Undiscovered love

Κεφάλαιο 5ο

Με ξυπνάει απότομα ο ήχος του κουδουνιού και σηκώνομαι βιαστικά για να ανοίξω. Ανοίγω την πόρτα και αντικρίζω τον Οδυσσέα. Πάω να την κλείσω αλλά βάζοντας το πόδι του, με εμποδίζει.

"Τι θέλεις Οδυσσέα; Φύγε!" λέω αδύναμη και προσπαθώ σκληρά να κρατήσω την πόρτα κλειστή για να τον αποτρέψω από το να μπει μέσα.

"Αλίκη ήρθα να μιλήσουμε! Άσε με να μπω μέσα..." λέει παρακλητικά και παραδίνομαι. Ξέρω πως είναι ανούσιο να κάνω σαν πεντάχρονο, οπότε ας συμπεριφερθώ όπως τα παιδιά της ηλικίας μου που τα περισσότερα προβλήματα που έχουν τα λύνουν πολιτισμένα με συζήτηση.

"Ακούω!" λέω πεισματάρικα και σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος.

"Λοιπόν συγνώμη που σε φίλησα ήταν χαζό από μέρους μου... Δεν θα ξανά γίνει το υπόσχομαι!" λέει και σηκώνω το φρύδι μου.

"Το υπόσχεσαι;" ρωτάω για να επιβεβαιώσω τα λεγόμενα του και γνέφει. Γιατί η απάντηση του με στεναχωρεί αντί να με ανακουφίζει;

"Ωραία έλα να κάνουμε τώρα την εργασία!" προστάζω και γελάει.

[...]

"Βαρέθηκα!" παραπονιέται και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Μα δουλεύουμε μόνο 2 ώρες!" λέω αδιάφορα και γουρλώνει τα μάτια του.

"Και αυτό υποτίθεται πως είναι λίγο;" λέει σοκαρισμένος. Τον σκουντάω και γελάει.

"Τι θέλεις να κάνουμε;" ρωτάω καθώς κλείνω το λάπτοπ μου και τις σημειώσεις που καταφέραμε να γράψουμε.

"Να συζητήσουμε για εκείνη!" προτείνει και ανασηκώνω αδιάφορα τους ώμους μου.

"Γιατί κόλλησες τόσο πολύ μαζί της;" ρωτάω προσηλωμένη. Αυτή η ερώτηση με βασανίζει αρκετά αυτές τις ημέρες.

"Απλά είδα σε εκείνη ότι δεν είδα σε καμία άλλη." απαντάει ειλικρινά και ανασηκώνει τους ώμους του.

"Κατάλαβα..." μουρμουρίζω και κοιτώ τριγύρω.

"Εσύ;" ρωτάει και τον κοιτάω μπερδεμένη.

"Εγώ τι;" ρωτάω.

"Είσαι ερωτευμένη με κάποιον; Έχεις κάποια σχέση;" ρωτάει κοιτώντας με κατάματα.

"Δεν ήξερα ότι εγώ είμαι το θέμα!" απαντώ γελώντας. Δεν φαίνεται να διασκεδάζει με το αστείο μου.

"Αλίκη νιώθω ότι σε γνωρίζω χρόνια... Νιώθω οικειότητα απέναντι σου και σε νοιάζομαι!" λέει και μου χαϊδεύει τρυφερά το μάγουλο.

"Λοιπόν;" με πιέζει. Ξεφυσώ.

"Ναι, Οδυσσέα είμαι..." μουρμουρίζω και αναδεύεται στην θέση του χαμογελαστός.

"Για πες! Μίλησε μου για εκείνον!" λέει φανερά ενθουσιασμένος. Τώρα εγώ τι πρέπει να απαντήσω;

"Εμ δεν έχω να πω και πολλά... Δεν ξέρει καν ότι υπάρχω." απαντώ ειλικρινά και ξεφεύγει ένα στενάχωρο γελάκι από το στόμα μου.

"Τι; Μου κάνεις πλάκα έτσι; Είσαι μια κούκλα δεν μπορεί να μην του αρέσεις!" λέει και κατσουφιάζω. Χωρίς να θέλω να ξεσπάσω μπροστά του, το κάνω και προς έκπληξη μου αυτός που αγαπώ είναι εκεί για να με παρηγορήσει.

"Σσς μην κλαις δεν αξίζει..." προσπαθεί να με καθησυχάσει αλλά εγώ κλαίω όλο και περισσότερο διότι είναι εδώ δίπλα μου, μαζί μου... Ωστόσο είναι τόσο μακριά μου και αυτό με σκοτώνει.

"Έχεις κάνει κάτι για να τον πλησιάσεις;" ρωτάει και κουνώ το κεφάλι μου αρνητικά.

"Για την ακρίβεια κάνω ότι μπορώ για να τον απωθήσω αλλά αυτός συνεχίζει να είναι γύρω μου... Χωρίς όμως να ενδιαφέρεται για εμένα!" λέω πικραμένη και κοιτώ τριγύρω. Πόσο ειρωνική είναι αυτή η κατάσταση;

"Πώς το ξέρεις ότι δεν είναι γύρω σου για εσένα; Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη;" ρωτάει και ανασηκώνω τους ώμους μου.

"Απλά το ξέρω!" απαντώ ειλικρινά και πάει να μιλήσει. Τον διακόπτω.

"Μη Οδυσσέα... Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για εκείνον." λέω και φαίνεται να συμφωνεί αφού αλλάζει θέμα συζήτησης και είμαι ευγνώμων για αυτό.

Οι επόμενες ώρες περνάνε ήσυχα με εμάς να κουβεντιάζουμε για τα πάντα και που και που να συνεχίζουμε την εργασία μας. Με έκανε να γελάω συνεχώς και πολλές φορές τον έπιανα να με κοιτά με τον τρόπο που τον κοιτώ συνήθως εγώ αλλά σίγουρα θα είναι της φαντασίας μου. Η ώρα έχει πάει 23:00 το βράδυ και όπου να' ναι θα επιστρέψουν οι γονείς μου από την δουλειά.

"Εμ Οδυσσέα;" λέω και στρέφει την προσοχή του σε εμένα.

"Χμ;" μουρμουρίζει και αργώ για λίγο να απαντήσω. Δεν θέλω να φύγει αλλά πρέπει.

"Σε λίγο θα έρθουν οι γονείς μου και νομίζω θα ήταν καλύτερο να φύγεις..." τον διώχνω όσο πιο ευγενικά μπορώ ενώ μόνο να φύγει δεν θέλω.

"Ω οκαυ!" κρυφογελάει.

"Θα τα πούμε αύριο!" υπόσχεται και γνέφω. Του ανοίγω την εξώπορτα και πριν βγει με ξαφνιάζει με ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο. Τι ήταν αυτό;