Undiscovered love

Κεφάλαιο 16ο

"Τι πάθαμε το βουλώσαμε; Έτσι σε θέλω από εδώ και πέρα, να με βλέπεις και να σκύβεις το κεφάλι!" απαιτεί και σαν αναλαμπή ξεπερνάω το σοκ και θυμός καταλαμβάνει κάθε σπιθαμή του κορμιού μου.

"Κοίταξε να δεις, δέχομαι να βρούμε μια μέση λύση αλλά δεν δέχομαι να μου μιλάς έτσι. Μην ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στην ίδια ακριβώς θέση με την δική μου!" της υπενθυμίζω και με κοιτάει με ένα βλέμμα που αν μπορούσε θα με είχε σκοτώσει.

"Τι μέση λύση δηλαδή;" ρωτάει ύστερα από λίγο.

"Θα πεις στον Οδυσσέα την αλήθεια." ζητάω και γουρλώνει τα μάτια της.

"Είσαι τρελή; Θα με χωρίσει αμέσως!" φωνάζει.

"Είναι το ίδιο πράγμα είτε το πω εγώ, είτε το πεις εσύ! Το ίδιο αποτέλεσμα θα επιφέρει..." συμπληρώνει.

"Δεν θα πεις ολόκληρη την αλήθεια. Για την ακρίβεια θα την παραποιήσεις λιγάκι." προτείνω και σηκώνει το φρύδι της.

"Τώρα μάλιστα! Ακούω..." λέει ενδιαφερόμενη και σταυρώνει στο στήθος της τα χέρια της.

"Θα ισχυριστείς πως αυτός σε φίλησε και εσύ επί την επιρροή του αλκοόλ ενέδωσες. Και μιας και θα είσαι εσύ που θα του το πεις, θα το πάρει καλοπροαίρετα και θα σκεφτεί λογικά." λέω και χαμογελάει πονηρά.

"Δεν είσαι τόσο ηλίθια όσο φαίνεσαι τελικά..." δηλώνει και την στραβοκοιτώ.

"Εσύ πάλι είσαι τόσο σκύλα όσο φαίνεσαι." δηλώνω και εγώ με την σειρά μου και γελάει.

"Α και μην σκεφτείς λεπτό πως το κάνω για εσένα. Ότι κάνω το κάνω για τον Οδυσσέα... Ακόμα και το μυστικό που του κρατάω, το κάνω για το καλό του." συμπληρώνω.

"Συνέχισε να παραμυθιάζεις τον εαυτό σου όσο θες γλυκιά μου. Η αλήθεια είναι όμως μια. Μόλις ο Οδυσσέας μάθει όλα αυτά που του κρύβεις, θα σε μισήσει." λέει και σκέφτομαι τα λόγια της. Θα με μισήσει; Πιθανόν ναι... Μου το είχε πει άλλωστε μια φορά. Δεν πειράζει, είναι για το καλό του. Μερικές φορές πρέπει να βάζουμε το καλό αυτού που αγαπάμε πάνω από το δικό μας.

"Και εσύ πιστεύεις πως όταν του πεις ότι δεν είσαι αυτή που ψάχνει θα συνεχίσει να είναι μαζί σου;" ρωτάω ειρωνικά.

"Μα δεν θα το μάθει." απαντάει απλά και ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους της.

"Αφού θα σε ρωτήσει..." μουρμουρίζω μπερδεμένη.

"Και θα ισχυριστώ ότι είμαι εκείνη!" δηλώνει περιπαιχτικά λες και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.

"Τι;" αναφωνώ ξαφνιασμένη.

"Ω μην το παίζεις έκπληκτη γλυκιά μου, τι περίμενες;" ρωτάει με ένα ηλίθιο χαμόγελο να έχει καταλάβει όλο της το πρόσωπο.

"Για την ακρίβεια τίποτα περισσότερο από εσένα... Είσαι... Είσαι..." με διακόπτει.

"Πανέξυπνη;" συμπληρώνει την πρόταση μου και γελάει.

"Κάτι σε σκύλα ή άκαρδη θα έλεγα εγώ αλλά εντάξει!" απαντάω εξίσου ειρωνικά.

"Πώς θα δικαιολογήσουμε το χαστούκι;" ρωτάω ύστερα από λίγα λεπτά σιωπής.

"Δεν θα χρειαστεί κάτι τέτοιο!" λέει και μπερδεύομαι.

"Μα θα ζητήσει μια εξήγηση." λέω το λογικό.

"Την οποία δεν θα χρειαστεί να δώσεις γιατί δεν θα κάνεις πλέον παρέα μαζί του." απαντάει σε ήρεμο τόνο και γουρλώνω τα μάτια μου.

"Τι λες; Δεν μπορείς να μου απαγορέψεις να κάνω παρέα μαζί του. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα!" φωνάζω και στριφογυρίζει τα μάτια της.

"Θα κάνεις αυτό που σου λέω αλλιώς θα μάθει το μυστικό σου." προειδοποιεί και δάκρυα μαζεύονται στα μάτια μου. Να του πω την αλήθεια και να γίνει ότι είναι να γίνει ή να ακούσω την Βασιλική και να τον χάσω σίγουρα; Πφ και οι δύο επιλογές νομίζω πως θα επιφέρουν το ίδιο αποτέλεσμα. Ο Οδυσσέας να με μισεί.