Don't Leave Me In The Dark

Χόουπ

Όλο της το σώμα πονούσε. Η μεταμόρφωση της ήταν πολύ πιο επώδυνη από όσο ήθελε να πιστεύει. Ο Τόμας φοβήθηκε τόσο πολύ το προηγούμενο βράδυ που δεν την πλησίασε καθόλου. Ο Ντέιβιντ όμως ήξερε τι πέρασε εκείνο το βράδυ και παρόλο που δεν ήθελε να τον δει το επόμενο πρωί ήταν εκεί μαζί της.
«Αν θες να φύγω για να ντυθείς» της είπε αφού τα δικα της ρούχα είχαν σκιστεί από το προηγούμενο βράδυ.
«Δεν θα δεις κάτι που δεν έχεις ήδη δει» του είπε ενώ ντυνόταν αλλά εκείνος δεν την κοιτούσε, όχι γιατί δεν ήθελε αλλά από ντροπή γι' αυτό που είχε κάνει.
«Κοιτα θέλω....»
«Μην μιλήσεις μην πεις τίποτα»
«Θέλω να σου εξηγήσω όμως»
«Να μου εξηγήσεις τι; Ότι με άφησες μέσα στο σκοτάδι που εκείνος είχε επιλέξει για εμένα; Τι περιμένεις να σου πω;»
«Δεν ξέρεις»
«Τι δεν ξέρω; Τι θα έπρεπε να ξέρω;» Του είπα φωνάζοντας.
«Αν κάτσεις να με ακούσεις θα μάθεις» είπε τώρα εκείνος υψώνοντας την φωνή του.
«Ωραία... λέγε» του είπε και κάθισε σε μια καρέκλα με τα χέρια σταυρωμένα.
«Με εκβιάζει... ωραία.... η.... η αδερφή μου... η μικρή μου αδερφή είχε δαγκωθει από βρυκόλακα... έτυχε να βρεθεί στον δρόμο μου τότε... μου είπε ότι μπορεί να με βοηθήσει... ότι μπορεί να την βοηθήσει... θα έκανα τα πάντα για να γίνει κάτι... η πληγή στο πόδι της αυξανόταν μέρα με την μέρα.... εκείνος την κρατούσε στην ζωή δίνοντας της κάτι δεν ξέρω τι ήταν... απλά με αυτό δεν άφηνε το δηλητήριο να μεταφερθεί σε όλο το σώμα και να φτάσει στην καρδιά της με σκοπό να την σκοτώσει... μου είπε ότι έπρεπε να σε πάω σε εκείνον... ότι μόνο εσυ μπορούσες να σώσεις την αδερφή μου.... δεν έχω κανέναν άλλον εκτός από εκείνη και τώρα πεθαίνει επειδή πίστεψα τα λόγια ενός αγνώστου ανθρώπου... το δηλητήριο έχει αυξηθεί... δεν την επισκέπτεται πια.... έχει δεν έχει λίγες ώρες ακόμα.... ήθελα απαλά να το ξέρεις... δεν θα σου έκανα ποτε κακό... δεν ήξερα... δεν ήθελα να σε φέρω εδώ.... σ αγάπησα με όλο μου το είναι Χόουπ... μπορεί να μην με πιστεύεις τώρα αλλά σ αγάπησα... κι ακόμα σ αγαπάω»
«Αλήθεια σου είπε» ήταν το μόνο που του είπε μετά από όλα όσα άκουσε.
«Τι;»
«Για την αδερφή σου... πρέπει να ήταν και η μοναδική αλήθεια που σου είπε... μπορώ να την σώσω... μόνο εγώ μπορώ.. μόνο το αιμα μου μπορεί... γι αυτό φοβούνται αυτό που είμαι... κάνω πράγματα που είναι ακατόρθωτα... μέχρι πριν γεννηθώ όταν ένας λύκος δαγκωνοταν από έναν βρυκόλακα ήταν καταδικασμένος... θα πέθαινε είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο... εγώ μπορώ να τους σώσω... μπορώ να κάνω τα πάντα και αυτό με τρομάζει»
«Δεν θα σε αφήσω εδώ μέσα στο υπόσχομαι»
«Θα σε σκοτώσει»
«Εσυ όμως μπορείς να σκοτώσεις εκείνον»
«Δεν ξέρω αν μπορώ»
«Μόνη σου το είπες.... μπορείς να κανεις τα πάντα»
«Τότε άσε με να βγω.... άσε με να βγω και πήγαινε με στην αδερφή σου» του είπε και τότε βήματα ακούστηκαν από τον διάδρομο.
«Δεν σου είπα να την δέσεις; Θα μας καταστρέψει»
«Δεν θα κάνει τίποτα... δεν είναι σαν εσένα» του είπε ο Ντέιβιντ και εκείνος έδεσε τα χέρια της.
«Άκου Τόμας... θα κάνουμε μια συμφωνία»
«Δεν κάνω συμφωνίες μαζί σου»
«Θα κανεις.... μην ξεχνάς ότι μπορώ να κάνω πολλά... δεν θες να με αναγκάσεις»
«Με τα χέρια καλυμμένα δεν μπορείς να κανεις τίποτα»
«Μπορώ όμως χωρις τα χέρια μου πλέον... μην ξεχνάς είμαι υβρίδιο... μπορώ να έχω το προτέρημα να μπορώ να μεταμορφώνομαι σε λυκο όπου μου κάνει κέφι αλλά για να μην φτάνουμε στα άκρα άκου με προσεκτικά» του είπε και εκείνος δεν είπε κουβέντα. Ήταν αλήθεια. Πλέον μπορούσε να κάνει ότι ήθελε και όποτε το ήθελε. Τον είχε του χεριού της.
«Χαίρομαι που καταλαβαινόμαστε... θα με πάτε στην αδερφή του Ντέιβιντ τώρα... ξέρεις ότι μπορώ να την σώσω... αφού με έφερε μέχρι εδώ νομίζω ότι είναι δίκαιο να πάρει αυτό που του υποσχέθηκες σωστά;»
«Τι της είπες;»
«Σε εμένα μιλάς τώρα... πήγαινε με και εγώ θα είμαι απόλυτα ήσυχη όσες μέρες θα με έχεις εδώ... είμαστε σύμφωνοι;»
«Που ξέρω εγώ ότι μου λες την αλήθεια;»
«Δεν το ξέρεις.... αλλά αν δεν το κανεις θα είναι εις βάρος σου όποτε δεν νομίζω ότι έχεις και πολλές επιλογές παππού»
Στο άκουσμα αυτών τον λέξεων ο Ντέιβιντ γέλασε ελαφρά και ο Τόμας τον κατάλαβε γιατί τον κοίταξε με μισό μάτι.
Αυτό ήταν το κορίτσι του. Αυτό ήταν το κορίτσι που ερωτεύτηκε... Όχι το φοβισμένο και αθώο κοριτσάκι που ήθελε οι άλλοι να βλέπουν.