Valiente Hermosa (The Lost Princess Duology 1)

40

RESPONDS

Christine's POV

Nagkatinginan kami Kaya dali-dali Kong kinuha Ang purse ko at sinabihan ko Ang Secretary ko na ipadala sa bahay ang mga papeles na nasa lamesa.

I immediately hop in my car but before I've started my engine Kurt hop in. Wish I'd forgotten I have to do this with him.

"Let's go." He said

So I've started my engine and drive the car. Bahala na Lang Kung may klase pa mamaya. May leave Naman kami starting tomorrow.

Pareho kaming tahimik buong byahe patungo sa bahay.

"Tin, parang may sumusunod na Kotse sa atin iliko mo Ryan sa Kanan." mahinahong Sabi ni Tristan.

Kaya nakinig ako sa Kanya.

Lumingon ako Ng bahagya sa kanya tapos sa rear mirror Naman. Putcha may sumusunod nga.

Maya-maya pa ay pinaulanan na kami ng bala shit.

Mabilis kong pinatakbo ang sasakyan at patuloy pa rin akong nakikinig sa mga direksyon na sinasabi niya hanggang mapunta kami sa isang malapit sa dulo ng bangin. Kung saan kitang-kita ang kagandahan ng kalangitan.

Sa tingin ko ay natakasan na namin ang nag hahabol sa amin.

Nilingon ko siya at nakita ki ang kanyang mapupungay na mata na nag-aalala siya sa akin.

Myghad Mark kahit anong pilit kong kalimutan ang nararamdaman ko patuloy paring sinisigaw ng puso ko j mahal kita. Pero alam kong hindi pwede.

"Okay ka lang tin? May nararamdaman ka ba?..." sabi niya pero patuloy pa rin akong nakatingin sa kaniya. "...Tin naman sumagot ka nag-aalala ako. Tin naman oh." Dugtong niya pa.

"Okay lang ako."malamig na sabi ko.

Pero nakatingin parin siya sa akin. Lumabas ako ng kotse at pumunta sa harapan nito para maka langhap ng preskong hangin medyo na loka ako sa nangyari kanina.

Hindi ito pwede. Hindi ako pwede maunhan ng mama niya kailangan ko siyang maunahan.

Maya-maya pa ay lumabas siya sa kotse at umopo sa harapan ng kotse.

Mabibigat ang paghinga niya.
Umopo ako sa tabi niya.

"Tin..." panimula niya kaya lumingon ako. "galit kapa ba sa akin hanggang ngayon?" Malungot na sabi niya.

Hindi agad ako nakasagot alam ko sa sarili ko na galit ako sa kanya pero mas nangingibabaw ang pagmamahal ko sa kaniya.

"Oo galit parin ako." Malamig na sabi ko.

"Patawarin mo ako Tin maniwala ka hindi natuloy ang kasal namin ni Ella." Madiin niyang sabi.

"Alam ko." Mahinahong sabi ko.

"Kung alam mo naman pa la. Bwkit galit ka sa akin Tin?" Napatingin ako sa kaniya at bumungad na naman sa akin ang kanyang mapupungay na mata at tsaka mapupulng labi.

May kung anong kuryente ang dumadaloy sa katawan ko na nagtutulak sa akin na lapitan iyon.

Di ko namalayan sa sandaliny panahon ay naglapat ang aming mga labi at hinawakan niya ang mukha ko para alalayan.

Sa bawat halik na gingawa niya ay nay parang mahika na nagagawang kumbisihin ako na ipapatuloy pa itong kahibangan na ito.

Hindi kana si Christine, Sofia. Tandaan mo na si Christine lang ang marupok hindi ikaw Sofia.

Hindi ko alam kuny nahihibang na ba ako sa pagkakausap sa sarili ko pero hanggang ngayon ay hindi pa rin kmi tumitigil sa paghahalikan.

Hindi ko na alam. Si lord n ang bahala ipapaubaya ko ang lahat.