Undiscovered love

Κεφάλαιο 17ο

"Ξέρεις κάτι; Ας γίνει ότι είναι να γίνει. Θα απομακρυνθώ από τον Οδυσσέα αλλά θα το κάνω αποκλειστικά για εκείνον. Κάποια στιγμή θα καταλάβει τι φίδι κοπέλα έχει και θα τελειώσουν όλα!" προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου. Δεν το πιστεύω ότι αναγκάζομαι να απομακρυνθώ από το μόνο άτομο που με κάνει ευτυχισμένη ακόμα και από ένα του βλέμμα. Θα ζητήσω την Δευτέρα κιόλας, να αλλάξω συνεργάτη στην εργασία και όλες οι επαφές μας θα χαθούν. Είναι το καλύτερο για όλους μας.

"Επιτέλους πράττεις για μια φορά στην ζωή σου σωστά. Όσο για το τι θα καταλάβει ο Οδυσσέας και τι όχι, αυτό θα το δούμε!" λέει αλλά την αγνοώ. Περπατώ με αργά βήματα πίσω στον Οδυσσέα και τον βλέπω να κάθεται στην ξαπλώστρα που καθόταν και προηγουμένως. Μόλις με αντικρίζει σηκώνεται όρθιος και βηματίζει προς το μέρος μου.

"Λοιπόν θα μου εξηγήσεις τι συνέβη;" ρωτάει ανυπόμονος. Σκύβω το κεφάλι και προσπαθώ με σταθερές αναπνοές να πάρω δύναμη για να κάνω αυτό που πρέπει.

"Δεν έγινε τίποτα, απλά δεν την συμπαθώ και την χαστούκισα." απαντώ κοιτώντας τον κατάματα. Με κοιτάει περίεργα σαν να μην με πιστεύει και σταυρώνει στο στήθος του τα χέρια του.

"Και τότε γιατί ζήτησες να μου μιλήσεις; Γιατί μου είπες ότι θέλεις να μου εξηγήσεις;" ρωτάει υψώνοντας λίγο την φωνή του.

"Γιατί είπα ψέματα όπως πάντα." λέω χωρίς να ανοιγοκλείνω τα μάτια μου. Πρέπει να τον πείσω, πρέπει να μείνω μακριά του πάση θυσία.

"Αλίκη αν σου είπε κάτι η Βασιλική..." τον διακόπτω.

"Οδυσσέα δεν μου είπε τίποτα η Βασιλική. Τα πράγματα είναι απλά." λέω και προσπαθώ σκληρά να μην κλάψω. Τα μάτια μου έχουν βουρκώσει επικίνδυνα και μπορεί να με προδώσουν.

"Την Δευτέρα θα ζητήσω να αλλάξω συνεργάτη." δηλώνω και γουρλώνει τα μάτια του.

"Αλίκη αν το κάνεις εξαιτίας της διαφοράς σου με την Βασιλική, θα βρούμε μια λύση δεν..." τον διακόπτω.

"Όχι Οδυσσέα απλά το να είμαι γύρω σου... Δεν μου κάνει καλό." παραδέχομαι και κοιτώ τριγύρω για να αποφύγω το διαπεραστικό του βλέμμα.

"Αλίκη αυτές είναι μαλακίες πες μου τι στο διάολο έγινε;" φωνάζει. Δεν καταλαβαίνω γιατί προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση, όλα τελείωσαν.

"Γιατί φωνάζεις;" ρωτάει η Βασιλική που μόλις ήρθε.

"Βασιλική τι της είπες;" την κατηγορεί και μένω με ανοιχτό το στόμα. Την κατηγορεί για χάρη μου;

"Τι; Εσένα τι στο διάολο σου είπε;" ρωτάει έξαλλη και στρέφεται προς το μέρος μου.

"Τι του είπες ηλίθια; Ε;" ουρλιάζει και με πλησιάζει απειλητικά. Μπαίνει στην μέση ο Οδυσσέας.

"Μην με δοκιμάζεις Αλίκη!" προειδοποιεί η Βασιλική. Έχει δίκιο, θα καταστρέψω τα πάντα.

"Οδυσσέα πήρα την απόφαση μου. Η Βασιλική δεν μου είπε τίποτα, απλά με συμβούλεψε σε κάποια πράγματα..." σταματώ για να την κοιτάξω και ύστερα συνεχίζω "ελπίζω όλα στην ζωή σου να εξελιχτούν όπως τα ήθελες!" του εύχομαι γλυκά αλλά το μόνο που διακρίνω στο πρόσωπο του είναι θυμός.

"Δεν θα μου ξεφύγεις, ξέρω ότι κάτι έγινε. Δεν είσαι αυτή που παριστάνεις Αλίκη, σε ξέρω!" λέει και με πλησιάζει. Ή τώρα ή ποτέ...

"Από τις τρεις εβδομάδες που κάνουμε μια χαζό εργασία με έμαθες;" γελάω.

"Ω πίστεψε με δεν είμαι συνέχεια αυτό το αθώο κοριτσάκι, προσποιούμαι!" δηλώνω χαμογελαστή και με μια κίνηση βρίσκεται δίπλα μου και με ταρακουνάει από τους ώμους.

"Τι έχεις πάθει; Τι έγινε; Τι σου έκανε εκείνος; Πες μου και τελείωσε!" ζητά να μάθει αλλά πλέον είναι αργά. Δεν μπορώ άλλο να συγκρατήσω τα δάκρυα μου και τα αφήνω ελεύθερα να τρέξουν στα μάγουλα μου. Το παρατηρεί και κάνει κίνηση να με ακουμπήσει στο πρόσωπο αλλά τραβιέμαι.

"Δεν υπάρχει "εκείνος", εγώ τον δημιούργησα. Ακόμα να το καταλάβεις; Είμαι μια ψεύτρα και πίστεψε με, χάρη σου κάνω!" φωνάζω.

"Τώρα παράτα με ήσυχη!" τσιρίζω και τρέχω προς το αυτοκίνητο της Βανέσσας. Δεν με ακολουθεί και είμαι ευγνώμων. Θα με μισεί. Τον έκανα να με μισεί. Θεέ μου τον έκανα όντως να με μισεί. Χωρίς να το καταλάβω αμέτρητα δάκρυα κυλάν στο πρόσωπο μου και ευχάριστα τα υποδέχομαι. Δείχνουν τουλάχιστον ότι πονάω για αυτό, δείχνουν ότι έχω καρδιά, σε αντίθεση με την Βασιλική. Την απεχθάνομαι τόσο πολύ. Μου κατέστρεψε την ζωή...