Undiscovered love

Κεφάλαιο 1ο

Απόψε είναι πρώτος σχολικός χορός για το ξεκίνημα της χρονιάς. Δεν είναι του στυλ μου τα πάρτι και τα λοιπά, αλλά θα πάει και ο Οδυσσέας οπότε πρέπει να πάω. Βέβαια εκείνος δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη μου, αλλά δεν πτοούμαι. Για καλή μου τύχη είναι μασκέ πάρτι, άρα μπορώ να τον παρακολουθώ για όσο θέλω, χωρίς να καταλάβει ότι το φρικιό είμαι εγώ. Λέω να ξεκινήσω να ετοιμάζομαι σιγά σιγά γιατί όπου να' ναι θα περάσει από εδώ η κολλητή μου, η Βανέσσα. Ανοίγω τα φύλλα της ντουλάπας και ξεκρεμώ το φόρεμα μου. Είναι μια μακριά στράπλες τουαλέτα, γεμάτη με αστραφτερά ασημί διαμαντάκια, η οποία είναι κολλητή από το στήθος μέχρι τον γοφό μου και ύστερα ανοίγει έχοντας μια ροζ απαλή απόχρωση. Το συνδύασα με ένα ζευγάρι ασημί γόβες. Δεν έκανα κανένα υπερπαραγωγή χτένισμα, απλά σχημάτισα στα μαλλιά μου, μεγάλες και ελαφριές μπούκλες. Βάφτηκα με λίγη άσπρη - ροζ σκιά, μαύρο eyeliner, μάσκαρα και έντονο φουξ κραγιόν. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και αυτό που βλέπω με σοκάρει. Εγώ, το φυτό, έτσι ντυμένη και στολισμένη; Αν δεν ήξερα πως ονειρεύομαι θα με αποκαλούσα όμορφη. Ακούω το κουδούνι και με αργά και προσεχτικά βήματα πηγαίνω στην πόρτα. Ανοίγω και όπως το φαντάστηκα είναι η Βανέσσα.

"Ω θεέ μου Αλίκη! Είσαι εκθαμβωτική!" μου κάνει κομπλιμέντο και στριφογυρίζω τα μάτια μου. Είναι η κολλητή μου, δεν θα έλεγε ποτέ πως είμαι άσχημη.

"Έλα μέσα και κόψε τις αηδίες!" λέω και κάνει ένα μορφασμό κοροϊδίας.

"Αλίκη πότε θα καταλάβεις επιτέλους ότι είσαι μια κούκλα; Είσαι μια δίμετρη, αδύνατη και γυμνασμένη, ξανθιά, γαλανομάτα καλλονή!" λέει για πολλοστή φορά αλλά δεν της δίνω σημασία. Ξέρω πως το λέει γιατί με αγαπάει.

"Ναι ναι έλα μέσα τώρα!" την αγνοώ και στραβώνει.

"Όχι εσύ έλα έξω. Είναι σχεδόν 23:00, έχουμε αργήσει!" συνειδητοποιεί τσιριχτά.

"Πάμε τότε!" την προστάζω αλλά με σταματά.

"Κάτι ξέχασες!" λέει αλλά δεν καταλαβαίνω σε τι πράγμα αναφέρεται. Βλέπει ότι δεν απαντάω και συνεχίζει "Την μάσκα σου Αλίκη!" με μαλώνει και παίρνω μπρος. Πηγαίνω με γοργά αλλά σταθερά βήματα στο δωμάτιο μου, αρπάζω την ροζ μάσκα μου, τον ασημί φάκελο μου και βγαίνω από το σπίτι.

"Έτοιμη;" με ρωτά η Βανέσσα καθώς ετοιμάζεται να ξεκινήσει το αυτοκίνητο.

"Έτοιμη!" δηλώνω και ξεκινά την διαδρομή μας προς το γυμναστήριο του σχολείου όπου γίνεται ο χορός.