακρη>>

<<Τώρα>> της είπε και γέλασε ελαφρά..

<<Πάντα ήμουν εγώ και οι γονείς μου... είχα και έχω μόνο έναν φίλο και τον έχασα και αυτόν... την παλεύω καλύτερα από όσο νομίζεις>>

<<Για ποσό ακόμα;>>

<<Για οσο μπορώ... μετά ότι είναι να γίνει θα γίνει>>

<<Δεν πάει έτσι>>

<<Και πως πάει;>>

<<Δεν σ αρέσει που έφυγες λίγο από την καθημερινή σου ρουτίνα και μιλάς με κάποιον;>>

Don't Leave Me In The Dark Donde viven las historias. Descúbrelo ahora